Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Μαγικός Ιούνιος – Ο μήνας που λέει το μέλλον
Μετά από δύο… σχετικά ήρεμα καλοκαίρια, όλα γύρω μας σήμερα δείχνουν πως αυτό που έρχεται αναμένεται καυτό. Η συγκυρία φέρνει τα δύο μεγάλα θέματα που αφορούν τη χώρα μας το τελευταίο διάστημα, το «τέλος του μνημονίου» και το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, να συγκλίνουν στο ίδιο χρονικό διάστημα για την «τελική λύση».
Οι τελευταίες πληροφορίες της Παρασκευής έδειξαν αδιέξοδο από την πλευρά των Σκοπίων, επιβεβαιώνοντας τις δυσκολίες που φαίνονταν από την αρχή και εξηγώντας την… άνεση που εμφάνιζε η κυβέρνηση για τις δύο φωνές που ύψωνε για το θέμα. Σε κάθε περίπτωση, Ευρωπαίοι και ΝΑΤΟ δεν μοιάζουν να έχουν πει ακόμη την τελευταία λέξη.
Το έτερο θέμα της κυβέρνησης, αυτό της οικονομίας, αναμένεται να απασχολήσει για πολύ μετά το καλοκαίρι. Ωστόσο, οι πρόσφατες διεθνείς εξελίξεις είναι σε θέση να καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό τα μελλούμενα.
Από τη μία ο… Τραμπ κάνει πόλεμο (οικονομικό) και από την άλλη, οι Ευρωπαίοι παλεύουν με την ιταλική φωτιά στην αυλή τους. Και οι δύο υποθέσεις είναι σε θέση να επηρεάσουν την όποια έξοδο της χώρας στις αγορές.
Παράλληλα, οι εκλογές της Τουρκίας αναμένεται -σε κάθε περίπτωση- να ανεβάσουν περαιτέρω τις θερμοκρασίες στο Αιγαίο, το ζήτημα του χρέους αποτελεί από μόνο του ένα σημαντικό κεφάλαιο, ενώ μπροστά υπάρχει και η ψήφιση των τελευταίων προαπαιτουμενων του τρίτου μνημονίου.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει μπροστά της έναν Ιούνιο που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τους επόμενους μήνες. Τόσο για την πολιτική της επιβίωση, όσο και για το μέλλον της χώρας.
*********
Το μάθημα των αγορών – Ιταλικά
Αυτό που συνέβη στην Ιταλία θα αποτελεί στο μέλλον ακόμα μία μνημειώδη επιτυχία μίας ένωσης που οι μόνες αξίες που μένουν τελικά να «ενώνουν» τους λαούς είναι αυτές του… χάλυβα και του άνθρακα.
Μέσα στην περασμένη εβδομάδα, όλος ο κόσμος είδε τον πρώτο πολίτη της γειτονικής χώρας να μπλοκάρει μία κυβέρνηση, δηλώνοντας ανοικτά πως διαφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης των δύο κομμάτων που κέρδισαν τις εκλογές. Συγκεκριμένα, την οικονομική πολιτική.
Αποτέλεσμα, αβεβαιότητα λίγων ημερών και αναταραχή στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, λίγο πριν τα δύο κόμματα συμφωνήσουν σε μία κυβέρνηση που μοιάζει πιο μετριοπαθής με το ευρώ. Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Μνημεία τις αναμπουμπούλας των ημερών, δύο δηλώσεις. Μια αλήθεια και ένα αστείο. Από τη μία, αυτή του ανεκδιήγητου Επιτρόπου Έτιγκερ, που δήλωνε ανερυθρίαστα πως «οι αγορές θα διδάξουν στους Ιταλούς να ψηφίζουν σωστά». Από την άλλη, η προσπάθεια του προέδρου της Κομισιόν Γιουνκέρ, που έσπευσε να… συμμαζέψει τα όσα είπε ο Επίτροπος, υποστηρίζοντας πως «η τύχη της Ιταλίας δεν βρίσκεται στα χέρια των αγορών».
Αρκετά από τα συμπεράσματα που βγήκαν την περασμένη εβδομάδα γύρω από την Ένωση με την Ιταλία ξύπνησαν μνήμες τριών χρόνων. Όμως υπάρχει ένα πρόσωπο της που όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει το ίδιο αποκρουστικό.
Όταν ακροδεξιές δυνάμεις με διακηρύξεις που προσβάλουν τις ανθρώπινες αξίες αναλάμβαναν την εξουσία, δεν υπήρξε ούτε μία δήλωση από την Ένωση που να προσπαθεί να επιχειρεί να θέσει όρια στις δυνάμεις αυτές. Κυβερνήσεις που στοχοποιούν και συμπεριφέρονται με βάναυσο τρόπο σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους συνεργάζονται άψογα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αυστρία, Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία. Παρομοίως, το αντιμεταναστευτικό μένος που αποτυπώνει σε διακηρύξεις και δηλώσεις της η νέα κυβέρνηση στην Ιταλία, δεν έκανε κανέναν αξιωματούχο να νιώσει πως κινδυνεύουν οι ευρωπαϊκές αξίες. Αντιθέτως, ήταν πρόθυμοι να μπλοκάρουν μία κυβέρνηση που θα αμφισβητούσε την οικονομική πολιτική της Ένωσης.
Τη μεγαλύτερη ζημιά, τελικά, στις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης την διαπράττουν οι ίδιοι οι εκπρόσωποί της. Και είναι δυστυχές να καλλιεργείται σε όλη την Ευρώπη και μπροστά στα μάτια μας, μία νέα γενιά φασισμού και να πρέπει να ξαναζήσουμε εφιαλτικά μέρη της ιστορίας για τα μάτια της οικονομίας.
Από την άλλη, όλες οι μαύρες σελίδες της ιστορίας για τα ίδια μάτια γράφτηκαν…
********
Μεγαλεία… μεταφρασμένα – Και διηγώντας τα να κλαις
Από όπου και να πιάσει κανείς τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ισπανία, συγκρίνοντας τον πολιτικό πολιτισμό της ιβηρικής χώρας με αυτόν της Ελλάδας, δεν μπορεί παρά να βυθιστεί στη θλίψη.
Την περασμένη εβδομάδα, πλήθος στελεχών και το ίδιο το Λαϊκό Κόμμα καταδικάστηκαν για πολλά χρόνια και με την επιβολή υψηλών προστίμων για διαφθορά. Μέσα σε λίγες ημέρες, η κυβέρνηση έπεσε και ο πρωθυπουργός Ραχόι παρέδωσε την εξουσία ως όφειλε.
Στη χώρα μας, η οποιαδήποτε υπόθεση αφορά πολιτικό πηγαίνει στο… δίκτυ ασφαλείας της Βουλής, ελέω του κατάπτυστου νόμου περί ευθύνης υπουργών. Και στην περίπτωση που κατά την ψηφοφορία δεν είναι εξασφαλισμένη η ασυλία τους, οι ελεγχόμενοι συμπεριφέρονται ωσάν στο πρόσωπό τους να διώκεται το κράτος δικαίου και οι δημοκρατικοί θεσμοί.
Κάποια στιγμή θα πρέπει αυτό να τελειώσει. Χρηματιστήρια, ομόλογα, Siemens, πάρτι Ολυμπιακών Αγώνων και μία σειρά σκάνδαλα, βυθίζονται στη λήθη χωρίς να έχει τιμωρηθεί κανένας. Και σίγουρα μια χώρα με τέτοια ατιμωρησία, περισσότερο υποανάπτυκτη θυμίζει και όχι πολιτισμένη.
Ή για να το πούμε και στη γλώσσα του πρωθυπουργού και των παραγωγικών τάξεων της χώρας, δεν μοιάζει και το ιδανικό μέρος για αξιόπιστες επενδύσεις…
*λωτοφάγος