Η κληρονομιά του Σόιμπλε – Δανειστικές αυταπάτες
Προτού… Σόιμπλε λαλήσει στο γερμανικό κοινοβούλιο, η απόφαση του Eurogroup της περασμένης εβδομάδας κατάφερε να δώσει απαντήσεις σε όσους ονειρεύονταν πως το πρόβλημα των ευρωπαϊκών θεσμών και της σκληρότητάς τους ήταν ο Σόιμπλε.
Η απόφαση του Eurogroup να μην απελευθερώσει τη δόση των 5,5 δισ. ευρώ με πρόφαση τα δύο τελευταία προαπαιτούμενα της αξιολόγησης, παρότι η κυβέρνηση αυτή έχει από καιρό αποδείξει πόσο μνημονιακά κινείται, αποδεικνύει τι ακριβώς είναι τα μνημόνια και τι επιχειρούν να παγιώσουν.
Από τη μία η περίπτωση του Ελληνικού, από την άλλη των πλειστηριασμών. Τα δύο «αγκάθια» που πρέπει η κυβέρνηση και οι πολίτες να κλείσουν σφικτά στις παλάμες τους, ώστε να στείλουν οι δανειστές τα δισεκατομμύριά τους και να τους επιστρέψουμε τα περισσότερα για τους τόκους των δανείων.
Όλως τυχαίως, και τα δύο συνδέονται με μεγάλες κοινωνικές διεκδικήσεις και αντιδράσεις, τις οποίες και οι εταίροι επιθυμούν να συνθλίψουν.
Ήδη, το ζήτημα του Ελληνικού κατάφερε να πείσει τους δικαστές του ΣτΕ για το «δημόσιο συμφέρον» που θα έχουν οι πολίτες από την οικοδόμηση ουρανοξυστών και καζίνο σε μία από τις πιο ιστορικές περιοχές της ευρύτερης Αττικής. Σε αυτή την περίπτωση, μάταια περιμέναμε αντιδράσεις από τον πολιτικό κόσμο για «παρεμβάσεις» στη Δικαιοσύνη, μάλλον επειδή όταν αυτές προέρχονται από το εξωτερικό θεωρούνται «συμβουλές».
Όχι τίποτε άλλο, για να γνωρίζουμε που βρισκόμαστε και με τι έχουμε να κάνουμε. Ας μην νομίζει κανείς πως μετά την ημερολογιακή λήξη του μνημονίου θα είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα…
********
Ευχή και κατάρα – Της απάτης μαχαιριά
Την εβδομάδα που μας αποχαιρετά συνέβη κάτι που πράγματι αξίζει κανείς να θυμάται, τουλάχιστον για το επόμενο διάστημα. Ένα διεθνές σκάνδαλο μεγατόνων, στο οποίο η χώρα μας παίζει κομβικό ρόλο, περνώντας από τη Βουλή οδεύει προς διερεύνηση. Οι εισαγγελικές αρχές «σκόνταψαν» σε πολιτικά ονόματα και η Βουλή θα αποφανθεί για τη συνέχεια. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει.
Είναι όμως από τις λίγες φορές που στα πρόσωπα που πρόκειται να ελεγχθούν περιλαμβάνονται πολιτικοί όπως ο πρώην πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησής του, ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, ο εν ενεργεία Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αρκετοί πρώην υπουργοί.
Στην περίπτωση, λοιπόν, που οι έρευνες προχωρήσουν για τα πρόσωπα αυτά, καταλαβαίνει ο καθένας πως μέσα στους επόμενους μήνες είναι πολύ πιθανό να έχει αλλάξει αναφανδόν ο πολιτικός χάρτης της χώρας.
Εκείνο που θα πρέπει, ωστόσο, να θυμούνται όλοι όσοι εμπλέκονται με την υπόθεση, ελεγκτές και ελεγχόμενοι, είναι ένα: Εδώ και πολλά χρόνια, και ειδικά στα μνημονιακά, το αίσθημα της αδικίας για την πλειοψηφία των πολιτών αυξάνει συνεχώς. Και όχι άδικα.
Είναι άλλωστε πρωτοφανές, οκτώ χρόνια μετά την πρώτη χρεοκοπία της χώρας, με… βόμβες να έχουν σκάσει σε κάθε δημόσιο ταμείο και τομέα της χώρας, δεν έχει τιμωρηθεί ούτε ένας κρατικός υπάλληλος για τους χειρισμούς και τις ευθύνες του. Γεγονός που είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.
Ας είναι η υπόθεση της πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρείας εκείνη όπου θα γίνει η αρχή για να επιστρέψει το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» σε επίπεδα Δημοκρατίας.
Διότι εάν πρόκειται αυτή η υπόθεση να είναι ακόμα μία μαχαιριά στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και της Δικαιοσύνης, ας έχουν γνώσιν οι φύλακες, δύσκολα θα μείνει… ακόμα μία.
********
Σε νερά που βράζουν – Οι αυταπάτες της γειτονιάς
Την ώρα που η τουρκική επιθετικότητα κορυφώνεται στο Αιγαίο, καθώς στη σκακιέρα του Ερντογάν έχουν σημασία τόσο οι στρατιώτες στα μέρη μας όσο και οι αξιωματικοί στα ανατολικά σύνορά του στη Συρία, μοιάζουν να καταρρέουν δύο… αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, τόσο στο πλαίσιο της επιβολής της επαίσχυντης συμφωνίας της ΕΕ με την Τουρκία για το προσφυγικό, όσο και για την προώθηση «επενδύσεων» διά της εξορύξεως του πετρελαίου που κρύβεται κάτω από τα θερμά νερά της γειτονιάς μας.
Όπως παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες στους δέκτες μας, η αυξημένη παρουσία του ΝΑΤΟ και η εγκατάσταση της Frontex στα ελληνικά χωρικά ύδατα, σε τίποτα δεν εμπόδισε τον Σουλτάνο να προχωρήσει στην εφαρμογή του σχεδίου να κοκκινίσει το θερμόμετρο της περιοχής. Παρομοίως, ούτε ο… μύθος των παντοδύναμων επενδυτών των πετρελαϊκών εταιρειών που θα εμπόδιζαν τις προκλήσεις του επιβεβαιώθηκε. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Την ίδια ώρα, αυτήν που η Τουρκία εξακολουθεί να θεωρείται «ασφαλής» για την επαναπροώθηση των προσφύγων και μεταναστών, η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο με ένα μέρος της Συρίας, στην προσπάθεια να εξαφανίσει κάθε δυνατό στήριγμα των Κούρδων, που χρόνια τώρα ζητούν δικαίωση και μια πατρίδα.
«Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια» που λένε και οι πιο παλιοί. Μάλιστα, βεβαίως. Εκείνο που προέχει τώρα είναι να μην βρεθούμε προ άλλων εκπλήξεων.
Ας μην χάσουμε όμως την ευκαιρία να εξάγουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα από όλη αυτή την ιστορία. Είναι σίγουρο πως θα μας χρειαστούν στο άμεσο μέλλον…
* λωτοφάγος
