Από τα δεσμά στους θεσμούς
Ταΐζοντας τα τέρατα
Η αναφορά του πρωθυπουργού κατά την παρουσία του στο Ταλίν, όπου στην πρώτη Σύνοδο Κορυφής μετά τις γαλλογερμανικές εκλογές μπαίνει επί τάπητος το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης με λογιών λογιών νέα δεδομένα, μόνο τυχαία δεν ήταν. Εύλογη, αλλά και προσανατολισμένη στην τάση των μεγάλων της Ένωσης.
Η όλη συζήτηση, στο οικονομικό τουλάχιστον πεδίο, επικεντρώνεται στο περιβόητο πλέον «Ευρωπαϊκό ΔΝΤ», ώστε οι Ευρωπαίοι να μπορούν να βάλουν τάξη στα του οίκου τους χωρίς… επισκέπτες. Πράγματι, σε μια κοινή αγορά με κοινό νόμισμα, θα πει κανείς, είναι αναγκαίο κάτι τέτοιο.
Το τι τύχη, ωστόσο, θα έχει ένα τέτοιο εγχείρημα, μένει να φανεί. Όπως και το τι θα σημαίνει η επιτυχία του, σε βάρος δηλαδή ποιων θα στοχεύει για το κέρδος. Όμως η όλη συζήτηση, εν έτη 2017 και με… μιάμιση οικονομική κρίση να έχει ξεσπάσει στην ευρωζώνη, προκύπτει εξόχως αποκαλυπτική.
Με πληθώρα χωρών να έχουν πληρώσει τη νύφη και δεκάδες εκατομμύρια πολιτών να βιώνουν πολιτικές του επαίσχυντου για τον δυτικό κόσμο –μέχρι την είσοδό του στην Ελλάδα- ΔΝΤ, όλοι καταλαβαίνουν πως ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης ήταν απαραίτητος. Όχι τώρα όμως, πριν από επτά, ίσως και περισσότερα χρόνια.
Η είσοδος, όμως, του ΔΝΤ στην Ευρώπη, τόσο η συμμετοχή του σε δάνεια, όσο –κυρίως- η μεταλαμπάδευση της τεχνογνωσίας του στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς πριν γίνουν «θεσμοί», θα ήταν απαραίτητα στους Ευρωπαίους για ένα τέτοιο εγχείρημα. Έτσι, το καλωσόρισαν όταν ξέσπασε η κρίση για να γίνει η βρώμικη δουλειά στη… σκιά του, και σήμερα, ετοιμάζονται να θεσμοθετήσουν τη φρίκη που η Ευρώπη έχει πια «συνηθίσει».
Όσο συνήθεια μπορεί κανείς μια πολιτική που έχει νεκραναστήσει το φάντασμα της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, κι ας κορδώνεται, προς ώρας, με δημοκρατικό μανδύα.
Ο λύκος, όμως, κι αν εγέρασε…
********
«Ελεύθερη οικονομία»
Το αμάρτημα της τυρόπιτας
Συνηθίζουμε στην παρούσα στήλη να προσπαθούμε να αναδείξουμε ειδήσεις που πέρασαν στα ψιλά. Ωστόσο, μία της περασμένης εβδομάδας πέρασε, αντιθέτως, πολύ ψηλά, με στόχο όμως να επισκιάσει μία που δεν βρίσκει χώρο ούτε στα μονόστηλα.
Η φοροδιαφυγή, λέει ο Επίτροπος της Κομισιόν για την Οικονομία, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης αγγίζει τα 1,65 τρισ. ευρώ βρώμικου χρήματος. Τρομερή είδηση, ειδικά για τη χώρα μας που η επίσημη ανεργία δε λέει να πέσει από το 20%, καθώς κατ’ αναλογία, σημαίνει πως ένα μέρος εργαζόμενων κυκλοφορεί στη μαύρη οικονομία. Με ότι απώλειες μπορεί αυτό να σημαίνει για την εθνική οικονομία. Άλλωστε, τα νούμερα για την Ελλάδα την εκτιμούν στα 40 δισ. ευρώ, ήτοι περίπου το ένα τέταρτο του ετήσιου ΑΕΠ.
Η συζήτηση, στην Ελλάδα πάντα, ξεκινάει από τον υδραυλικό που πληρώνεται «μαύρα» και φτάνει έως την… τυρόπιτα χωρίς απόδειξη, αγνοώντας πως όσο ποιο μεγάλα κεφάλαια κατέχει κάποιος, τόσο πιο εύκολα θα αποφύγει την φορολόγησή τους, και χωρίς κανένα πρόβλημα με τον νόμο.
Όλα αυτά είναι γνωστά, τετριμμένα και θλιβερά.
Εκείνο όμως που έντεχνα αποσιωπάται, είναι το γεγονός πως, πάλι σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, τουλάχιστον το 10% του οικονομικού πλούτου της Ευρώπης βρίσκεται παρκαρισμένο σε κάποια εξωχώρια εταιρεία, κάποια off-shore για να το πω στην καθομιλουμένη. Ποσοστό που αποτιμάται σε περισσότερα από 2,6 τρισ. ευρώ. Τρισεκατομμύρια παρακαλώ, καλά διαβάσατε.
Όταν κατάσταση όπως η παραπάνω συμβαίνει με τη βούλα και της ευλογίες της Κομισιόν και της ευρωζώνης, αλλά και του συστήματος εν συνόλω, για ποια στροφή στην ανάπτυξη μπορεί να μιλάει κανείς, είτε σε ευρωπαϊκό, είτε σε εθνικό επίπεδο;
* Ο «προσφυγοφύλακας» στον υπέρτιτλο, εμπνευσμένος από τον αγωνιστή κατά της χούντας, Περικλή Κοροβέση, και το έργο του «Ανθρωποφύλακες». Αξίζει, και με το παραπάνω, ανάγνωσης και μελέτης…
