Συνασπισμοί και «συνασπισμοί» – Θολό το τοπίο λίγο πριν τις εκλογές
Εννέα ημέρες πριν τις εκλογές, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, μία μεγάλη πλειοψηφία πολιτών επιθυμεί κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού.
Σύμφωνα με την τελευταία, της Pro Rata για την Εφημερίδα των Συντακτών, ένας στους τέσσερις επιθυμεί συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με την Νέα Δημοκρατία. Αξίζει όμως να σημειωθεί πως, επίσης ένας στους τέσσερις επιθυμεί την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ.
Είναι προφανές πως πλέον, όπως όλα δείχνουν, οι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας αποτελούν παρελθόν. Τουλάχιστον την εποχή που διανύουμε.
Αυτός όμως δεν είναι λόγος για συνεργασίες χωρίς ουσιαστικό σημείο σύγκλισης.
Οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει την επόμενη των εκλογών θα πρέπει να έχει ελευθερία κινήσεων (την όποια ελευθερία ορίζει η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου) και να μην είναι δέσμια ετερόκλητων εταίρων.
Γι’ αυτό και θα πρέπει τα δύο μεγάλα κόμματα να μιλήσουν ανοιχτά πριν τις εκλογές για την επιμέρους ατζέντας τους.
Σε τι διαφέρουν και κυρίως, πόσο αποφασισμένοι είναι να αναδείξουν τις διαφορές τους;
*******
Αποχή από την… αναδιάρθρωση του χρέους; Χωρίς την ψήφο της Ελλάδας το ψήφισμα του Ο.Η.Ε.
Με 136 ψήφους υπέρ, έξι κατά και 14 αποχές, υπερψηφίστηκε την Παρασκευή από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το ψήφισμα του οργανισμού για την αναδιάρθρωση των κρατικών χρεών.
Εκκωφαντική μεταξύ των αποχών, αυτή της χώρας μας που επέλεξε να μην συμμετάσχει στην ψηφοφορία.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει το θέμα θα θυμούνται πως ακριβώς πριν ένα χρόνο, η χώρα μας είχε απόσχει και από εκείνη την ψηφοφορία, για το ίδιο θέμα. Με την αντιπολίτευση, τότε, του ΣΥΡΙΖΑ να κατακεραυνώνει αυτή την επιλογή ως υποτέλεια στους δανειστές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να πάρει καθαρή θέση.
Η εφετινή αποχή της χώρας είναι απόρροια της δικής του πολιτικής, ή μήπως η υπηρεσιακή κυβέρνηση, ως μη όφειλε, χαράσσει πολιτική πέραν των αρμοδιοτήτων της;
********
Ξυπνάνε μνήμες για την υπόθεση Γιακουμάκη – Διώξεις και ευθύνες
«Η δίωξη του εισαγγελέα σε τρία άτομα για την υπόθεση της δολοφονίας του φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη, φέρνει ξανά στο προσκήνιο τις ευθύνες και τις παραλείψεις της Πολιτείας στον άδικο χαμό του νεαρού.
Αναδεικνύει παράλληλα την ανάγκη οι πολιτικοί να βάζουν ένα “φρένο” στο που και με ποιο τρόπο θα πρέπει να παρεμβαίνουν, γιατί κανείς ποτέ δεν ξέρει γιατί και με ποιο κατηγορητήριο θα βρεθεί αντιμέτωπος.
Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται, λέει ο σοφός λαός. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, ας περιμένουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι την εξέλιξη της υπόθεσης.
********
Υπερήφανα γηρατειά… – …σε μια ντροπιαστική πραγματικότητα
Ως χειρότερη χώρα στον δυτικό κόσμο, και μία από τις χειρότερες στον κόσμο για την Τρίτη ηλικία, κατατάσσεται η χώρα μας σύμφωνα με τη νέα έκθεση της διεθνούς οργάνωσης HelpAge International που καταρτίζει τον παγκόσμιο δείκτη Global AgeWatch Index.
Δεν περιμέναμε βέβαια κάποια έκθεση για να καταλάβουμε κάτι που, όποιος ζει κοντά σε κάποιον ηλικιωμένο μπορεί καθημερινά να διαπιστώσει.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, αυτά που όλοι ζούμε την επιβολή των μνημονίων, η ζωή των γηραιότερων έχει δυσκολέψει δραματικά.
Από τις μειώσεις στις συντάξεις μέχρι τις περικοπές στην Πρόνοια και την Υγεία, το βιοτικό επίπεδο των παππούδων και των γιαγιάδων μας έχει ξεπεράσει σε πολλές περιπτώσεις τα όρια της ανέχειας.
Κι αυτό την ώρα που πολλοί από αυτούς τους μαχητές της ζωής, καταφέρνουν και κρατούν όρθιες τις οικογένειες τους, μοιράζοντας ακόμα και την πενιχρή σύνταξή τους.
Απόδειξη πως ακόμα και σήμερα, αρνούνται πεισματικά τον τίτλο του «απόστρατου της ζωής».
Προχτές έγραφα σε αυτήν εδώ τη στήλη πως η Δημοκρατία μίας χώρας κρίνεται από τον χώρο που αφήνει στη νέα γενιά και πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
Η αξιοπρέπειά της όμως κρίνεται καταφανώς και από το κατά πόσο φροντίζει τους γηραιότερους.
Και δυστυχώς, στη χώρα μας η «βαθμολογία» είναι ιδιαίτερα χαμηλή, τόσο όσον αφορά… τα στερνά, όσο και τα πρώτα.
*λωτοφάγος
