Ταξιδεύοντας σε μία χώρα που αναζητά αντισώματα στη μισαλλοδοξία, χειμαζόμενοι στη γαλέρα των αμνημόνων και των αναπτυξιακών οδοστρωτήρων
Μπουλντόζες και εκσκαφείς – Σκάβοντας τον λάκκο μας
Η εβδομάδα που πέρασε θα μείνει αξέχαστη για πολύ καιρό. Αναμφίβολα θα μείνει αξέχαστη στα μυαλά των νησιωτών της Λέσβου και της Χίου, το ίδιο σίγουρα και σε όσους ορκίζονται να υπηρετούν τους πολίτες με το εθνόσημο στο πέτο. Και βέβαια, στα… μεγάλα μυαλά που απαρτίζουν την σημερινή κυβέρνηση.
Οι εικόνες από τα δύο νησιά του βορειανατολικού Αιγαίου έκαναν τις προηγούμενες ημέρες το γύρω της Ελλάδας, αλλά και τον γύρω του κόσμου. Οι άνθρωποι που τα προηγούμενα χρόνια -στη μεγάλη πλειοψηφία τους- έβγαλαν όλους εμάς τους υπόλοιπους ασπροπρόσωπους και επέδειξαν παροιμιώδη ανθρωπιστική συμπεριφορά, αντιμετωπίστηκαν από την κεντρική κυβέρνηση ως εχθροί, καλούμενοι να βρεθούν απέναντι σε συμπεριφορές μπαχαλάκηδων.
Για τη συμπεριφορά των ανδρών των ΜΑΤ έχουν ήδη γραφτεί πολλά, και σίγουρα το επόμενο διάστημα θα γραφτούν και θα ειπωθούν κι άλλα. Το σίγουρο είναι πως οι εικόνες αυτές θα ακολουθούν τόσο τον… θεσμό των ΜΑΤ, όσο και ετούτη την κυβέρνηση. Όμως το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο.
Διότι, εκτός του παιδαριώδους σχεδιασμού που κάποιοι αρμόδιοι εμπνεύστηκαν -πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες- δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει και την συγκυρία που αυτά συνέβησαν. Τα ξημερώματα της Παρασκευής, ο Ερντογάν εκσφενδόνισε ακόμα μία απειλή στους Ευρωπαίους για να τους σύρει μαζί του σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία, ενώ από τις πρώτες πρωινές ώρες, οι φόβοι για νέα προσφυγική κρίση έχουν επανέλθει στην ημερήσια διάταξη.
Συνεπώς, στα καθ’ ημάς, η κυβέρνηση βρίσκεται πια αντιμέτωπη με τα τοίχη στα οποία η ίδια έχτισε τον εαυτό της, εντός των οποίων επιθυμεί να κλείσει συνειδήσεις, αλλά και ανθρώπινες ζωές. Από τη μία, οι υποσχέσεις σε τοπικούς άρχοντες της ενδοχώρας πως δεν πρόκειται να βρεθούν εκεί πρόσφυγες και μετανάστες, από την άλλη, οι υποσχέσεις στους νησιώτες πως θα κόψει… μαγικά τις προσφυγικές ροές. Στο βάθος, η υποχωρητικότητά της έναντι των Ευρωπαίων, των οποίων την εύνοια πιστεύει πως θα εξασφαλίσει με την πειθήνια στάση της.
Σε αυτή τη συγκυρία η κυβέρνηση έστειλε τους άνδρες των ΜΑΤ να συμπεριφερθούν με τον τρόπο αυτό στους νησιώτες. Σε αυτή τη συγκυρία επίσης, η ίδια κυβέρνηση επιλέγει να συνδέσει τους ανθρώπους που ζητούν άσυλο με την έξαρση του κορονοϊού.
Μπουλντόζες δηλαδή. Μπουλντόζες, όχι σαν αυτές που περιμέναμε στις επενδύσεις. Μπουλντόζες που ξεριζώνουν και ισοπεδώνουν τη λογική, την ανθρωπιά και κάθε ψήγμα ενσυναίσθησης. Το ζήτημα είναι να μείνουμε όρθιοι.
********
Αρρώστια – Ανίκητη, και δίχως θεραπεία
Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω;
Ιδέες και προτάσεις για «εξωτικά νησάκια», βραχονησίδες δηλαδή, ξερονήσια, που «έρχονται να δώσουν λύση», να προβάλλονται σήμερα ως «προϊόν βαθιάς σκέψης και σύνεσης».
Το τέρας, το σκοτάδια, η άβυσσος, όλα μαζί, εδώ μπροστά μας. Και όσοι δεν τρομάζουν, είτε κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, είτε έχουν από καιρό πουλήσει την ψυχή τους στον διάολο. Όλοι όμως γνωρίζουν πως πάντα αυτός επιστρέφει για την πληρωμή του.
Αρρώστια, με λίγα λόγια, και ανίκητη. Όχι σαν αυτή του κορονοϊού και της γρίπης. Γι’ αυτές αρκεί να πλένουμε καλά τα χέρια μας και να προσέχουμε.
Μακάρι να γιατρευόταν και η άλλη έτσι…
Σ.Σ.
Το κείμενο γράφηκε το βράδυ της Παρασκευής
