Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Χτυπημένοι από ανάπτυξη – Λουρί και μαστίγιο
Μέσα σε λίγες ημέρες, τη δημόσια σφαίρα «χτύπησαν» το ολιστικό σχέδιο της κυβέρνησης για την «μεταμνημονιακή περίοδο», το «επικαιροποιημένο μνημόνιο» της Κομισιόν με σειρά δεσμεύσεων που φτάνουν σε βάθος δεκαετιών, και φυσικά, το… κρίσιμο Eurogroup του μήνα μας για την ολοκλήρωση του μνημονίου.
Στο μεταξύ, εάν κάποιος ήθελε να καταλάβει τι είναι αυτό που έπεται της ολοκλήρωσης του τρίτου μνημονίου για την οικονομία και τη χώρα, και αποφάσισε να το κάνει παρακολουθώντας τη συζήτηση για την οικονομία που έγινε επίσης την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, θα πρέπει μάλλον να το μετάνιωσε.
Ωστόσο, όση φασαρία και να κάνουν τα κόμματα που διαγκωνίζονται ποιος θα κρατάει το τιμόνι ενός τρένου που θα κινείται σε ευρωτροχιά υψίστης εποπτείας, είναι αδύνατον να καλύψουν τον εκκωφαντικό θόρυβο που κάνουν οι δανειστές για να επιβεβαιώσουν πως η ελληνική οικονομία θα βρίσκεται σε αυστηρό έλεγχο για πολλά χρόνια ακόμα. Το κείμενο εκατό και πλέον σελίδων της κυβέρνησης για τα αναπτυξιακά της σχέδια, μπορεί να μην περιγράφει νούμερα, όμως καταγράφει επαρκώς πολιτικές. Και οι πολιτικές αυτές, όπως διαβάζονται στα ελληνικά, στοχεύουν ακριβώς να πείσουν τους δανειστές πως δεν χρειάζεται άλλο μνημόνιο, καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις έμαθαν να γράφουν… μνημονιακά.
Τα μέτρα για τον κατώτατο μισθό και τις συλλογικές συμβάσεις σαφώς και κρίνονται απαραίτητα, όχι όμως αρκετά για να επαναφέρουν το κοινωνικό συμβόλαιο που διαρρήχτηκε βίαια τα μνημονιακά χρόνια. Το δε κείμενο της Κομισιόν, έρχεται να θέσει στόχους για τα χρόνια που έρχονται και να επιβεβαιώσει επακριβώς τις απαιτήσεις για τα παραπάνω. Για ένα μνημόνιο, δηλαδή, που θα εκτείνεται πέρα από τις δανειακές συμβάσεις και θα αντιμετωπίζει τους εκπροσώπους ως τρόικα, ακόμη κι όταν θα πάψουν να αναγνωρίζονται ως τέτοια.
Τέλος, το αποτέλεσμα του Eurogroup έδωσε ακόμα μια χαριστική βολή στις συζητήσεις για καθαρές εξόδους. Αφενός διότι επιβεβαίωσε μία σειρά από μέτρα και μεταρρυθμίσεις που αναμένονται από τους δανειστές για αρκετό καιρό μετά το μνημόνιο.  Αφετέρου, εκείνο που φαίνεται όλο και πιο καθαρά, είναι η ψευδεπίγραφες δεσμεύσεις για ελάφρυνση του χρέους. Τρία μνημόνια μετά τις πρώτες συζητήσεις για το υπέρογκο και με μεγάλη ευθύνη των δανειστών ελληνικό χρέος, ουσιαστικά η διεθνής συζήτηση προαναγγέλλει την όποια παρέμβαση σε αυτό μόνο με τη συνοδεία «αυστηρής εποπτείας».
Τα οκτώ χρόνια επιτροπείας είναι πάρα πολλά και ο χρόνος που έχει περάσει, για πολλούς από εμάς, μοιάζει πολύ πιο πυκνός από όσο στην πραγματικότητα ήταν. Αποτελούν όμως τα παραπάνω δικαιολογία για να ξεχάσουμε τι σημαίνει «κανονικότητα»;
********
Άλλη μια στατιστική – Στο πλευρό της Ηριάννας
Την περασμένη Πέμπτη συνεχίστηκε η δίκη της Ηριάννας και του Περικλή, των δύο νέων που βρίσκονται αντιμέτωποι με πολυετής καταδίκες, με πειστήρια που κάνουν φοιτητές νομικής να κοκκινίζουν από ντροπή. Μία υπόθεση που έχει οδηγήσει εκατοντάδες επιστήμονες εντός και εκτός συνόρων να πάρουν θέση στο πλευρό τους.
Aξίζει μία προσεκτική ανάγνωση η απολογία της Ηριάννας την Πέμπτη, που βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν δρακόντειο τρομονόμο που μπορεί να καταδικάσει έναν άνθρωπο για «μερική» ταυτοποίηση γενετικού υλικού.
«Δεν είμαι ούτε στατιστική, ούτε φασματική μονάδα. Είμαι οι κόποι μου που καταστρέφονται». Τι μπορούμε να αντέξουμε ως κοινωνία; Έναν ένοχο ελεύθερο ή έναν αθώο στη φυλακή;
********
Ιβηρική μελαγχολία – Υπάρχουν δικαστές στην Ισπανία;
Την προηγούμενη εβδομάδα, από αυτή εδώ τη γωνία, αναρωτιόμουν «μήπως έχουν καταλυθεί οι δημοκρατικοί θεσμοί» στη Γαλλία, μετά τη φυλάκιση πρώην υπουργού του Ολάντ. Που να ήξερα τι επεφύλασσαν οι επόμενες ημέρες για την Ισπανία. Εκεί, όπου μέσα σε μία εβδομάδα είδαν σειρά υποθέσεων να καίνε το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα και δεκάδες στελέχη και ανθρώπους του να καταδικάζονται για υποθέσεις εκτεταμένης διαφθοράς. Μάλιστα, το ταρακούνημα είναι τόσο γερό που ίσως οδηγήσει σε ακόμα πιο πρόωρες εκλογές για την ιβηρική χώρα. Αξίζει να σημειωθεί, μεταξύ άλλων, τις τελευταίες ημέρες καταδικάστηκε σε 33 χρόνια φυλάκιση ο πρώην ταμίας του κόμματος της «μεγάλης Δεξιάς παράταξης» της Ισπανίας, καθώς και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος των κυβερνήσεων Αθνάρ. Ο πρώτος για μίζες του κόμματος από επιχειρηματία που καταδικάστηκε και του λόγου, και ο δεύτερος για μίζες που έπαιρνε για του λόγου του και τις έκρυβε σε offshore στον Παναμά.
Χωρίς περισσότερα σχόλια, με τέτοιες ειδήσεις μου γεννάται μια απορία. Το ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε παρά καταδίκες μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού για διαφθορά, είναι επιτυχία του τίμιου πολιτικού προσωπικού μας, ή αποτυχία του δικαστικού;