Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Μια εξέδρα όλη η χώρα – Ιερές… σφαίρες
Η εβδομάδα ξεκίνησε με το όπλο στη ζώνη ενός μεγαλοεπιχειρηματία και παράγοντα ποδοσφαιρικής ομάδας, και οδεύει στο τέλος της με το όπλο στο λόγο ενός -υποτιθέμενου- ανθρώπου της εκκλησίας και του Θεού.
Την ώρα που οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί οδεύουν στην τρίτη εβδομάδα της κράτησής τους από τις τουρκικές αρχές και η υπόθεσή τους τείνει να λάβει διαστάσεις «σήριαλ», και με τον Ερντογάν να χαράσσει ξέφρενη πορεία προς τις εκλογές του με συνεχιζόμενες βόμβες προς τη Δύση, η κατάσταση στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά της σήψη της.
Τα επεισόδια του προηγούμενου Σαββατοκύριακου στη Θεσσαλονίκη έριξαν για μία ακόμα φορά τον φερετζέ του «επιτυχημένου ελληνικού ποδοσφαίρου» το οποίο καλύπτει, συνήθως, τα πάντα και μας ανάγκασε να κοιτάξουμε κατάματα την κατάσταση.
Και δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου όμορφη. Ίσως να ήταν μια καλή αφορμή για να ασχοληθούμε επιτέλους με ζητήματα που προκαλούν ζόφο σε κάθε νοήμον φίλαθλο, αλλά στο σύνολο της κοινωνίας.
Μπορεί, βέβαια, και όλα αυτά να αποβούν μάταια.
********
Κήρυκας του μίσους – Αγαπάτε ακαταλλήλως
Περιμέναμε από την ελληνική Δικαιοσύνη να αντιδράσει όπως πρέπει απέναντι σε έναν άνθρωπο που δεν δίστασε να ρίξει το δηλητήριό του ακόμα και μέσα στο δικαστήριο, όπου τον έφεραν τα λόγια του.
Ωστόσο, ο μητροπολίτης Αμβρόσιος κρίθηκε αθώος από τους δικαστές, παρόλο που ακόμα και μπροστά τους δήλωσε πως «εάν είχα όπλο θα το χρησιμοποιούσα κατά των ομοφυλόφιλων».
Σαν προχθές, την ημέρα που ο πατέρας -υποτίθεται- της εκκλησίας αθωωνόταν για αυτό τον γεμάτο μίσος λόγο του, πριν λίγα χρόνια οι αρχές έβρισκαν άψυχο το κορμί ενός νέου παιδιού, με τις μαχαιριές στο σώμα του να αποτυπώνουν το μπούλινγκ και τον λεκτικό εκφοβισμό που υπέφερε.
Λόγια όπως του Αμβρόσιου είναι αυτά που συνεχώς ανατροφοδοτούν τη μισαλλοδοξία και τον φόβο για το διαφορετικό στην κοινωνία μας. Και είναι χρέος όλων μας, ότι και να λέει η δικαιοσύνη, επιτέλους αυτό να τελειώσει.
Διαφορετικά, από τον ζόφο αυτό, σε λίγο δεν θα μπορούμε να αναπνεύσουμε.
*********
Δύο πόλεμοι – Σε δύο εβδομάδες
Εάν νομίζατε πως ο εμπορικός πόλεμος του Ντόναλντ Τραμπ ήταν αρκετός για τις φορτισμένες ημέρες που διανύουμε, σκεφτείτε ξανά. Από την περασμένη εβδομάδα, πρώτη η Βρετανία και πίσω της οι «σύμμαχοι», δεν άφησαν να χαθεί η ευκαιρία για συσπείρωση. Γάλλοι, Γερμανοί, Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ ολόκληρο, στο πλευρό της Βρετανίας, σε μία… αναβίωση των εποχών του ψυχρού πολέμου.
Βέβαια, για τη Βρετανία μία τέτοια εξέλιξη είναι χαράς ευαγγέλια. Οι διαπραγματεύσεις για το Brexit έχουν υπάρξει μέχρι σήμερα τόσο εξουθενωτικές για το πολιτικό κεφάλαιο των Βρετανών και της κυβέρνησής τους, που πραγματικά η εναντίωση στον Πούτιν μοιάζει σαν σανίδα σωτηρίας για να ξεφύγει λίγο από την απομόνωση στην οποία βαδίζει.
Έτσι, γρήγορα-γρήγορα, σε μόλις δύο εβδομάδες, έχουμε την κήρυξη δύο πολέμων. Και στο βάθος, ο… τρίτος παγκόσμιος του Ερντογάν.
Το έχω πει και θα το ξαναπώ, με κίνδυνο να φανώ γραφικός. Έχω την αίσθηση πως η ανθρωπότητα έχει πάρει στις ημέρες μας ένα μονοπάτι που δεν της είναι καθόλου πρωτόγνωρο. Έχει ξαναπεράσει από εκεί και δεν ήταν καθόλου όμορφα, επίσης.
Μια ελπίδα θα την είχαμε εάν μας επισκέπτονταν οι… φίλοι του Στίβεν Χόκινγκ, επισκέπτες από το διάστημα, να μας θυμίσουν τι αξίζει στη ζωή. Αλλά, από την άλλη, μπορεί και να τους κάναμε σαν τα μούτρα μας.
Αντίο Στίβεν.