Κραυγή αγωνίας – Τα “Χανιώτικα νέα” (και όχι μόνο) πρέπει να ζήσουν.
Μήνες πριν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γίνει πραγματικότητα, ένα από τα κεντρικά συνθήματα που προέβαλε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα ήταν πως θα βάλει τάξη στον χώρο των Μ.Μ.Ε.
Δεκαετίες ασυδοσίας στα τηλεοπτικά κανάλια, άλλα τόσα χρόνια με θαλασσοδάνεια και παράνομες ενισχύσεις σε κυρίαρχα μέσα ηλεκτρονικού και έντυπου Τύπου, «μέτραγαν ώρες» κατά τις εξαγγελίες των σημερινών κυβερνώντων.
Σήμερα, μετά από επτά περίπου μήνες διακυβέρνησης, το τοπίο όσων αφορά τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. παραμένει ίδιο και απαράλλακτο, με την υπόσχεση όμως πως η κυβέρνηση θα ασχοληθεί επιτέλους ουσιαστικά. Απελευθερωμένη από την επίπονη διαπραγμάτευση, θα ρίξει το βάρος της για να αντιμετωπίσει τον χρόνιο αυτό βραχνά της εκμετάλλευσης του αγαθού της ενημέρωσης.
Αντί γι’ αυτό, παρακολουθούμε μέσα ενημέρωσης όπως τούτο εδώ, τα “Χανιώτικα νέα”, να βρίσκονται αντιμέτωπα με το οικονομικό αδιέξοδο. Οχι εξαιτίας ιδίων λάθος χειρισμών, αλλά λόγω της εμμονής των δανειστών και ακολούθως της κυβέρνησης.
Στο χθεσινό φύλλο, η διοίκηση της εφημερίδας εξήγησε επαρκώς τον τρόπο με τον οποίο η ιστορική εφημερίδα οδηγείται στον γκρεμό, επειδή το κράτος αποφάσισε πως πρέπει να αλλάξει κάποιος νόμος. Και μάλιστα με αναδρομική ισχύ σε βάθος δεκαετίας.
Είναι θλιβερό να βλέπεις, όπως και στην περίπτωση της διαπραγμάτευσης, μία κυβέρνηση της Αριστεράς να βάζει πλώρη για ηλιόλουστες, ανοικτές θάλασσες και μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να πέφτει επάνω σε παγόβουνο.
Ο Τύπος και κυρίως ο τοπικός, αποτελεί το “οξυγόνο” της ενημέρωσης των Ελλήνων πολιτών. Ειδικά τη στιγμή που τα μεγάλα Μέσα της χώρας έχουν αποδείξει πως χρησιμοποιούν την ενημέρωση κατά το δοκούν και ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Επιτρέπεται να φτάνει σε τέτοιο αδιέξοδο και μάλιστα επί διακυβέρνησης της Αριστεράς που όπως καιρό τώρα επαναλαμβάνει, έχει σκοπό να τελειώσει μια για πάντα με τις παθογένειες του παρελθόντος;
********
Στροφή στην υποκρισία – Αυτονόητες διαγραφές χρεών
Η αισιοδοξία που σκόρπισε η είδηση της διαγραφής χρεών έως 20.000 ευρώ, διαλύθηκε σύντομα, μόλις γνωστοποιήθηκαν τα κριτήρια που πρέπει να πληροί κάποιος για να απολαύσει τη ρύθμιση.
Σύμφωνα με τις προϋποθέσεις, την ημέρα υποβολής και επικύρωσης της αίτησης, ο οφειλέτης δεν θα πρέπει να διαθέτει καμία ακίνητη περιουσία, ούτε περιουσία και καταθέσεις άνω των 1.000 ευρώ, ούτε εισοδήματα κατά το προηγούμενο έτος. Ταυτόχρονα θα πρέπει να θεωρείται «συνεργάσιμος δανειολήπτης», με βάση τον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών.
Ακόμη το χρέος του δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 20.000 ευρώ και να μην έχει άλλες οφειλές.
Συνεπώς, θα πρέπει κάποιος να μένει στον δρόμο, αφού χωρίς περιουσία και καταθέσεις άνω των 1.000 ευρώ είναι αδύνατον να μένει στο νοίκι. Να είναι άστεγος, από τη στιγμή που δεν πρέπει να εμφανίζει και εισόδημα κατά το τελευταίο έτος.
Ετσι απαλλάσσεται από τα χρέη για 18 μήνες.
Μετά απ’ όλα αυτά και εφόσον μετά από 2,5 χρόνια η οικονομική κατάσταση του οφειλέτη δεν έχει διαφοροποιηθεί, θα μπορεί να απολαύσει τα δικαιώματα που του δίνει ο νόμος και να δει τα χρέη του να διαγράφονται.
Θα έλεγε κανείς πως η ρύθμιση κινείται στα όρια του εμπαιγμού. Ομως το γεγονός πως αυτή πραγματοποιείται επί διακυβέρνησης της Αριστεράς, μάλλον θα ήταν πιο εύστοχο να μιλάμε για υποκρισία.
Η ρύθμιση επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα μίας πολύ μικρής, πράγματι απεγνωσμένης ομάδας ανθρώπων. Ομως τέτοιες ρυθμίσεις, απλώς θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητες. Και όχι να διαφημίζονται ως ουσιαστική τομή.
Δεν περιποιεί καμία τιμή για κανέναν και ειδικά για μία κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερή, να προβάλει ως επιτυχία το αυτονόητο.
********
Από το Πεδίον του Αρεως σε αυτό της ανθρωπιάς… – Ο δρόμος είναι μακρύς και επίπονος.
Περίπου 200 πρόσφυγες από τη Συρία έχουν ήδη μεταφερθεί στον Ελαιώνα, για να μπορέσουν να βρουν λίγο πιο ανθρώπινες συνθήκες. Εστω προσωρινά.
Την ίδια ώρα, σε αρκετά νησιά της χώρας, άλλοι ομοεθνείς τους ή συμπάσχοντες δεν έχουν την ίδια τύχη. Στοιβάζονται κατά δεκάδες σε πλατείες, γήπεδα και άλλους δημόσιους χώρους, εκτεθειμένοι σε πάσης φύσεως κινδύνους, σε διάφορα μέρη της χώρας.
Μεταξύ άλλων και της επιθετικότητας μερίδας κατοίκων που θολωμένοι τους στοχοποιούν, λες και είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες υπεύθυνοι για την παντελή απουσία μεταναστευτικής πολιτικής στην ήπειρο και την Ένωση που μοιραζόμαστε με τους υπόλοιπους λαούς.
Η ανεξέλεγκτη κατάσταση που διαμορφώνεται απειλεί τόσο τη δημόσια ειρήνη όσο και τα ίδια τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οδηγεί τελικά στον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας “εξ ανάγκης”.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει ευθύνη να απαιτήσει ουσιαστική, άμεση και δυναμική του ζητήματος από τις ευρωπαϊκές Αρχές. Ομως έχουμε υποχρέωση και ως πολίτες ο καθένας ατομικά και όλοι μαζί.
Αφενός να συμβάλουμε με όποιον τρόπο στην αντιμετώπιση των αναγκών των ίδιων των ανθρώπων και του κρατικού μηχανισμού και αφετέρου να ασκήσουμε ως κίνημα πολιτών τη δική μας πίεση στους θεσμούς της Ευρώπης.
Με επιστολές, δημόσιες διαμαρτυρίες και εκκλήσεις χουμε εμείς οι ίδιοι χρέος να μην αφήσουμε τη διεθνή κοινότητα να κλείνει τα μάτια στο συντελούμενο δράμα.
Σκοπός, να παραμείνουμε άνθρωποι. Παρά το γεγονός πως οι καταστάσεις προωθούν τον νόμο της ζούγκλας και της ανθρωποφαγίας.
Εάν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι…
Υ.Γ. Στις ειδήσεις των τελευταίων ημερών διαβάσαμε για τον θάνατο 16χρονου Σύρου πρόσφυγα υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες στην Κω. Σύντομα και με την πάροδο του καλοκαιριού, οι καιρικές συνθήκες δεν θα είναι ο μοναδικός εχθρός για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Και η ευθύνη θα βαραίνει όλους μας.
* λωτοφάγος
