» Ταξιδεύοντας σε μία χώρα υπό συνεχή διαπραγμάτευση, χειμαζόμενη στη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
Του Αυγούστου τα καμώματα… – Ευσεβής πόθος η συμφωνία πριν τον Σεπτέμβριο
Μετά την ψήφιση δύο πακέτων προαπαιτούμενων θα περίμενε κανείς να επισπευτούν οι διαδικασίες των διαπραγματεύσεων. Θεωρητικά, οι δανειστές θα έπρεπε να είναι καλυμμένοι.
Φευ. Τώρα είναι η σειρά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για… καθυστερήσεις, που ζήτησε (και έλαβε) ειδική πρόσκληση για να βρεθεί στην Αθήνα. Συνεπώς, η διαπραγμάτευση ξεκινάει από Δευτέρα. Πιθανώς…
Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επιχειρούν να θέσουν ένα χαλαρό πλαίσιο στη διαπραγμάτευση. Και μάλλον έχουν τους λόγους τους.
Χαρακτηριστική η στάση του επιτρόπου Μοσκοβισί, που αφήνει ανοικτό ακόμα και το ενδεχόμενο δεύτερης χρηματοδότησης – γέφυρας.
Συγκεκριμένα, υπολογίζει τη συμφωνία στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, ενώ στις 20 του ίδιου μήνα θα πρέπει και πάλι να πληρώσουμε. Τα 3,2 δισ. ευρώ που περιμένει η Ε.Κ.Τ. τότε δεν είναι και λίγα.
Ο σοφός λαός λέει, όπως και ένα ιστορικό λαϊκό άσμα, πως είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια. Δεν ισχύει το ίδιο και για τις γέφυρες;
********
Γιορτή της Δημοκρατίας – Στη σκιά του… #ThisIsACoup
Σαράντα ένα χρόνια πριν, η πρώτη κυβέρνηση μετά την πτώση της χούντας ήταν γεγονός.
Ήταν 24 Ιουλίου, όταν μετά από επτά χρόνια η δημοκρατική ομαλότητα επέστρεφε στον τόπο.
Η αντίσταση τότε από αρκετούς δημοκρατικούς πολίτες ήταν μεγάλη. Κάτι που πολλοί πλήρωσαν με βασανισμούς, εξορίες, έως και με την ίδια τους τη ζωή.
Όμως τελικά, η τραγική κατάληξη του κυπριακού έμελλε να βάλει τη σφραγίδα του στην πτώση της δικτατορίας των Συνταγματαρχών.
Σήμερα μπορεί να μην υπάρχει στρατός στους δρόμους, λογοκρισία και βασανισμοί. Ωστόσο, η χώρα βιώνει έναν ιδιότυπο απολυταρχισμό. Αυτόν του μονόδρομου της λιτότητας, που ξεκάθαρα και δίχως αιδώ επιβάλλεται από τους δανειστές.
Ή όπως πολλοί λένε, τα τανκς αντικαταστάθηκαν από τα… banks.
Προφανώς και οι παραλληλισμοί εξομοιώνουν δύο ιστορικές περιόδους που μόνο καθ’ υπερβολή συγκρίνονται.
Όμως, το μάθημα της περιόδου ακριβώς πριν από το κίνημα των Συνταγματαρχών θα πρέπει να μείνει ζωντανό στις μνήμες μας.
Η Δημοκρατία οφείλει να βρίσκεται πάντα ψηλότερα, τόσο από αριθμούς, όσο και από πρόσωπα, συμπάθειες και αντιπάθειες.
********
Στοχευμένος… Φ.Π.Α. – Τελικά, ποιος επιβαρύνεται από τον άδικο φόρο;
Δεν υπάρχει οικονομολόγος, αλλά ούτε και πολίτης πλέον, που να μην συμφωνεί πως ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας και ειδικά σε βασικά προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, αποτελεί τον πιο άδικο φόρο.
Η ζωή ακριβαίνει για όλους, όμως οι πιο αδύναμοι, οι «από κάτω» βιώνουν το μέτρο σε μεγαλύτερη ένταση.
Ωστόσο, εκτός από τους πολίτες, τις άσχημες επιπτώσεις βιώνει και η αγορά, που βλέπει την κατανάλωση να καταβαραθρώνεται.
Όταν δε παρακολουθούμε μεγάλες πολυεθνικές, αλλά και συγκεκριμένες γερμανικές επιχειρήσεις να απορροφούν τον φόρο, εβρισκόμενες έτσι πολύ εύκολα, ένα βήμα μπροστά από τις πιο μικρές επιχειρήσεις, ο προβληματισμός μεγαλώνει.
Και κάτι τέτοιο, ενώ φαινομενικά εντάσσεται στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, τελικά μάλλον οδηγεί σε δημιουργία μονοπωλίων.
Οι ξένες αγορές έχουν όλα τα φόντα, και την υποστήριξη, για να αντέξουν. Με τις ελληνικές τι θα κάνουμε;
*λωτοφάγος
