Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Το πιο μαύρο σκοτάδι – Ποτέ δεν έρχεται από το μέλλον
Η είδηση δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Μόλις το περασμένο Σάββατο, μέσα από τούτη εδώ τη στήλη, κάναμε ειδική αναφορά στην όξυνση των φασιστικών επιθέσεων σε όλη την Ελλάδα, και ειδικά την Αθήνα.
Την ώρα που η δίκη του ναζιστικού μορφώματος που κατέχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μέσα στη Βουλή βρίσκεται σε εξέλιξη, οι ειδήσεις από το αστυνομικό ρεπορτάζ θέλουν τις αρχές να έπεσαν επάνω σε «νεοναζιστική» οργάνωση.  Ο μόνος λόγος, βέβαια, για να μπει αυτή η λέξη σε εισαγωγικά, είναι γιατί ο ναζισμός δεν έχει τίποτα το νέο να προσφέρει. Βρίσκεται καταχωνιασμένος στις πιο σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας.
Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, βρέθηκε και στους δρόμους. Με αποτέλεσμα δεκάδες επιθέσεις σε χώρους κοινωνικής αλληλεγγύης, στέκια προσφύγων και μεταναστών, τον σοβαρό τραυματισμό πολλών ανθρώπων, έως και τη δολοφονία κάποιων άλλων. Όπως ο Παύλος Φύσσας και ο Σαχζάτ Λουκμάν.
Η πλήρης διερεύνηση της δράσης της οργάνωσης, που φαίνεται να λειτουργούσε με άλλες αντίστοιχες ως συγκοινωνούντα δοχεία, και η τιμωρία όσων βρίσκονταν στις τάξεις της, είναι μονόδρομος για τις αρχές. Με δίκαιη δίκη οπωσδήποτε, αλλά σε κάθε περίπτωση χωρίς περιστροφές και καθυστερήσεις.
Ως πρώτο δείγμα των αρχών, πάντως, το γεγονός πως μία οργάνωση με τέτοιο οπλοστάσιο και δράση αντιμετωπίζεται ως «εγκληματική» προκαλεί αλγεινή εντύπωση.
Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη πόσοι άλλοι άνθρωποι βρίσκονται στις φυλακές με καταδίκες δεκαετιών και με τις διατάξεις του αντιτρομοκρατικού νόμου, για πολύ λιγότερο επικίνδυνες και εγκληματικές πράξεις…
********
Επ’ ώμου τους δασμούς – Στοχεύσατε επιτόκια και δείκτες
Τελικά εκείνος που πάτησε το κουμπί δεν ήταν ο βορειοκορεάτης, όσο και εάν όταν είχαν την ευκαιρία τα διεθνή και εθνικά, κυρίαρχα σε κάθε περίπτωση, μέσα ενημέρωσης φρόντισαν να σκορπίσουν τον φόβο. Ή για τους πιο νουνεχείς το… γέλιο.
Ο Ντόναλντ Τραμπ κήρυξε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης έναν πόλεμο σε μεγάλο μέρος του υπόλοιπου πλανήτη, κρατώντας «οικονομικά» όπλα στα χέρια του δασμούς και ισοτιμίες, έχοντας στο πλευρό του για τα φωτογραφικά στιγμιότυπα «στρατιές» εργαζόμενων που μιλούν στον φόβο του μέσου αμερικανού (και όχι μόνο) για την ανεργία.
Άλλοι μιλούν για μία απόφαση με ανυπολόγιστο κόστος, άλλοι για πιθανό μικρό και μακροπρόθεσμο, άλλοι για το τέλος της παγκοσμιοποίησης, άλλοι για την αρχή μίας άλλου είδους.
Το τι θα σημάνει για το σύνολο του πλανήτη η απόφαση αυτού του επικίνδυνου τύπου με τους κωδικούς της αμερικανικής πυρηνικής βαλίτσας, θα φανεί στα σίγουρα το προσεχές διάστημα, αφού είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα προκαλέσει θα αρχίσουν άμεσα να επηρεάζουν τον κόσμο μας.
Την ώρα που σε αρκετά μέρη του κόσμου καίνε εστίες εντάσεων και προστριβών μεταξύ γειτόνων, με φωτιές να πυρπολούν ζωές και όνειρα σε άλλες χώρες όπως η Συρία, με την αύξηση του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας σε ακόμα περισσότερες, και μάλιστα ευρωπαϊκές, ο οικονομικός πόλεμος ήταν το μόνο που έλειπε.
Λένε, εδώ και χρόνια, πως η ανθρωπότητα είναι αρκετά καλά μαθημένη από την εμπειρία αιώνων πολέμων, και πως σε κάθε περίπτωση, στις ημέρες μας οι πόλεμοι γίνονται με οικονομικά όπλα. Το ζήσαμε και στη χώρα μας, το βλέπουμε και σε άλλες χώρες, πριν την κήρυξη του πρώτου παγκόσμιου εταιρικού πόλεμου από τον Τραμπ.
Με την ανθρωπότητα, ναι λοιπόν αγαπητοί, όλα καλά. Με τους ανθρώπους όμως, από που προκύπτει πως έχουν διδαχθεί από την Ιστορία;
*λωτοφάγος