Ταξιδεύοντας σε μία χώρα παραζαλισμένη, χειμαζόμενη στη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
Συμφωνία χαρακτήρων… – Ή καλύτερα, αχαρακτήριστη συμφωνία
Μετά από μία διαπραγμάτευση δεκαεπτά ωρών, πολλαπλών διαφορών, πολλαπλάσιων διαφωνιών, ο πρωθυπουργός κατέληξε σε μία συμφωνία που ούτε «έντιμη» μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί, ούτε συμβιβασμός.
Και πώς να γίνει κάτι τέτοιο όταν αυτή βάζει στο στόχαστρο συνταξιούχους, άλλους που βρίσκονται ένα βήμα πριν τη σύνταξη, μικρομεσαίους επιχειρηματίες, αγρότες, τα βασικά αγαθά της κοινωνίας, τον δημόσιο πλούτο και μεγάλο μέρος της κρατικής περιουσίας;
Σύσσωμοι οικονομολόγοι από όλο τον πλανήτη, αλλά και πλήθος μέσων ενημέρωσης μιλούν για μία αποικιοκρατική συμφωνία. Και να σκεφτεί κανείς πως αυτή, η τελική, είναι καλύτερη από τις προτάσεις που έφερε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο τραπέζι, στην αρχή της συζήτησης.
Το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων φαίνεται να δίνει μερικές ανάσες επιβίωσης συνολικά στην ελληνική οικονομία. Όμως, είναι ξεκάθαρο σε όλους που θα τη βυθίσει ακόμα περισσότερο στην ύφεση.
Και αυτό θα γίνει δίχως έστω τη μερική περικοπή του τερατώδους δημοσίου χρέους της.
Σχολιάζοντας το προσχέδιο που πήρε την ψήφο της Βουλής τα ξημερώματα του Σαββάτου, σημείωσα πως μία τέτοια συμφωνία ανοίγει ουσιαστικά την πόρτα της εξόδου από το κοινό νόμισμα αντί να την κλείσει οριστικά.
Από εκείνο το σχέδιο, η σημερινή συμφωνία απέχει έτη φωτός.
Μετά από την τελική της μορφή, εμπλουτισμένη από μια σειρά «θηλιές» για όποια κυβέρνηση αναλάβει να την εφαρμόσει, ένα είναι σίγουρο. Το σχέδιο του δόκτορος Σόιμπλε είναι σε πλήρη εφαρμογή.
********
#This is a coup – Η τελευταία ελπίδα…
Το διεθνές ρεύμα αλληλεγγύης που ξεσήκωσαν οι πολύωρες διαπραγματεύσεις και οι αποικιοκρατικές απαιτήσεις της συμφωνίας, είναι ένα μέγεθος που ούτε μπορεί, ούτε πρέπει να αγνοηθεί.
Παγκοσμίως, από τα ξημερώματα της Δευτέρας, αποτελεί θέμα συζήτησης ο βαθμός δημοκρατικότητας των μηχανισμών του ευρώ και των ευρωπαϊκών θεσμών. Αυτό που συνέβη στα social media τα ξημερώματα της Δευτέρας είναι πρωτοφανές.
Οποιος τα τελευταία χρόνια παρακολουθεί τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, μπορεί να καταλάβει τη δυναμική τους. Συχνά, λειτουργούν ως προάγγελος των «φυσικών εξελίξεων».
Η χώρα μπορεί να γλυτώνει τη βίαιη χρεοκοπία. Ομως η χρεοκοπία της λαϊκής βούλησης και της εθνικής κυριαρχίας που βίαια συντελείται, δεν μπορεί να περάσει έτσι.
Ευτυχώς για εμάς, είναι αρκετοί λαοί που βλέπουν στα μάτια μας την προβολή τους στο μέλλον.
********
Podemos ή «μαύρο μέτωπο»- Αχαρτογράφητα νερά
Ετσι περιέγραφε το ενδεχόμενο ενός Grexit πλήθος αξιωματούχων. Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε το ελληνικό πρόβλημα, μάλλον οδηγεί στα ίδια, θολά νερά.
Σε κάθε περίπτωση, παρά τη σφοδρή ήττα που φαίνεται να υπέστη το ρεύμα κατά της λιτότητας εντός Ευρώπης, η κερκόπορτα που άνοιξε πλέον οδηγεί σε μονοπάτια που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει για την Ένωση.
Είναι προφανές και αναμενόμενο πως, τα εθνικιστικά ρεύματα εντός Ευρώπης είναι τα πρώτα που θα επιχειρήσουν να επωφεληθούν από τη συμπεριφορά των εταίρων. Ήδη, βρίσκονται εντός αρκετών κυβερνητικών συνασπισμών.
Τα πρώτα δείγματα στη χώρα μας τα είδαμε εντός ελληνικού κοινοβουλίου, με τα πλακάτ του «Όχι» από τα έδρανα της Χρυσής Αυγής. Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.
Από την άλλη, οι εξελίξεις στην Ισπανία ίσως ανατρέψουν τον “σκοτεινό δρόμο”. Οι Podemos προχωρούν με βήμα ταχύ, και η υπομονή των Ισπανών δεν δείχνει αρκετή για να στηριχθεί ο Μαριάνο Ραχόι. Ο αγώνας τους αποτελεί έμπνευση.
Αυτή θα είναι μία μάχη για κάθε δημοκρατικό πολίτη. Τόσο στην Ευρώπη, όσο και στη χώρα μας.
********
Υ.Γ. Το καμπανάκι που χτυπά στα αυτιά της διεθνούς κοινότητας η συγγραφέας του Δόγματος του Σοκ, Ναόμι Κλάιν, δεν θα πρέπει να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
«Are they going to act all shocked and innocent if Greeks vote for neo-nazis next time around?» (Θα κάνουν όλοι τους σοκαρισμένους και τους ανήξερους αν οι Ελληνες ψηφίσουν τους νεοναζί την επόμενη φορά;).
Οχι απαντώ εγώ. Κρίνοντας από τον σφικτό εναγκαλισμό των εταίρων μας με τους αντίστοιχους της Φινλανδίας και άλλων κυβερνήσεων…
*λωτοφάγος
