Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Ολική επαναφορά – Μνημόνιο, αγάπη μου
Με ένα ακόμη Eurogroup να μας περιμένει στις αρχές της ερχόμενη εβδομάδας, και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να μπαίνει ξανά στους τίτλους των εφημερίδων για το μάδημα της παπαρούνας του χρέους και της συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα, μπαίνουμε ξανά στη φάση που τα τελευταία χρόνια έχουμε μάθει να θεωρούμε… κανονικότητα.
Μία γενναία δόση θα έρθει, χρήματα θα δοθούν για κάποια χρέη εντός της χώρας, άλλα, περισσότερα θα δοθούν για κάποια χρέη εκτός της χώρας, τα σούρτα-φέρτα των δανειστών θα αρχίσουν σιγά-σιγά εκ νέου και όσο περνάει ο καιρός θα τρέχουμε προς αυτό που λέμε «τέταρτη αξιολόγηση».
Κλασσικές, μνημονιακές καταστάσεις…
Ωστόσο, κάτι ακόμη που αναμένεται να συμβεί το επόμενο διάστημα, είναι πως όλα όσα σε κάθε αξιολόγηση ελάμβαναν την έγκριση της πλειοψηφίας της Βουλή, θα αρχίζουν να γίνονται πράξη. Ανεξαρτήτως εάν είναι δίκαια, μιας και το μότο του πρωθυπουργού έχει γίνει… viral.
Θα καταλάβουν, έστω και τώρα, οι βουλευτές της κυβέρνησης σε τι έχουν συναινέσει; Από τα ψηφισμένα μέτρα και τις ιδιωτικοποιήσεις, έως τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις.
Διότι, όλοι οι υπόλοιποι κάτι έχουμε αρχίσει και καταλαβαίνουμε. Και παρά το κλίμα ευφορίας του Μεγάρου Μαξίμου, δεν μπορεί κανείς να πει πως είναι και τόσο διασκεδαστικά…
********
Πορεία προς την έξοδο – Κι όλα τα ίδια μένουν
Πάντως, με τα όσα μεταφέρει τις τελευταίες ημέρες το οικονομικό δελτίο, υπάρχει κάτι ακόμα που αξίζει να σημειωθεί, κι αυτό είναι η επανεμφάνιση του ΔΝΤ, και ειδικά η στάση του. Δηλαδή, η θέση εκείνη που λέει τα ίδια από την αρχή του μνημονίου, που ζητάει μέτρα για το χρέος από την Ευρώπη, και προφανώς “μεταρρυθμίσεις” από τη χώρα μας.
Μπορεί στο Eurogroup να μην υπάρχει ο Ντάισελμπλουμ πλέον, και ο Σόιμπλε να προεδρεύει στο γερμανικό κοινοβούλιο, όμως ούτε ο νέος επικεφαλής του άτυπου διευθυντηρίου των υπουργών Οικονομικών, ούτε βέβαια και η… ασχημάτιστη κυβέρνηση της Γερμανίας έχουν στείλει κάποιο μήνυμα αλλαγής της στάσης των Ευρωπαίων.
Με μια πρώτη ματιά, λοιπόν, η συζήτηση για το χρέος μοιάζει να μπορεί να πάρει και άλλον δρόμο. Ωστόσο, με μια… δεύτερη, και κυρίως στους τίτλους του ευρωπαϊκού τύπου, δύσκολα δεν θα διαβάσει τα μουρμουρητά αξιωματούχων για «νέα συμφωνία σε περίπτωση ελάφρυνσης του χρέους».
Αν τα μνημόνια τελειώνουν τον Αύγουστο, πώς θα την πούμε μία τέτοια συμφωνία;