«Είναι οι Ευρωπαίοι ηλίθιοι;»

Τα γεγονότα και οι εξελίξεις τρέχουν. Δεν τα προλαβαίνουμε. Το μεταναστευτικό, που φούντωσε απ’ το Β’ εξάμηνο του 2015, θα απασχολήσει εμάς πρωτίστως και όλη την Ευρώπη για τα επόμενα 10 χρόνια. Κυκλοφορούν σενάρια που εμφανίζουν την Ελλάδα ως “αποδιοπομπαίο τράγο”. Θα μας φορτώσουν τους πρόσφυγες, αγοράζοντας μέρος χρέους. Να φτιάξουμε πόλεις, στρατόπεδα συγκεντρώσεως, έξω απ’ τα αστικά κέντρα μας για 5 ή 6 χιλιάδες πρόσφυγες, αξιοποιώντας ακατοίκητες περιοχές, όπως παλιά η Γυάρος, για ν’ αποτελέσουν και πρότυπα αναπτυξιακών δραστηριοτήτων στους αγρούς ή σε φάμπρικες.
Αυτός είναι ένας τρόπος πίεσης. Ο άλλος η Σένγκεν. Ο χειρότερος εκβιασμός, όταν έρθει η ώρα να συζητηθεί η απομείωση του χρέους. Που θα το επισπεύσουν, τώρα που βράζει το μεταναστευτικό θα πέσει στο τραπέζι η κουβέντα: «Θέλετε να παραμείνετε ή να φύγετε και να σας διαγράψουμε κάτι από το χρέος σας;». Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα. Μας κόφτει το χρέος, αλλά έξω από τη Σένγκεν βρισκόμαστε με το ένα πόδι στην Ευρωζώνη, όπως το καλοκαίρι με το 3ο μνημόνιο και ένα βήμα απομάκρυνσης απ’ την Ε.Ε. Θα είναι παρόμοιο με την απόφαση του Καραμανλή, που μας έβγαλε απ’ το ΝΑΤΟ κι ύστερα θερμοπαρακαλούσε να ξαναμπούμε.
Το ζήτημα Σένγκεν εν σχέσει με το μεταναστευτικό είναι για τους Ευρωπαίους διαπραγματευτικό όπλο. Δείχνουν μία αδικαιολόγητη και ανάλγητη ακαμψία για τα ελληνικά ζητήματα. «Αν η Ευρώπη δεν μπορεί να δείξει ευελιξία, θα διασπαστεί» υποστηρίζει ο αρθρογράφος της Financial Times Γεδεών Ράχμαν από τον Μάιο του 2015. Στην πολιτική τα πάντα μπορεί να συμβούν. Για μας έχει τεθεί το ερώτημα «πρόσφυγες έναντι χρέους». Το πρότεινε ο Βέλγος υπ. Εσωτερικών σε σύσκεψη των ομολόγων του, όπως το μετέφερε ο δικός μας ο κ. Μουζάλας: «Εγινε αναφορά από έναν απίστευτο υπ. Εσωτερικών, ο οποίος ζήτησε να φτιάξουμε στρατόπεδα για 300.000, ότι υπάρχει περίπτωση να βγούμε από τη Σένγκεν… Κανείς άλλος δεν έθεσε θέμα Σένγκεν… στις τοποθετήσεις τους». Σε τι αποσκοπούσε η πρόταση του Βέλγου, όπου άλλες κυβερνήσεις έχουν διαφορετικές απόψεις κατά πόσο τα ελληνικά αιτήματα είναι δίκαια;
Υπάρχει μία απροθυμία που δείχνει την ανησυχητική αδυναμία της Ευρώπης να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των Ελλήνων για μία διαγραφή του χρέους τους κατά ένα 25%, όπως και φοβία στις αλλαγές που προτείνουν οι Βρετανοί, πράγμα επικίνδυνο για την Ε.Ε. «Μία Ευρώπη, που δεν μπορεί να είναι ευέλικτη, είναι πιθανότερο να διασπασθεί», συμπληρώνει στο άρθρο του ο Ράχμαν.
Το προσφυγικό έχει τις προεκτάσεις του εντός και εκτός Ελλάδας. Μας υποχρεώνουν με ευθύνες, που δεν θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε, κινδυνεύοντας να υποστούμε αναστολή πολλών ελευθεριών. Θα προκύψουν ζητήματα εθνικιστικά, επαναχάραξη συνόρων και κλείσιμο υφισταμένων προβλημάτων με δυσμενείς για μας όρους. Αν εγκλωβιστούν εδώ οι πρόσφυγες, σκεφτείτε πόσα άλλα ζητήματα μπορεί να μας δημιουργήσουν, που θα μας τα βγάζουν ένα – ένα για να μπορούν να μας χειρίζονται όπως θέλουν. Το πρώτο τέθηκε κιόλας. Μας δίνουν τρίμηνη προθεσμία να προστατεύσουμε αποτελεσματικά τα σύνορά μας.
Η αιτία του προσφυγικού είναι ο πόλεμος στο Ιράκ που τον άρχισε ο Μπους, επεκτάθηκε και δεν τελειώνει, παρά με άλλο πόλεμο μη συμβατικό υπό το κράτος ασύμμετρης απειλής, σαν αυτόν των Παρισίων.
Υπάρχουν πυρήνες που δίνουν το “παρών”, προσφέρουν έδαφος και μπορεί να βρεθούν παντού, άγνωστο για μας, τι μπορεί να συμβεί στα δυτικά Βαλκάνια. Η αλήθεια είναι ότι τα ελληνικά σύνορα, κυρίως τα θαλάσσια, είναι τεράστια. Ολοι μας, άνδρες και γυναίκες, αν ντυθούμε στο χακί, δεν φτάνουμε να τα φυλάξουμε.
Γιατί μας φέρονται έτσι οι εταίροι μας; Δεν αποφασίζουν γρήγορα. Ενδιαφέρονται μόνο για την αυλή τους. Το είδαμε στην οικονομική κρίση, το βλέπουμε και στο μεταναστευτικό. Σκέπτονται: «Τώρα που μας χρωστάνε ας τους το φορτώσουμε και ύστερα βλέπουμε τι θα γίνει». Κάνουμε λάθη και μεις, αλλά και σωστά να τα κάνουμε, πάλι με όχημα το προσφυγικό σε βράχο θα ήθελαν να μας έριχναν. Μα “είναι οι Ευρωπαίοι ηλίθιοι;”. Τετριμμένο, πλέον, αλλά είναι πειρασμός!