Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Σκοτείνιασε ο κόσμος – Νέα, μαύρη εποχή
Από την πρώτη στιγμή οι μάρτυρες της επίθεσης στην “καρδιά” του Παρισιού ανά τον κόσμο, γνωρίζαμε καλά πως αυτή η νύχτα άλλαξε για ακόμα μία φορά τον ρου της Ιστορίας.
Οι λαοί της Ευρώπης, σε μόλις μερικά λεπτά, πείστηκαν για την αναγκαιότητα της άμεσης εμπλοκής της Ενωσης στον πόλεμο στη Συρία και την υπόλοιπη Μέση Ανατολή.
Η Ευρώπη απέκτησε τη δική της 11η Σεπτεμβρίου κι έτσι όσες ελευθερίες και όποια “χαλαρότητα” είχε απομείνει στην ήπειρο μετά την αμερικανική πάει ανεπιστρεπτί.
Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τις μαύρες ημέρες που ζούμε. Οχι επειδή περίπου εκατόν πενήντα άτομα έχασαν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο που χτύπησε την πόρτα τους. Άλλωστε καθημερινά σε ολόκληρο τον πλανήτη χάνονται εκατοντάδες ζωές αμάχων, εξ ίσου από πολέμους που οι ίδιοι δεν ενεπλάκησαν προσωπικά.
Αλλά επειδή όλα δείχνουν πως τα τελευταία χρόνια ήταν απλώς η… εισαγωγή στην Ιστορία και σήμερα ζούμε μόλις τα πρώτα εικοσιτετράωρα της νέας εποχής.
Μίας εποχής που δυστυχώς, σε κάθε αφορμή δείχνει πως είναι αδύνατον να ανατραπεί.
Ωστόσο, η μοίρα των ανθρώπων είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους. Και να ελπίζουν πάντα στην καλύτερη ημέρα που θα έρθει. Και θα έρθει.
********
Θύματα πολέμου – Διπλού και διηπειρωτικού
Οι άνθρωποι που κατά εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη Συρία το τελευταίο διάστημα βρίσκονται υπό έναν συνεχή διωγμό.
Διωγμό που στη σκιά των γεγονότων της 13ης Νοεμβρίου στοιχειώνει την παρουσία τους σε κάθε σημείο της Ευρώπης, στην οποία καταφεύγουν για να σωθούν από αυτόν τον πόλεμο.
Στη Γαλλία ετοιμάζονται να κλείσουν τα σύνορά τους, ξενοφοβικές κυβερνήσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών σιγοντάρουν, και ο Γολγοθάς των κυνηγημένων κλιμακώνεται. Μέσα σε λίγες μόλις ώρες ο συνασπισμός της Δύσης άρχισε να σφυροκοπεί την πατρίδα πολλών εξ αυτών.
Την ίδια ώρα οι δράστες που έχουν μέχρι στιγμής ταχτοποιηθεί αποδεικνύονται Γάλλοι και Βέλγοι.
Πόσο δίκαιο είναι να στοχοποιούνται εκατομμύρια πιστοί ανά τον κόσμο, επειδή στο όνομα της θρησκείας τους κάποιοι σπέρνουν τον θάνατο; Ποια ζωή θα ζήσουν ετούτοι οι άνθρωποι; Και πότε;
********
Επιλεκτική αλληλεγγύη – Σημείο (όλων) των καιρών
Το… κύμα αλληλεγγύης που μπορεί κανείς να διαπιστώσει στα social media τις τελευταίες ημέρες θα μπορούσε να καθηλώσει έναν αδαή παρατηρητή.
Δυστυχώς η συγκίνηση αρκετών πολιτών για τα θύματα του χτυπήματος στη Γαλλία δεν σημειώθηκε σε μία σειρά από εκατόμβες νεκρών τα τελευταία χρόνια ανά τον κόσμο.
Μακριά από εμένα δεν θα καταδικάσω κανέναν για το τι νιώθει, πότε και πώς το εκφράζει. Είμαι ο τελευταίος που θα κρίνει.
Απλώς μιας και επιτέλους μοιάζει ως κοινωνία να ανακαλύπτουμε τον κόσμο πέρα από τον κήπο μας είναι ευκαιρία να ανακαλύψουμε ξανά τον άνθρωπο μέσα μας.
Και όσοι νιώθουν την ανάγκη να δείξουν την αλληλεγγύη στα θύματα ενός ακόμα παράλογου πολέμου ας αρχίσουν απ’ αυτά που ξεβράστηκαν στις πόρτες μας.
Δεν έχει δα και μεγάλη σημασία που δεν μιλούν τη γαλλική. Αν και αρκετοί από αυτούς σας πληροφορώ πως την κατέχουν…
********
Στον κόσμο των δανειστών – Το κουαρτέτο… χτενίζεται
Την ώρα που… ο κόσμος καίγεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το κουαρτέτο συνεχίζει να πιέζει την ελληνική κυβέρνηση.
Μετά από διαπραγματεύσεις άνω των τριάντα ωρών σε τρεις ημέρες, οι δύο πλευρές δεν έχουν έρθει σε συμφωνία. Τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Πραγματικά είναι να απορεί κανείς με τις επιδιώξεις των δανειστών, που παρά την έκρυθμη κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει με το προσφυγικό επιμένουν να τραβούν το σκοινί μέχρι να σπάσει.
Για μία ακόμα φορά οι δανειστές κλείνουν την… παροχή, παρά το γεγονός πως φτάνουμε στην πηγή. Αργά το απόγευμα έγινε γνωστό πως το σημερινό πολυαναμενόμενο Euro Working Group δεν θα ανάψει το “πράσινο φως” για την εκταμίευση των δόσεων.
Κάτι τέτοιο, όπως λένε, θα γίνει μόνο μετά την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
Αυτά τη στιγμή που τα “κόκκινα δάνεια” συνεχίζουν να αποτελούν το κορυφαίο σημείο διαφωνίας. Με χιλιάδες ανθρώπους, οικογένειες και επιχειρήσεις να μην ξέρουν τι θα τους ξημερώσει…
********
42 χρόνια μετά – Το μήνυμα του Πολυτεχνείου
Με τη χώρα στον γύψο των μνημονίων επί πέντε και πλέον έτη, σημαντικές ελευθερίες και δικαιώματα να έχουν περισταλλεί, υπό τη διαρκή απειλή της τιμωρίας από τους δανειστές, το πνεύμα του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανό.
Η μαχητικότητα και η σπίθα της ελευθερίας που φώτισε τη σύγχρονη Ιστορίας μας θα πρέπει να διασωθεί. Ωστόσο, η διάσωσή του είναι απαραίτητη και για ακόμη έναν λόγο.
Στις εποχές που ζούμε, όπως παρακολουθούμε καθημερινά εντός και εκτός Ελλάδος, τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Γι’ αυτό θα πρέπει όπως τότε, έτσι και τώρα, έτσι και πάντα, να είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε σθεναρά για τις αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή. Αλλωστε, ζωή που δεν είναι ελεύθερη δεν είναι ζωή…
*λωτοφάγος