Κάντε εκλογές, όχι πόλεμο – «All we are saying…»
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της περασμένης Κυριακής δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Μπορεί μεν, έτεροι οι δύο αντίπαλοι να μην περίμεναν την έκταση αυτή του αποτελέσματος -με τη δική του ανάγνωση ο καθένας, όμως δείγματα γραφής για να αναγνώσει κανείς υπήρχαν πολλά.
Βέβαια, παρά την έκταση της νίκης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ή καλύτερα της ήττας της κυβέρνησης, οι εκλογές αυτές δεν παύουν να αφορούν την εκλογή των προσώπων που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στην επόμενη ευρωβουλή, καθώς και τις παρατάξεις που θα διοικήσουν τα επόμενα χρόνια τους δήμους και τις περιφέρειες. Σε κάθε περίπτωση, εθνικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου.
Είναι γνωστό και δεν πέρασε από κανέναν απαρατήρητο, στην προεκλογική περίοδο που προηγήθηκε, οι τόνοι σηκώθηκαν σε επικίνδυνα επίπεδα, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και συνήθως για θέματα… μη θέματα.
«Οι εκλογές θα τελειώσουν, τα φώτα θα σβήσουν. Το ζήτημα είναι να μην υπάρχουν και ανοιχτές πληγές την επόμενη ημέρα…» έγραφε η στήλη προ δύο εβδομάδων. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι από το άνοιγμα της κάλπης, το επόμενο επεισόδιο αποκάλυψε τον δρόμο χαράσσεται έως την επόμενη… κάλπικη Κυριακή. Από την πρώτη κιόλας ώρα, ανέκυψε ζήτημα για την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, παρότι πρόκειται για μία κοινοβουλευτική, τυπική διαδικασία, η οποία μάλιστα κρίνεται ανωτάτου δημοσίου συμφέροντος.
Εν τέλει, η κυβέρνηση επέμεινε και προχώρησε στην εκλογή των δύο προσώπων που θα βρεθούν στη θέση του επικεφαλής των ανώτατων δικαστικών αρχών, διασφαλίζοντας τουλάχιστον πως η χώρα δεν θα πάει σε εκλογές με ορφανές τις θέσεις αυτές.
Ας είναι αυτό το τελευταίο σημείο καταστροφικής τριβής, και ας αρχίσουν να τρίβονται επί προγραμμάτων, επί πολιτικών και επί των προβλημάτων που και τώρα, και σε έναν μήνα και σε έναν χρόνο θα αναζητούν λύση. Είναι η μόνη ουσία που μπορεί να προκύψει από αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία…
*******
Η δημοκρατία υπό ψυχολογικών βασανιστηρίων – Ο Ασάνζ πεθαίνει για όλους μας
Πριν από λίγες εβδομάδες, μία υπόθεση που θα έπρεπε να αφορά κάθε πολίτη σε όλο τον κόσμο, πέρασε στην τελική και πιο δολοφονική της φάση.
Ο Τζούλιαν Ασάνζ, ο ιδρυτής των Wikileaks που έφερε στο φως πλήθος… φονικών αμερικανικών σκελετών από τη στρατιωτική ντουλάπα των ΗΠΑ και άλλαξε για πάντα την ερευνητική δημοσιογραφία, οδεύει στα χέρια των ΗΠΑ και την θανατική ποινή που του επιφυλάσσουν.
Ο Αυστραλός, σήμερα κρατείται σε μία φυλακή της Βρετανίας, εκτίοντας ποινή για παραβίαση των όρων κράτησης, πίσω στο μακρινό 2012, όταν και προσέφυγε ζητώντας και εξασφαλίζοντας άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο. Εκεί θα μείνει για σχεδόν έναν χρόνο, ενώ ήδη αντιμετωπίζει 17 νέες κατηγορίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, βάσει του νόμου περί Κατασκοπείας, μεταξύ των οποίων η «παράνομη πρόσβαση» και αποκάλυψη απόρρητων πληροφοριών εθνικής Άμυνας.
«Δεν επιθυμώ να παραδοθώ για την έκδοσή μου λόγω της δημοσιογραφικής δουλειάς που έκανα, η οποία κέρδισε πολλά βραβεία και προστάτευσε πολλούς ανθρώπους» δήλωσε πριν από λίγες εβδομάδες, πριν ακούσει την ποινή των 50 εβδομάδων φυλάκισης από το βρετανικό δικαστήριο.
Σήμερα, ήδη ο Τζ. Ασάνζ βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, μετά τον πολυετή εγκλεισμό του στην πρεσβεία του Ισημερινού, με τον ίδιο τον ΟΗΕ να αναγνωρίζει στο πρόσωπό του συμπτώματα ψυχολογικών βασανιστηρίων.
Η ιστορία του Ασάνζ θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό ακόμα, έστω και εάν θα επιχειρηθεί να περάσει στο σκοτάδι της ενημέρωσης. Η τύχη του Αυστραλού, μοιραία, είναι άρρηκτα δεμένη με την υπόθεση της ελευθερίας του Τύπου, της πληροφορίας, του λόγου, και εντέλει με την πορεία της ίδιας της Δημοκρατίας, στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο πλανήτη.
Χρέος όλων μας, αν μη τι άλλο, να φροντίζουμε να παρακολουθούμε την πορεία της υπόθεσής του, και γιατί όχι, να κινητοποιηθούμε με τον κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, απαιτώντας να μην τιμωρηθεί κάποιος που έβαλε τη ζωή του σε κίνδυνο για να είμαστε εμείς πιο ενημερωμένοι. Το ελάχιστο χρέος μας δηλαδή…
