Νέα κυβέρνηση – Ενεή πραγματικότητα
Η κυβέρνηση έχει πια μεγαλώσει, έχει γίνει έξι μηνών και κάτι. Κοντεύει τα σαράντα νομοσχέδια, έχει ακυρώσει νόμους και υπουργεία, έχει φτιάξει άλλα στη θέση τους, αποφάσεις, εγκύκλιοι και μία σειρά κυβερνητικές πράξεις. Κρίνεται πια καθημερινά, και με το δίκιο της. Η εβδομάδα που πέρασε μιλάει… από μόνη της.
Εκπαιδευτικοί και φοιτητές που βρέθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στους δρόμους, ζητούσαν όχι μόνο τα πάγια αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας, χρηματοδότηση και έμψυχο δυναμικό. Η εξίσωση πτυχίων κολεγίων και πανεπιστημίων ανοίγει μία κερκόπορτα από την οποία αναμφίβολα θα μπουν πολλοί περισσότεροι κίνδυνοι, χωρίς να υπολογίσουμε τα υπόλοιπα που έπονται.
Στον κλάδο της Υγείας, κάτω από τις τυμπανοκρούσίες του πρωθυπουργού και του υπουργού που παραλαμβάνουν τα… πανωσέντονα και τις κουβέρτες που δωρίζουν οι εφοπλιστές (και μπράβο τους, με κόστος πάντως πολύ μικρότερο από τις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν), ακούγονται λουκέτα πλήθους τμημάτων σε αρκετά νοσοκομεία της χώρας, την ώρα που βουίζουν οι φαρμακευτικοί σύλλογοι για τα δεκάδες φάρμακα που βρίσκονται σε έλλειψη, με ασθενείς να κινδυνεύουν.
Στο προσφυγικό, το φιάσκο της επανίδρυσης του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου της περασμένης εβδομάδας, έρχεται να συμπληρώσει η πίεση των νησιωτών που αυξάνει, μετά και τις κινητοποιήσεις της περασμένης εβδομάδας. Τα έχουμε ξαναγράψει από αυτήν εδώ τη στήλη, ο τζόγος του κυβερνώντος κόμματος στη μισαλλοδοξία προεκλογικά, του κλήρωσε μία ζοφερή μετεκλογική πραγματικότητα, η οποία δυστυχώς απειλεί άπαντες. Και ειδικά, εκατοντάδες μικρά παιδιά.
Στον τομέα της ανεργίας, ο περασμένος μήνας μετρήθηκε ως ο χειρότερος της δεκαετίας, γεγονός βαθιά απογοητευτικό εάν λάβουμε υπόψη πως μιλάμε για τη μνημονιακή δεκαετία. Στους δρόμους πριν λίγες ημέρες βρέθηκαν 5.500 άνθρωποι, συμβασιούχοι του ΟΑΕΔ που θα πρέπει πια να περιμένουν ξανά τη σειρά τους στα προγράμματα… ανακύκλωσης της ανεργίας. Παράλληλα, ελεγκτικοί μηχανισμοί και ΣΕΠΕ περιορίζουν τις απειλές για μαύρη εργασία και άλλες εργοδοτικές αυθαιρεσίες, ξαναφέρνοντας μαύρες μνήμες του παρελθόντως.
Σε όλα αυτά δεν θα προσθέσουμε τα εθνικά θέματα, όχι γιατί δεν μπορεί να γίνει αυστηρότατη κριτική στην τραγική στρατηγική υποτέλειας και ετεροκαθορισμού που ακολουθεί η κυβέρνηση, αλλά επειδή αυτά τα θέματα θα πρέπει να μένουν έξω από την μικροπολιτική αντιπαράθεση. Και τα πράγματα εξελίσσονται σοβαρά, με τους κινδύνους αρκετούς. Καιρός γαρ εγγύς, πάντως…
Κατά τραγική ειρωνεία, η εβδομάδα έκλεισε με την υπερψήφιση της αποκαθήλωση της απλής αναλογικής και επαναφορά του συστήματος που μας έδωσε τις κυβερνήσεις των περασμένων δεκαετιών. Των κυβερνήσεων, δηλαδή που με τις επιλογές και τις πολιτικές τους έφεραν τη χώρα πέρα από το χείλος του γκρεμού, στην αέναη ελεύθερη πτώση που βιώνουμε μια δεκαετία τώρα.
Με τούτα και με εκείνα, μόνο νέα δεν την λες ετούτη την κυβέρνηση, και σίγουρα, όχι άφθαρτη και φρέσκια. Κι ας λεν’ άλλα οι δημοσκοπήσεις και τα δελτία των εννιά…
********
Καμία ανοχή στους ναζί – Τα βλέμματα στη δίκη
Την εβδομάδα που πέρασε, μια είδηση από τη Γερμανία ήρθε να φέρει χαμόγελα άλλα και έντονη περισυλλογή. Η ναζιστική Combat 18, με… παραρτήματα και στη χώρα μας, τέθηκε εκτός νόμου.
Μοιραία και άμεσα, σκέφτεται κανείς και συγκρίνει την δική μας εθνική ντροπή, αυτή της Χρυσής Αυγής. Ντροπή που επικρέμεται περαιτέρω, κατόπιν της προ εβδομάδων αγορεύσεως της εισαγγελέως της δίκης, που σίγουρα θα έκανε ακόμα και την υπεράσπιση της ναζιστικής οργάνωσης να κοκκινίσει.
Έκτοτε, οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής έχουν επιδοθεί σε έναν συγκλονιστικό και άνευ προηγουμένου αγώνα δρόμου, να ανατρέψουν το ζοφερό σενάριο της αθώωσης του μορφώματος. Η ποινική καταδίκη είναι το πρώτο και απαραίτητο βήμα, σε μία μακρά και επίπονη διαδικασία. Τα βλέμματα εντός και εκτός της χώρας είναι καρφωμένα στη δική. Αυτό το γνωρίζουν καλά δικαστές και κατηγορούμενοι.
Εκεί πρέπει να μείνουν μέχρι το τέλος της.
Τα όσα έχουν αποδειχθεί για τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης έχουν εξαϋλώσει τα επιχειρήματα του τύπου «δεν γνώριζα», απ’ όπου κι αν προέρχονται. Μακάρι να μην τα αντικαταστήσει το «δεν πρόλαβα να κάνω όσα έπρεπε»…
