Μεταξύ μας, μετα…ταξάς – Από ‘δω πήγαν κι άλλοι
Αναμφίβολα, η υπόθεση της τοποθέτησης της θυγατέρας της αντιπροέδρου της Βουλής σε θέση στο ίδρυμα της Βουλής, αποτελεί το θέμα των τελευταίων ημερών. Σαν να ζούμε μια κοινοβουλευτική ημέρα της μαρμότας, του 2000, του 2008, του 2010, του 2012, του 2014 και η ζωή συνεχίζεται.
Η εν λόγω μετάταξη, όπως και άλλες που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση την Παρασκευή, πράγματι, δεν έχουν κανένα ζήτημα νομιμότητας και αποτελούν μάλιστα και πάγια τακτική. Είναι γνωστό της πάση πως οι θέσεις της Βουλής αποτελούν διαχρονικά προνομιακό πεδία για φίλους και ημέτερους. Είναι τόσο διαχρονικό, που αν από κάποια γωνιά μας άκουγε σήμερα ο Σουρής θα γέλαγε. Η σύγχρονη κοινοβουλευτική ιστορία, ακόμα και η μνημονιακή για να λέμε την αλήθεια, σφύζει από προκλητικές ρυθμίσεις, τροπολογίες και… κανονίσματα, που όλως τυχαίως, συχνά ευνοούν ολίγους και εκλεκτούς.
Όμως, όσο δίκαιοι οφείλουμε να είμαστε, άλλο τόσο και ωμοί. Ούτε η ειλικρίνια και η κυνικότητα της συμπαθούς βουλευτού, ούτε η υποκρισία των αντιπάλων της θα πρέπει να σκεπάσουν την ουσία της συζήτησης.
Αυτό που αποκαλύφθηκε ότι συνέβη την Πέμπτη δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που συμβαίνει έτσι κι αλλιώς. Εάν δεν πηγαίναμε σε έκτακτες εκλογές, οι μετατάξεις θα είχαν γίνει κανονικά και χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Δεν θα θεωρούνταν «προεκλογικές», και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Μόνο που -επιτέλους- θα πρέπει να γίνει κατανοητό, πως οι γάτες, τα σκυλιά και τα υπόλοιπα ζώα έχουμε ξυπνήσει και παρακολουθούμε. Παρακολουθούμε με προσοχή και πολλές φορές με εκνευρισμό. Ας γίνει τουλάχιστον αυτό κατανοητό, να αποφευχθούν έστω μερικές από τις συμπεριφορές που κάποτε περνούσαν στα ψιλά γράμματα.
Και αυτό δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση «της Αριστεράς» που θα ερχόταν σαν κάτι «διαφορετικό από τους άλλους». Αφορά και -κυρίως- τους άλλους που ετοιμάζονται να κυβερνήσουν ξανά «σαν τους εαυτούς τους».
********
Καημένη γη – Τι σου ‘μελλε να πάθεις
Με την επίσημη αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές να ξεκινά την προσεχή Δευτέρα, τα δύο κυβερνητικά κόμματα αναμένεται να δώσουν και πάλι τον τόνο της πολιτικής αντιπαράθεσης, που ζήτημα θα είναι το κατά πόσο «πολιτική» θα είναι εν τέλει. Τόσο επειδή η ίδια η βαριά πολιτική της χώρας είναι εν πολλοίς προκαθορισμένη, όσο και επειδή, μοιραία, η υπόλοιπες πολιτικές τους διαφορές τείνουν να εκθέσουν έτερους.
Πέρα όμως από την όποια αντιπαράθεση επί της… ασφάλειας, του Μαδούρο, εθνικών θεμάτων και άλλων θεαμάτων, υπάρχει η οικονομία που ερμηνείες δεν επιδέχεται. Υπάρχουν, με λίγα λόγια, τα νούμερα, και εννοώ τους αριθμούς.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτούς, η απερχόμενη κυβέρνηση εφάρμοσε το τρίτο μνημόνιο εξασφαλίζοντας σε μεγάλο βαθμό τα εύσημα των δανειστών. Τόσο κατά την τριετία που προηγήθηκε της… εξόδου, όσο και στην μεταμνημονιακή εκδοχή της. Το καταμαρτυρούν οι διθυραμβικές δηλώσεις, το καταγράφουν οι εκθέσεις των δανειστών. Πρωτογενή πλεονάσματα, δείκτες της οικονομίας, εξαγωγές, ανεργία και μία σειρά άλλα. Όλα συντείνουν στη μακροημέρευση των αριθμών -διότι για των ανθρώπων είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Στο διά ταύτα λοιπόν. Οι αριθμοί της οικονομίας, μαζί με το περιβόητο… μαξιλαράκι των δεκάδων δισ. του υπουργού Τσακαλώτου, δημιουργούν ένα μάλλον ονειρικό σκηνικό για την επόμενη κυβέρνηση. Ειδικά εάν συγκρίνουμε με την κατάσταση που παραλάμβανε η κάθε κυβέρνηση εδώ και δεκαετίες. Η μόνη σκιά που έχουν ρίξει οι δανειστές μέχρι τώρα στην οικονομία, πλην των ιδιωτικοποιήσεων που τόσο ποθούν, είναι για το «πακέτο Τσίπρα» και τους σχεδιασμούς του πρωθυπουργού για την επόμενη ημέρα πιθανής επανόδου του στην εξουσία.
Σήμερα υπάρχει μία οικονομία που βρίσκεται σε θετικά επίπεδα χάρη στο αίμα και τον ιδρώτα της πλειοψηφίας των μικρομεσαίων. Υπάρχουν άνθρωποι που μαρτύρησαν κι ακόμα μαρτυρούν από τις μνημονιακές πολιτικές και τη λιτότητα. Και που ζητούν την αλλαγή της πολιτικής, όχι όμως επί τα χείρω, ούτε με περικοπή υπηρεσιών του δημοσίου προς αυτούς.
Συνεπώς, επειδή εκείνοι που ράβουν κουστούμια από την 26η Μαΐου φροντίζουν παράλληλα να… κόβουν και τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας, ας γίνει κατανοητό. Επιχείρημα καμένης γης σήμερα δεν υπάρχει, και δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να γίνει ανεκτό, ούτε ως υπονοούμενο…
