Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Eνα βήμα μπροστά – Πρώτα τα παιδιά
Η εβδομάδα που πέρασε θα μείνει στη μνήμη πολλών χιλιάδων συμπολιτών μας, καθώς το καθεστώς υιοθεσίας και αναδοχής έκανε μεγάλα βήματα στον εξανθρωπισμό του.
Χιλιάδες μικροί συμπολίτες μας θα αποκτήσουν μία ευκαιρία να ζήσουν ως κανονικό κομμάτι της κοινωνίας μας, ενώ ένα άλλο μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας αποκτά δικαίωμα να προσφέρει όπως και οι διπλανοί του.
Ο ντόρος που έγινε για τα ομόφυλα ζευγάρια, παρόμοιος εκείνου του συμφώνου συμβίωσης και εκείνου της ταυτότητας φύλου, κατάφερε για ακόμα μια φορά να εμποδίσει τον διάλογο.
Ωστόσο, πέρα από τα δικαιώματα που αποκτούν τα ομόφυλα ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης, το βασικότερο που προέκυψε είναι αυτό για τις ψυχές που σήμερα ζουν ξεχασμένες σε ιδρύματα, πολλές φορές αμφιβόλου ή και ακατάλληλου περιβάλλοντος.
Είναι ζήτημα δημοκρατίας να μπορούν όλα τα παιδιά, έχουν-δεν έχουν οικογένειες, να βγαίνουν στην κοινωνία και να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τα παιδιά που μεγαλώνουν στην φυσική τους οικογένεια. Ήταν μία βαθιά αδικία, που εάν οι επιδιώξεις του νομοσχεδίου επιβεβαιωθούν, θα είναι μία μεγάλη κατάκτηση για όλους μας.
Όλα τα άλλα είναι άναρθρες κραυγές από ανθρώπους που είτε δεν έχουν ιδέα για τι μιλάνε, είτε ηθελημένα αγνοούν την πραγματικότητα. Κανένας από τους δύο λόγους δεν αρκεί για να μένει η υπόλοιπη κοινωνία στο σημειωτόν…
********
Χτυποκάρδια – Το θέμα του Τραμπ με τα κουμπιά
Ώστε φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο… Ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, το Ισραήλ έδειξε πόσο επικίνδυνη είναι η τροπή που παίρνει η ιστορία.
Μέσα σε σχεδόν ενάμιση χρόνο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει καταφέρει να φέρει τα πάνω-κάτω στον πλανήτη, περισσότερες από μία φορές.
Η εκτεταμένη αντιμεταναστευτική πολιτική, ο πόλεμος που κήρυξε στην Κίνα, τα δημόσια νταηλίκια με τον Βορειοκορεάτη Κιμ Γιονγκ Ουν, τα χτυπήματα στη Συρία, η απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα,
Ο Αμερικανός μπορεί να μην έχει φτάσει ούτε στα μισά της θητείας του και έχει ήδη ανακατέψει για τα καλά την τράπουλα του πλανήτη. Ωστόσο, και μακάρι να βγω ψεύτης, η πολιτική που εγκαινιάζει με το Ιράν ίσως θα είναι η μεγαλύτερη απόφαση επί των ημερών του.
Όχι μόνο ανάβει ξανά ένα φυτίλι που μπορεί να κάψει ολοσχερώς τη Μέση Ανατολή, αλλά η αθέτηση μίας τόσο σημαντικής συμφωνίας που φέρει τη σφραγίδα έως και του ΟΗΕ, μπορεί αύριο κιόλας να ανάψει εστίες έντασης σε δεκάδες μέρη του πλανήτη.
Αυτό το γνωρίζει ο ίδιος και το επιτελείο του πολύ καλά. Το ίδιο και η βιομηχανία όπλων…