Από σκόπελο σε σκόπελο – Και στο βάθος, ύφαλος…
Με το ζήτημα των φαρμακοποιών η κυβέρνηση κατάφερε τελικά να έρθει σε έναν συμβιβασμό, διώχνοντας το ένα από τα τρία μεγάλα αγκάθια. Σύντομα θα έρθει και η λύση για τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση. Έτερα, ζητήματα εξειδίκευσης των μέτρων που με τις απαραίτητες διαπραγματεύσεις αντιμετωπίζονται.
Ωστόσο, το ζήτημα των κόκκινων δανείων και πλειστηριασμών δεν προβάλλει ως τέτοιο από τους εταίρους.
Αντιθέτως, αποδεικνύονται σε… φετίχ για τους δανειστές. Το ίδιο και με τα επιχειρηματικά δάνεια, που μπορούν να εξασφαλίσουν την εκποίηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να έρθει σε μία συμβιβαστική λύση με τους εταίρους, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την αξιολόγηση, τις επόμενες δόσεις, και στο βάθος το ζήτημα του χρέους.
Το ζήτημα όμως των εταίρων μοιάζει περισσότερο πολιτικό. Ειδικά από την στιγμή που στα αμέσως επόμενα… μίλια, θα πέσουμε στους επόμενους σκοπέλους. Εκείνους του ασφαλιστικού και του φορολογικού.
Και εάν κάτι έχουν αποδείξει κατά τα χρόνια της παρουσίας τους στη χώρα, οι εκπτώσεις δεν είναι το φόρτε τους.
Εκτός εάν έχουν να κάνουν με τις εκπτώσεις του βιοτικού επιπέδου και της καθημερινότητας…
********
Τα λόγια τελείωσαν – Ο φράκτης πρέπει να πέσει
Η ιστορία του Βρετανού ηθοποιού, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, που μετά το τέλος κάθε παράστασής του περιγράφει στο κοινό την έκταση και τις ανάγκες της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα, έκανε την Παρασκευή τον γύρο του διαδικτύου.
«Κανείς δεν θα έβαζε τα παιδιά του σε βάρκα, εκτός αν το νερό ήταν πιο ασφαλές απ’ τη στεριά» σημειώνει μεταξύ άλλων, δανειζόμενος τον στίχο κάποιου ποιήματος.
Η “στεριά” που αναφέρει, είναι αυτή που βρίσκεται πίσω από τον φράκτη του Έβρου.
Οφείλουμε όλοι να καταλάβουμε πως αυτοί οι αριθμοί θανάτων, τα δακρύβρεχτα πλάνα από τα ελληνικά νησιά και οι φωτογραφίες διασωθέντων που γίνονται καθημερινά “viral” στο διαδίκτυο, είναι πραγματικά. Συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
Στ’ αλήθεια χάνονται παιδιά και ενήλικοι στην προσπάθεια να ξεφύγουν από τον ζόφο του πολέμου. Και πραγματικά, φτάνουν στα σύνορά μας ζωντανοί μετά από μέρες περιπλάνησης. Και πεθαίνουν έξω από την πόρτα μας.
Έξω από την πόρτα μας, ζητώντας βοήθεια και ελπίδα για να συνεχίσουν να ζουν ελεύθεροι.
Ούτε στον μεγαλύτερο εχθρό σου δεν αξίζει τέτοιος θάνατος.
********
Η ενσυναίσθηση δεν κοστίζει – Να σωθεί η ανθρωπιά
Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο, διεθνώς, κάθε φορά που κάποιος λέει και πράττει το αυτονόητο, τα πλήθη να εκστασιάζονται. Όπως συνέβη και με την ιστορία του Βρετανού ηθοποιού.
Και αυτό δεν συμβαίνει, τάχα μου γιατί ο κόσμος πια ενθουσιάζεται πιο εύκολα. Είναι που η δημόσια συζήτηση έχει επικεντρωθεί από καιρό γύρω από το εφήμερο, γύρω από το έλασσον, γύρω από το συμφέρον.
Και κάθε φορά που κάποιος μας στρέφει το κεφάλι μερικά μέτρα μακριά από τη σκιά μας, το θέαμα είναι καθηλωτικό. Μοιραία.
Μακάρι όλοι όσοι έχουν δημόσιο βήμα, ειδικά εκείνοι που απευθύνονται σε ευρύ κοινό, να χρησιμοποιούν πάντα το βήμα τους για να αφυπνίσουν. Να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν.
Μακάρι, ακόμα περισσότερο, να έρθει μία ημέρα που αυτό θα μπορεί να το κάνει ο καθένας μας από μόνος του.
*λωτοφάγος
