Κρήτη κυρά της αρχοντιάς, λεβεντογεννημένη,
σε όλη την υφήλιο, παντού σαι ξακουσμένη.
μοιάζεις Νεράιδα ξομπλιαστή, στα γαλανά νερά σου,
και χρυσαχτίδες λαμπερές, στολίζουν τη θωριά σου.
Γοργόνες σε ζηλεύουνε, με πάθος σε μισούνε,
τις σπάνιές σου ομορφιές, να φτάσουν δεν μπορούνε.
Άγγελοι σε στολίζουνε, τον πλάστη μας υμνούνε,
για τους λεβέντες που γεννάς, θερμά ευγνωμονούνε.
Γιατ’ έχεις λόγο και τιμή, περήφανο Νησί μας,
κ’ έχεις διδάξει ανθρωπιά, σ’ ολόκληρη τη Γη μας.
Αιώνες πριν να γεννηθεί, στον κόσμο ο Χριστός μας,
για σένα νε καμάρωνε, ο κάθε πρόγονός μας.
Πρώτη στις τέχνες ήσουνα, και στου χορού τη χάρη,
στο θέατρο, τη σάτιρα, το λέμε με καμάρι.
Αρχόντισσα πολιτισμού, μα και του εμπορίου,
πάνω σου Κρήτη έμαθαν, την τέχνη του βιβλίου.
Θεοί φιλοξενήθηκαν, βαθιά μες τις σπηλιές σου,
σεργιάν’ ο Δίας έκανε, επάνω στις κορφές σου.
Όμορφη θυγατέρα μας, δαφνοστεφανομένη,
με όλα τα χαρίσματα, σ’ έχ’ ο Θεός φτιαγμένη.
Τεχνίτριες κεντήσανε, την κάθε σπιθαμή σου,
ζωγράφοι μαζευτήκανε, κι’ έφτιαξαν την μορφή σου.
Πολλοί επιθυμήσανε, το ακριβό κορμί σου,
μα έχεις τους κατοίκους σου, ανελλιπώς μαζί σου.
Για την ελευθερία σου, έχουν δοθεί αγώνες,
γιατ’ οι εχθροί ερχότανε, σαν φοβεροί τυφώνες.
Το χώμα σου το ιερό, κ’ αιματοβαμμένο,
ήρωες το πατήσανε, γι’ αυτό ναι τιμημένο.
Επάνω του φυτρώσανε, γαρύφαλλα, πανσέδες,
φούλια, γαζίες, γιασεμιά, όμορφοι μενεξέδες.
για να θυμίζουν σ’ όλους μας, πως δώσαν τη ζωή τους,
αστεροστολισμένη μας, γιατ’ ήσουν η πνοή τους!
