Αρκετοί ισχυρίζονται ότι χάσαμε το μέτρο. Μήπως ασχολιόμαστε με τα ασήμαντα σε υπερβολικό βαθμό; Μήπως χάσαμε τη δεξιότητα να ασχολούμαστε με τα σημαντικά;
Σε κάθε περίπτωση η επιλογή του τι είναι σημαντικό είναι προσωπική ελευθερία του καθενός μας. Ιδιαίτερα, αν το θέμα αφορά την προσωπική του ζωή, τις συνήθειες, την διατροφή του κ.ά.
Όμως, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά όταν οι συλλογικές μας επιλογές ανατρέπουν παραδοχές της λογικής, της επιστήμης ή των πρακτικών σε προηγμένα κράτη.
Τα διλήμματα περί σημαντικών ή ασήμαντων αφορούν όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Είναι τόσα πολλά που μας κατακυριεύουν. Ετσι τα αφήνουμε αναπάντητα, σε μια εποχή που αρκεί να έχεις επιμονή και περιέργεια για να βρίσκεις τις απαντήσεις…
Στο σημερινό σημείωμα παραθέτω μερικά διλήμματα που έχουν ένα κοινό στοιχείο. Η πρόκληση είναι να ανακαλύψετε εσείς τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο και την κοινή συνισταμένη αυτών των διλημμάτων.
Τα διλήμματα
• Ασήμαντο ή σημαντικό;
Οι συγγραφείς του βιβλίου “Η τέλεια ακαταστασία – τα κρυμμένα οφέλη” ισχυρίζονται ότι ο ακατάστατος ακολουθεί μια γενική τάση και το σημαντικό είναι ότι δεν ασχολείται με τα ασήμαντα, αλλά μόνο με τα σπουδαία. Αυτό τον κάνει να είναι πιο τολμηρός από τον οργανωμένο. Τονίζουν δε ότι η ακαταστασία τον εμπνέει, αρκεί να ισορροπεί ανάμεσα στο χάος και στην τάξη!
Προσθέτω ότι το σημερινό παιδί ή έφηβος αναγκάζεται να διαχειρίζεται από νωρίς την έλλειψη χρόνου και να αποφασίζει το ίδιο τι είναι σημαντικό.
Κι όμως η μητέρα κι άλλοι συγγενείς ή φίλοι ενός ακατάστατου παιδιού γκρινιάζουν ή τσακώνονται μαζί του.
• Ασήμαντο ή σημαντικό;
Μικρό μέρος της ανάρμοστης συμπεριφοράς παιδιών, εφήβων ή ενήλικων μπορεί να αποδοθεί σε προσωπικά τους ψυχολογικά προβλήματα.
Τις περισσότερες φορές τα αίτια μιας αναστάτωσης έχουν σχέση με μικρό-παρεξηγήσεις, μικρό-ζήλειες, με τις σχέσεις τους, με βαριεστιμάρα, με τη διάθεση για πείραγμα και παιχνίδι. Κι όμως αυτές οι “ανάρμοστες” συμπεριφορές αναδεικνύονται κυρίαρχες σε οικογενειακές συζητήσεις και εκπαιδευτικές συνάξεις.
Σε έρευνα που έκαναν τον περασμένο Χειμώνα έφηβοι στο Νομό μας βρέθηκε ότι το 64% τσακώνονται μεταξύ τους και το 56% με τους γονείς τους.
• Ασήμαντο ή σημαντικό;
Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και η εκπαιδευτική έρευνα είναι οι 3 μηχανισμοί που οφείλαμε να είχαμε θεσμοθετήσει με ευρεία συμφωνία όλων των μερών, χρόνια τώρα…
Στη Μ. Βρετανία ο θεσμός των επιθεωρητών-αξιολογητών-ερευνητών που υπάγεται απ’ ευθείας στη Βουλή, κι όχι σε Υπουργείο, λειτουργεί πάνω από 100 χρόνια.
Αντιγράφω από τον κανονισμό της υπηρεσίας τους (Office for Standards in Education ) «Ο γονιός έχει δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε πολλά στοιχεία που αφορούν το κάθε σχολείο, την αξιολόγηση του παιδιού του και στις εκθέσεις αξιολόγησης του σχολείου».
• Ασήμαντο ή σημαντικό;
Η ασφάλεια των παιδιών, η πρόληψη ατυχημάτων και η προστασία της υγείας τους είναι ένα τρίπτυχο απαραβίαστο. Κι όμως στην έρευνα των εφήβων μαθητών επαρχιακού Γυμνασίου που δημοσίευσαν τα “Χ.Ν.” η κατάσταση παρουσιάζεται ως εξής:
• To 54.7% των μαθητών οδηγούν μηχανάκι.
• Το 67% παρακολουθούν τηλεόραση πάνω από μία ώρα την ημέρα.
• Το 75% είναι στο Ιντερνέτ πάνω από 1 ώρα την ημέρα.
• Το 66% μιλάνε στο κινητό πάνω από 1 ώρα την ημέρα.
• Το 56% των μαθητών οδηγούν αυτοκίνητο.
• Τέλος, το 65.5% βοηθάνε τους γονείς τους.
• Ασήμαντο ή σημαντικό;
Είναι 8.30 το πρωί, στους δρόμους γύρω από τα Σχολεία της πόλης συνεχίζει να επικρατεί συμφόρηση.
Σε πολυσύχναστη διασταύρωση -χωρίς φανάρι- μια μητέρα οδηγός βιάζεται. Κανείς δεν της παραχωρεί προτεραιότητα. Ξεκινά, κάνει μισό μέτρο και φρενάρει, αυτό γίνεται κάμποσες φορές. Κάθε φορά που φρενάρει το μικρό παιδί που κάθεται στο μπροστινό κάθισμα, χωρίς να φορά ζώνη, πάει και έρχεται σαν κούκλα. Το παιδί πάει στο σχολείο του καθυστερημένο κι αν είναι τυχερό δεν θα το κατσαδιάσουν.
• Ασήμαντο ή σημαντικό;
Είναι 2 το πρωί ή 3 ή 4 ή μήπως είναι 5 η ώρα;
Ξυπνάς από τη φασαρία. Δεν σε ενδιαφέρει ποιοι είναι. Μπορεί να είναι έφηβοι, να είναι φοιτητές ή να είναι τουρίστες. Σε ενδιαφέρει να κοιμηθείτε επειδή την επομένη εργάζεσαι και το παιδί σου θα πάει σχολείο.
Ο αντίλογος θα σου απαντήσει:
«Μα ζεις σε τουριστικό προορισμό, τι περιμένεις χαμηλές εντάσεις; Γιατί δεν παραπονιέσαι και για τις υψηλές τιμές τότε;».
Συμπερασματικά
Θέματα όπως τα παραπάνω περνάνε σαν διάττοντες από τη ζωή μας, σβήνουν και ξεχνιούνται…
Την επόμενη μέρα που μπορεί να είναι βδομάδες, μήνες ή χρόνια αργότερα τα συναντάμε διογκωμένα, απειλητικά και δυσεπίλυτα.
Αν τα αντιμετωπίσουμε μονοσήμαντα από μια σκοπιά, από ένα μετερίζι, από χαμηλά επίπεδα δεν θα ανακαλύψουμε τις συνέπειες που έχουν στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
• Πτυχ.Ψυχολογίας-Ανάπτυξης Παιδιού, Master Εκπαίδευσης στην Δια Βίου Μάθηση,
συγγραφέας ‘Μαθαίνω εύκολα’ , ‘Θυμάμαι εύκολα’ ‘Μελετώ αποτελεσματικά’.
• Επικοινωνία polygnosi@otenet.gr facebook polygnosi
