Ταξιδεύοντας σε μια χώρα που θυμίζει Πομπηία, χειμαζόμενοι στη γαλέρα των αμνημόνων και των αναπτυξιακών οδοστρωτήρων
Αλλο ουσία – Άλλο επικοινωνία
Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τριάντα νομοσχέδια μέχρι το τέλος του χρόνου υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο. Τριάντα νομοσχέδια, μέσα σε λιγότερο από μισό χρόνο διακυβέρνησης. Ένα πρώτο σχόλιο που θα έκανε κάποιος, είναι πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη παρουσιάζει πρωτοφανή ετοιμότητα να κυβερνήσει. Ωστόσο, οι… χαρές τελειώνουν κάπου εδώ. Διότι, όπως σχεδόν σε κάθε ψήφιση νομοσχεδίου έχει προκύψει, οι διακηρύξεις του πρώτου νομοσχεδίου, του επιτελικού, για «ορθές πρακτικές νομοθέτησης» έμειναν στα χαρτιά. Τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, παράκαμψη της διαβούλευσης, φωτογραφικές ρυθμίσεις για ημέτερους και επιχειρήσεις. Μία σειρά από θολά σημεία, πριν καν η κυβέρνηση συμπληρώσει έξι μήνες διακυβέρνησης. Εάν συνυπολογιστούν με τα πολλά και διάφορα επικοινωνιακά «φάουλ», όπως οι πρόσφατες τοποθετήσεις διοικήσεων σε νοσοκομεία, με επιτομή την διαβόητη πια υπόθεση του 80χρονου. Συνεπώς, καλές οι διακηρύξεις, καλές και οι νουθεσίες στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Όμως δεν είναι όλα επικοινωνία. Μερικές φορές, η ουσία ακολουθεί…
*******
Je suis… μεσαίοι! Χαμένοι στη φοροδιαφυγή
Κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά και στη μεγαλύτερη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου, το κόμμα που σήμερα κυβερνά αναφερόταν συνεχώς στην ανάγκη υποστήριξης της μεσαίας τάξης. Εύλογα λοιπόν, όλα τα βλέμματα συγκεντρώνονται στις πρωτοβουλίες της σημερινής κυβέρνησης για την στήριξή της. Το φορολογικό νομοσχέδιο που προωθείται ωστόσο αποτελεί για όλους αυτούς μία δυσάρεστη έκπληξη. Και -δυστυχώς- όχι μόνο για τους μεσαίους. Πως αλλιώς να υποδεχθεί ένας εργαζόμενος των 524 ευρώ τον μήνα την αντιμετώπισή του ως «μεσαίο εισόδημα»; Πως μπορεί να νιώθει μια τριμελής οικογένεια με συνολικό μηνιαίο εισόδημα 900 ευρώ, όταν μαθαίνει πως θεωρείται «μεσαία»; Βέβαια, να είμαστε δίκαιοι. Πράγματι, τα επιχειρήματα που ρίχνουν τις ευθύνες στις μελέτες με βάση τα φορολογικά στοιχεία της χώρας μας σκιάζουν τη συζήτηση. Διότι, κατά την υπεράσπιση του υπουργείου Οικονομικών, το ετήσιο στατιστικό δελτίο της ΑΑΔΕ (με βάση τις φορολογικές δηλώσεις του 2018 για τα εισοδήματα του 2017) θέλει το 52% των φορολογικών δηλώσεων να είχαν δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα κάτω των 8.000 ευρώ. Το δε 83% των πολιτών δηλώνουν κάτω από 20.000 ευρώ τον χρόνο. Ωστόσο, αυτά τα επιχειρήματα δεν αποτελούν παρά έναν εμπαιγμό σε έναν ευρή πληθυσμό στη χώρα, αφού το μόνο που καταφέρνουν να αποτυπώσουν είναι πως η φοροδιαφυγή διάγει βίον ανθόσπαρτων ακόμα και σήμερα. Από τη γενιά των 480 ευρώ, με απλά λόγια, στους μεσαίους των 500. Το λες και πρόοδο…
********
Οι ξένοι βλέπουν – Και αναμένουν
Τις προηγούμενες ημέρες, στον απόηχο των γεγονότων γύρω από την 17η Νοεμβρίου έγιναν δύο πολύ ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις από δύο εξόχως σημαντικούς διεθνείς φορείς. Από τη μία, η Διεθνής Αμνηστία παρενέβη για να καλέσει τις ελληνικές αρχές να πραγματοποιήσουν ανεξάρτητη έρευνα για τις καταγγελίες των συλληφθέντων στα «επεισόδια» εκείνων των ημερών. «Τις τελευταίες μέρες, έχουν έρθει στη δημοσιότητα πολλές καταγγελίες, συνοδευόμενες από βιντεοληπτικό υλικό, που αναφέρουν σειρά παραβιάσεων ανθρώπινων δικαιωμάτων από όργανα της ελληνικής αστυνομίας το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου, μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Οι καταγγελίες αναφέρουν ανάμεσα σε άλλα άσκηση βίας, κακομεταχείριση, σεξουαλική παρενόχληση και εξευτελισμούς» ανέφερε, μεταξύ άλλων, η Διεθνής Αμνηστία, ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα ζητούσε απαντήσεις και για τον ξυλοδαρμό και τα βασανιστήρια από την αστυνομία, τα οποία κατήγγειλε ένας πολίτης επωνύμως. Η δεύτερη παρέμβαση ήρθε μόλις πριν λίγες ημέρες από τους Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα. Ο διεθνής οργανισμός για τους δημοσιογράφους, ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση «να εκπαιδεύσει την ελληνική αστυνομία, ώστε να σέβεται τους δημοσιογράφους και να σταματήσει να καταπατά τα δικαιώματά τους». Άλλωστε, όλη η Ελλάδα έμαθε για τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου που κάλυπτε τα γεγονότα της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Δύο παρεμβάσεις, περισσότερες από… χίλιες λέξεις και εικόνες. Σημερινές αλλά και των προηγούμενων χρόνων. Γι’ αυτό και η αξία τους είναι τουλάχιστον διπλή. Αφενός, αποτυπώνουν με σαφήνεια την εικόνα που έχει η χώρα μας στο εξωτερικό, και όχι άδικα. Αφετέρου, θέτουν τον πήχη που θα μετρηθεί (και) αυτή η κυβέρνηση. Ειδικά την ώρα που δεν διστάζει να διατρανώνει την επιθετικότητά της έναντι «καταληψιών» και λοιπών «παραβατικών στοιχείων». Να σημειωθεί δε, πως οι σχετικές ανακοινώσεις δεν περιλαμβάνουν το πλήθος καταγγελιών για πρακτικές που θυμίζουν πολύ σκοτεινές εποχές και έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Με απλά λόγια, οι ξένοι βλέπουν. Και αναμένουν με ενδιαφέρον τον «φιλελεύθερο χαρακτήρα» της σημερινής κυβέρνησης. Όπως και εμείς…
