Μικρό χωριό στην Επαρχία Σφακίων του Νομού Χανίων. Βρίσκεται επάνω στον επαρχιακό δρόμο από Χανιά για Χώρα Σφακίων και απέχει από τα Χανιά 55 χλμ.
H Ίμπρος, που οι ντόπιοι τη λένε Νίμπρος, ήταν έδρα Κοινότητας μέχρι το 1998 και από τότε ανήκει στον Δήμο Σφακίων. Κτισμένη σε υψόμετρο 780μ. η Ίμπρος κατοικείται από 131 άτομα. Έχει εξαιρετικό κλίμα και γι’ αυτό είναι πολύ ευχάριστος τόπος θερινής διαμονής. Στο κέντρο του χωριού είναι η προτομή του καταγόμενου από την Ίμπρο μεγάλου ευεργέτη Γεωργίου Ξενουδάκη.
Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου -εορτή της Παναγίας- γίνεται στην Ίμπρο ωραίο πανηγύρι.
Στην τοποθεσία “Ακονές” υπάρχει ραντάρ του ΟΤΕ για τηλεπικοινωνία με τις Αραβικές χώρες.
Από την Ίμπρο κατάγεται ο Μανούσος Παττακός που έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1770. Έμεινε, όμως, γνωστός με το όνομα Μανούσακας, διότι ήταν ψηλός και γενικά σωματώδης άνδρας, όπως συμβαίνει άλλωστε με τους άνδρες στην Σφακιανή επαρχία. Εδώ γεννήθηκε και ο οπλαρχηγός Αναγνώστης Μανουσογιαννάκης (1787-1881). Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και αρχηγός στην Επαρχία Σφακίων.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ
Στην απογραφή του 1583 το χωριό αναφέρεται ως NEMBROS, ενώ το 1834 αναφέρεται Νίμπρος με 80 οικογένειες (χριστιανικές). Στην απογραφή του 1881 ήταν έδρα του Δήμου Νίμπρου, είχε (μαζί με τον Βρασκά) 91 οικογένειες και 383 κατοίκους.
Σχετικά με την ίδρυση του χωριού, ο Μιχ. Δέφνερ αναφέρει την εξής παράδοση: Σ’ ένα νησί κοντά στην Κωνσταντινούπολη ήσαν 7 αδέλφια που διέπραξαν ένα έγκλημα και ο σουλτάνος τους καταδίκασε σε θάνατο. Η σουλτάνα όμως μαγεμένη από το παράστημα και την ομορφιά των αδελφών, παρακάλεσε τον σουλτάνο να τους χαρίσει τη ζωή. Ο σουλτάνος δέχτηκε αλλά με τον όρο οι εφτά (7) αδελφοί, να φύγουν μακριά και ποτέ να μην ξαναγυρίσουν. Έφυγαν, λοιπόν, με ένα καράβι που τους έβγαλε στο χωριό Λουτρό των Σφακίων. Από εκεί πήγαν στην θέση που είναι σήμερα κτισμένη η Ίμπρος, όπου υπήρχε μόνο ένα μιτάτο (τυροκομείο). Εκεί έγιναν βοσκοί σε διαφόρους μεγαλοκτηνοτρόφους για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ύστερα, σιγά σιγά έγιναν αυτοί νοικοκυραίοι, έκτισαν σπίτια, έκαμαν δικά τους τυροκομεία και δική τους περιουσία και γενικά επροόδευσαν. Ένας από αυτούς έκανε πέντε γιους οι οποίοι ήσαν πολύ ζωηροί και δυνατοί. Ποτέ δεν ήθελαν να χάνουν το δίκιο τους και πάτασσαν (τιμωρούσαν) τους εχθρούς των. Γι’ αυτό τους ονόμασαν Παττακούς. Έτσι, οι Παττακοί έγιναν από τις πιο σπουδαίες και υπολογίσιμες οικογένειες στην περιοχή.
Στην εποχή της Τουρκοκρατίας, πολλοί Παττακοί έφυγαν και εγκαταστάθηκαν σε διάφορα μέρη της Μεγαλονήσου. Από αυτή την οικογένεια των Παττακών, κατάγεται και ο σημερινός χοροδιδάσκαλος και πρόεδρος του Λαογραφικού Ομίλου “Κουρήτες”, Μανώλης Παττακός.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
– Πρώην Κοινοτάρχης Ίμπρου, έγραφε πληροφ.
– Μιχ. Δέφνερ, Εντυπώσεις από την Δυτ. Κρήτη
– Ν. Σταυράκη, Στατιστική του πληθ. Της Κρήτης
– Ρ. Πάσλεϋ, Ταξίδια στην Κρήτη (μετ. Δ. Γόντικα)
– Σ. Σπανάκη, ΚΡΗΤΗ (τ. Β’)
