Ταξιδεύοντας σε μια χώρα που ακόμα πιστεύει
πως βρίσκεται στον ομφαλό της γης, χειμαζόμενοι
στη γαλέρα των αμνημόνων και των μνημονιοφάγων
Θέατρο του παραλόγου
Και του… άσχετου διαλόγου
Από τη μια, μια κυβέρνηση που περιλαμβάνει στελέχη που αδυνατούν να δείξουν τη στοιχειώδη σοβαρότητα ακόμα και σε ζητήματα υψίστης εθνικής σημασίας. Υπουργικά συμβούλια-σαπουνόπερας, πολιτικοί σχεδιασμοί καιροσκοπισμου, και κάπου στο βάθος, η προσπάθεια της χώρας να… περάσει επιτέλους τις πύλες της εξόδου από τα μνημόνια. Διότι για “καθαριοτητα” της εξόδου ούτε λόγος, κι αυτό το μαρτυρούν οι άνθρωποι καθημερινά, και όχι οι αριθμοί, στατιστικά.
Από την άλλη, μια αξιωματική αντιπολίτευση με την αγαστή στήριξη του πάλαι ποτέ… αιώνιου εχθρού, συμπορευομενοι σε έναν δρόμο ολισθηρο που χαϊδεύει τα πιο αντιδραστική αντανακλαστικά της κοινωνίας, δηλητηριαζοντας τον δημόσιο διάλογο με πνεύμα βγαλμένο από τις σκοτεινότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας.
“Να φύγει ο Τσιπρας” στον ένα πόλο, “να μην έρθει ο Μητσοτακης” στον απέναντι. Στη μέση, μιλιούνια κόσμου να παρακολουθεί τη συζήτηση να εκτρέπεται από τα ζητήματα που καίνε.
Φωνές για κάποιον ρουβικωνα που πέτα φυλλάδια και μπογιές, την ώρα που αμετανόητος και ανερυθριαστα ναζί ορθώνουν ανάστημα σε γειτονιές, σε πλατείες και εργασιακούς χώρους, ρίχνω τας δηλητήριο και στοχοποιώντας κάθε διαφορετικό και αδύναμο.
Στοχοποίηση φτωχοδιαβολων, πότε κουλουρτζηδων, πότε μουσικών του δρόμου, πότε αλλων κολασμένων, ενώ ημέρα με την ημέρα έρχονται στο φως απάτες δισεκατομμυρίων έρχονται στο φως, από γυμνών όντας το αναίσχυντο “μαζί τα φαγαμε”.
Δαιμονοποιηση παιδιών και της νέας γενιάς που αντιδρά και παλεύει να αποτινάξει την καταστροφική διαστροφή του “τι να κανουμε”, ενώ η αδύναμη δημόσια εκπαιδεύσει χάνει μονίμως, και συμφέροντα φωνάζουν για περισσότερο αίμα.
Και στο βάθος, οι συντάξεις. Ο μεγαλύτερος εμπαιγμός, αυτός των από μαχών της εργασίας, που τους αναγκάζει μετα από χρόνια περικοπών να συμμετέχουν σε μια ξεφτισμενη παράσταση κοινωνικής ευαισθησίας.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό, σημασία δεν έχει ποτέ θα γίνουν εκλογές. Το ζήτημα είναι να μπουν στο επίκεντρο της αντιπαράθεση τα πραγματικά προβλήματα, με θάρρος και αποφασιστικότητα.
Τόσο έναντι των εγχώριων συμφερόντων, όσο και κατά των… ξενόφερτων. Αλλά από την άλλη, αν ήταν μια μνημονιακη κυβέρνηση να έχει το ελεύθερο να πράξει κάτι τέτοιο, δεν θα έβαζαν τα μνημόνια τα σημάδια τους σα μαχαιριά στο δημοκρατικό αίσθημα…
*********
Η νέα νέα τάξη
Πραγμάτων και εγκληματων
Και να λοιπόν, που φτάσαμε στο σημείο να βρίσκεται σχεδόν γυμνό μπροστά μας το κακό που βρήκε τον κόσμο πριν από σχέδιο δυο χρόνια, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Στο σημείο που μας περίμενε η ιστορία, σαν έτοιμη από καιρό να μας διδάξει τι ακριβώς συμβαίνει όταν την ξεχνάμε, καθώς και πόσο λίγο γέλιο βγάζει, ακόμα και όταν επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Μέσα στα δύο αυτά έτη, οι… γραφικοί και αστείοι σύμβουλοι και συνεργάτες του Τραμπ έχουν αντικατασταθεί από ανερυθρίαστα και ανεξέλεγκτα αιμοδιψή αρπακτικά, που μαζί με τον πιο επικίνδυνο άνθρωπο των τελευταίων εβδομήντα χρόνων, παίζουν τον κόσμο σα γιο-γιο στα χέρια τους.
Η πλήρης ανατροπή των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή με την εμπρηστική απόφαση για την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ισραήλ, οι αποχωρήσεις από διεθνείς συμφωνίες για το Κλίμα, τα Πυρηνικά, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που κάνουν νεύμα αλληλεγγύης σε μονάρχες με ακόμα λιγότερα όρια, ο σκοτεινός καιρός που ζυγώνει για τη Λατινική Αμερική με την έλευση του νέου μικρού Τραμπ, η όλο και πιο ξεκάθαρη παρέμβαση στην Ευρώπη για την… εξαγωγή του τραμπ ίσου, πολιτικη τρομοκρατία σε υψηλότατο επίπεδο εντός ΗΠΑ. Πύραυλοι, αιμοσταγείς σύμμαχοι, επικίνδυνες ισορροπίες σε έναν κόσμο που συνεχίζει να αλλάζει, ενώ οι πολίτες όλο και περισσότερων χωρών ασφυκτιούν κάτω από αντιδημοκρατικες πολιτικές.
Είναι γνωστό, ο γράφων λατρεύει να γκρινιάζει, με την πορτοκαλί κόμη να δεσπόζει τις κορυφαίες επιλογές. Όμως νομίζω πως πλέον η αλήθεια είναι κι αυτή γυμνή μπροστά μας.
Ό καιρός του Τραμπ γράφει ήδη τις μαύρες σελίδες του στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σαν αρρώστια θανατηφόρα που καταπίνει κομμάτι κομματι την διεθνή δημόσια σφαίρα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη.
Και να σκεφτείς, αυτός ήρθε για να εμποδίσει την περιβόητη νέα τάξη πραγμάτων. Το καθεστώς του, λοιπόν, πως λέγεται;
*λωτοφάγος
