Το Κλίμα σας βρωμάει – Αλλάξτε το κι αλλάξτε
Η χθεσινή ημέρα ήταν για όλο τον πλανήτη συμβολική. Με τις αποδείξεις να αυξάνουν, σε μερικές γωνιές του πλανήτη να αλλάζουν δραματικά τις ζωές των ανθρώπων δημιουργώντας ακόμα και πρόσφυγες, η Κλιματική Αλλαγή αποτελεί μία συζήτηση από την οποία δεν μπορεί πια να ξεφύγει κανείς. Είτε για την αντιμετώπισή της, είτε για τις επιπτώσεις της.
Βέβαια, για τις μεγάλες χώρες, τους G20, τους G7, τους κάθε λογής παντοδύναμους αυτού του κόσμου, όπως και για τους κολοσσούς των πετρελαίων και των βιομηχανιών, η συζήτηση δεν είναι καινούργια. Αποτελεί «ζήτημα προς επίλυση» εδώ και πολλά χρόνια. Κατά μία διαβολική σύμπτωση, πάντα με κατάληξη που ουσιαστικά επιτρέπει τη διαιώνιση της κατάστασης.
Είναι τόσο σοβαρή η αντιμετώπιση του ζητήματος, που οι μεγάλοι αυτοί έφτασαν στο σημείο να δημιουργήσουν «χρηματιστήρια περιβαλλοντικής καταστροφής». Να συναλλάσσονται δηλαδή επάνω στη μόλυνση και την καταστροφή του πλανήτη, τους ρύπους, το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα… καλούδια. Α! Και καμπάνιες κατά των πλαστικών για τους πολίτες. Καμπάνιες χρήσιμες και απαραίτητες για την καλλιέργεια συνείδησης, οι οποίες επιμελώς σπρώχνουν μακριά από το πραγματικό πρόβλημα την εκάστοτε συζήτηση.
Έτσι λοιπόν, όπως και στη δική μας γωνιά, κρατικοί φορείς και εταιρείες διαφημίζουν την ανάγκη «περιβαλλοντικής συνείδησης» στους πολίτες, την ώρα που συνεχίζουν να βασίζουν την ίδια την ανάπτυξη των οικονομιών τους στις πιο ρυπογόνες και καταστροφικές πολιτικές. Και κάπως έτσι, μπορεί ο πρωθυπουργός να χαιρετίζει με αναρτήσεις του στα κοινωνικά δίκτυα τις κινητοποιήσεις των μαθητών που ζητούν απλώς έναν πλανήτη βιώσιμο για τις ζωές τους και τα παιδιά τους, ενώ την ίδια ώρα υπογράφει νέες εξορύξεις πετρελαίων σε Κρήτη, Ιόνιο και άλλα μέρη της χώρας, συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων του και ανεβάζοντας τις «επενδύσεις» τέτοιου τύπου σε δεκατρείς σε όλη τη χώρα.
Εξορύξεις πετρελαίου, λιγνίτη και χρυσού, την ώρα που η διεθνής συζήτηση επιβάλλει την άμεση στροφή σε καθαρή ενέργεια και πλήρη απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Κόντρα δηλαδή στις ίδιες τις διεθνείς συμφωνίες που υπογράφονται στα κάθε λογής μεγάλα φόρα.
Ο καιρός περνάει, ο πλανήτης αλλάζει. Το έχουμε ξαναπεί, ο πλανήτης θα… την βρει την άκρη του. Εμείς τι θα απογίνουμε;
********
Νοβάρτοι και θεάματα – Και στο βάθος κλάματα
Στη χώρα μας είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες. Δεν υπάρχει σαφέστερο δείγμα επιστροφής στην κανονικότητα από την σκανδαλολογία, και όπως δείχνουν τα πράγματα, το επόμενο διάστημα θα έχουμε μπόλικη.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Κατά την άποψη του γράφοντος δεν αποτελεί «σκανδαλολογία» κάθε συζήτηση περί σκανδάλου. Όμως από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται μία τέτοια συζήτηση, συνήθως αποκαλύπτεται και η ποιότητά του, όπως και η αναμενόμενη πορεία του.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, η συζήτηση για το μεγάλο, διεθνές και υπαρκτό σκάνδαλο του κολοσσού της φαρμακοβιομηχανίας και των πρακτικών του έχει στοιχειώσει την πολιτική ζωή του τόπου. Και πως να μη γίνει, αφού κατά τη διερεύνησή του προέκυψαν τα ονόματα δέκα πολιτικών προσώπων, από την λεγόμενη «αφρόκρεμα» της πολιτικής ζωής. Οι εντάσεις, οι αλληλοκατηγορίες και τα πάσης φύσεως σενάρια γνωστά, δεν έλειψαν ούτε από την προεκλογική περίοδο.
Στις ημέρες μας, η υπόθεση για επτά από αυτούς έχει πάει στο αρχείο χωρίς να προκύψουν στοιχεία, ενώ για τρεις παραμένει ανοικτή. Μάλιστα, ένας από αυτούς έχει ήδη κληθεί από τη δικαιοσύνη ως ύποπτος για κακούργημα. Ταυτόχρονα, έχει ανοίξει μία υπόθεση παράλληλη του πραγματικού -το επαναλαμβάνω- σκανδάλου, αυτή της λεγόμενης «σκευωρίας» της προηγούμενης κυβέρνησης κατά των πολιτικών της αντιπάλων. Υπόθεση που όπως βλέπουμε «τρέχει» με ταχύτητες κατά πολύ μεγαλύτερες από τη διερεύνηση του πρώτου σκανδάλου. Γεγονός εντυπωσιακό, ότι κι αν σημαίνει αυτό.
Το ζήτημα, στο τέλος της ημέρας, είναι ένα. Όταν με το καλό οι έρευνες για όλα τα παραπάνω τελειώσουν και οι αποφάσεις βγουν, να μην είναι «μία από τα ίδια», όπως σε ανάλογες περιπτώσεις τις προηγούμενες δεκαετίες. Να μην συζητάμε για απαλλαγές, παραγραφές και διάφορα παραθυράκια του νόμου που για ακόμα μια φορά εκμεταλλεύτηκε το πολιτικό σύστημα.
Η χώρα τα προηγούμενα χρόνια χρεοκόπησε τρεις φορές. Οι πολίτες ανέλαβαν στις πλάτες τους τα λάθη των κομμάτων εξουσίας και τα βάρη των τραπεζών, χωρίς κανένας σχεδόν από εκείνους που έκαναν τις επιλογές αυτές να τιμωρηθεί. Επιτείνοντας το αίσθημα ατιμωρησίας και ελλείμματος δικαιοσύνης που στοιχειώνει κάθε πολίτη ακόμα και σήμερα.
Ευχή και κατάρα, ας μη γίνει και η εν λόγω υπόθεση μία ακόμα τέτοια απόδειξη. Ευχή κυρίως, κι ας μοιάζει για κάποιους καταραμένη…
*******
Θρησκευτικά ή… Χριστιανικά; #Σύγχρονα_ερωτήματα
Με βάση το Σύνταγμα της χώρας και τις αναχρονιστικές -για τον περισσότερο κόσμο- προβλέψεις του, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία.
Το σχολικό μάθημα των Θρησκευτικών «απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές», κι ας έγιναν τα τελευταία χρόνια προσπάθειες περί του αντιθέτου. Το Σύνταγμα προβλέπει την «ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης» ως υποχρέωση του κράτους για τους μαθητές, διάταξη που -επίσης για πολλούς- μοιάζει με βαριά μομφή σε κάθε συζήτηση περί ανεξιθρησκείας.
Προς θεού, ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να έχει την πίστη του, και πράγματι η πλειοψηφία των συμπολιτών μας είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Γεγονός σεβαστό και αδιαμφισβήτητο. Είναι όμως, στ’ αλήθεια, ευθύνη ενός σύγχρονου δυτικού κράτους να αναπτύσσει την συνείδηση τέτοιου είδους στους μαθητές και τις μαθήτριές του; Είναι ο ρόλος του να υποκαθιστά την Εκκλησία;
Αυτή θα ήταν μια καλή βάση για συζήτηση σε μία ψύχραιμη αναθεώρηση του Συντάγματος. Σε πλήρη αντιδιαστολή, δηλαδή, με την πορεία που κινείται η συζήτηση για εκείνην που επίκειται.
ΥΓ. Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, προχθές από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δολοφονίες τόσο διαφορετικές, μα τόσο ίδιες σε κάποια σημεία τους. Να μην ξεχάσουμε, να μην ξαναζήσουμε..
