Καλέ μου φίλε σου γράφω,
Κι ας μην παρηγορηθώ…
Τελευταία σημείωση της χρονιάς, και είναι κάθε φορά ετούτες οι ημέρες που κυλούν αργά και βασανιστικά, στα έξω και στα μέσα μας.
Μια διαχρονική μάχη, που άλλοτε θυμίζει αυτή του καλού με το κακό, της αλήθειας με το ψέμα, της ελπίδα και τις αυταπάτες. Αυτές τις τελευταίες πολύ τις πληρώσαμε και εφέτος, και, μακάρι να βγω ψεύτης, μέχρι σήμερα έχουμε καταβάλει μόλις τις πρώτες δόσεις.
Λίγες ώρες πριν από αυτόν τον κατ’ ευφημισμόν «καινούριο χρόνο», μοιραία κανείς κοιτάζει πίσω του, στα αχνάρια του, να δει πως έφτασε ως εδώ. Να καταλάβει που πορεύεται για να γνωρίσει -κυρίως- που πηγαίνει.
Και τα δικά μας βήματα μοιάζουν συχνά βαριά, άλλες φορές κουρασμένα, κι άλλοτε, σπάνια τελευταία, ελπιδοφόρα και ανάλαφρα.
Γκρινιάζεις, θα πει κανείς, και ναι, αυτό κάνω. Ένα τελευταίο ξόρκι σε μια χρονιά που -στ’ αλήθεια- φεύγει κι αφήνει τον κόσμο λίγο ασκημότερο θα το πω εγώ, καθώς το… πνεύμα των Χριστουγέννων και των λοιπών γιορτών έχει αξία όταν δεν επηρεάζει τη διαύγεια και δεν σκεπάζει τα κακώς κείμενα.
Φεύγει λοιπόν μια χρονιά που με τα όσα συνέβησαν διεθνώς, κι ακόμα συμβαίνουν, μαλάκωσε θαρρείς τα εθνικά μας δράματα, που όμως κάθε τόσο γυρίζουν και θα γυρίζουν και την επόμενη χρονιά.
Μοιάζοντας πότε γίγαντες έτοιμοι να μας καταπιούν και πότε παιχνιδάκι, έτσι θα κυλήσει και η επόμενη. Ζωή, θα πει ο ίδιος σχολιαστής, θα συμφωνήσω πάλι.
«Το σήμερα χειρότερο από το χθες», «κάθε πέρσι και καλύτερα» και πάει λέγοντας με πλήθος κλισέ. Τραμπ, τρόικα, πύραυλοι, Μέση Ανατολή, πετρέλαια, κοινωνικά μερίσματα, Τσίπρας, Μητσοτάκης, πρόσφυγες, μετανάστες, εκρήξεις, φονικά, θεομηνίες, οικονομική κρίση, σύνταξη, μισθός, ανεργία, μετανάστευση, επενδύσεις, κομήτες, ηφαίστεια, δόσεις, δάνεια, κομήτες, πεφταστέρια, αγορές, όπλα. Και άλλα πολλά, όλα είναι εδώ και θα είναι και του χρόνου.
Στο δια ταύτα, ένα θα μείνει ότι κι αν γίνει. Πως Ζωή, που λέγαμε πιο πάνω, δεν νοείται εάν οι άνθρωποι δεν τη ζουν. Δεν τη ρουφούν. Και είναι τόσο πλούσια η ιστορία, η Ιστορία μας, από ζωές που τις ζούσαν οι άνθρωποι, ακόμα και την ώρα που απλωνόταν παντού θάνατος γύρω τους.
Μια λιακάδα και υγεία λοιπόν! Αυτό εύχομαι σε όλους και σε όλες, αυτό να φέρει το νέο έτος. Να φωτίσει πρώτα τα μέσα μας και μετά το δρόμο μας, να πορευόμαστε τουλάχιστον δίπλα-δίπλα με τους αγαπημένους.
Το τι ζει δεν το ορίζει κανείς, αυτό το έχουν μηνύσει πολλοί πριν από τον γράφοντα. Το πως το ζει είναι που έχει σημασία, και ευχή και κατάρα, να μην ξεχνάτε το Πως.
Όλα τα άλλα θα έρθουν, μα κι αν δεν έρθουν, με αγάπη και συναδέλφωση θα τα φέρουμε εμείς. Χρόνια πολλά!
