«Τις απορίες που μπορεί να… γεννήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους(!) να διαχειριστεί… ενίοτε».
Δεν υπάρχει τίποτα το ακαθόριστο – περίεργο στην παραπάνω διατύπωση – αξίωμα του γράφοντα· όλα εξηγούνται σε αυτήν τη χώρα όπου οι παρανοήσεις πια δεν μας μπερδεύουν αλλά μας έχουν φτάσει σε ένα άλλο επίπεδο… εγκεφαλικό!
Να ’ναι καλά η… πρώην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που λάνσαρε τις υπολανθάνουσες αοριστολογίες ως έννοιες και τις παρερμηνεύσεις, οι οποίες αμφότερες πλέον κυριαρχούν στα Μέσα αλλά και στα… έξω!
Ο χαβάς (τους) – χαβάς· εξακολουθούν να κοροϊδεύουν το “είναι” μας, λειτουργώντας αποπροσανατολιστικά, διατυπώνοντας λόγο δημιουργικής ασάφειας ώστε όλοι ή κάποιοι από εμάς να καταλαβαίνουμε πως η Πυθία των αρχαίων είναι… πρόγονός τους/μας!
…Ελα μου όμως που στο πλαίσιο της όποιας εθνικής, εθνολογικής αμφισβήτησης, ακόμη κι αυτό αμφισβητείται· ήταν πράγματι η Πυθία δική μας; Υπήρξε το Μαντείο των Δελφών, ο χρυσός αιώνας του Περικλέους; Η Σπάρτη; Ο Λεωνίδας; Υπήρξαν άραγε ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης;
Είναι η Ακρόπολη των Αθηνών ελληνική; Ας μείνω προσώρας στα βασικά, γιατί κι αυτά τα βασικά θα τα “απωλέσουμε” ωσονούπω!
Κολοτούμπα κάνω και… συνεχίζω: ήταν ο βουκεφάλας το άλογο του Μεγαλέξανδρου; Κι αν ήταν, γιατί να τον έχει ονομάσει βουκεφάλα κι ουχί βουκεφαλόφσκι;
Στην εποχή μας που η… δημιουργική (made by syriza) προπαγανδιστική “κουλτούρα… να φύγουμε” βασιλεύει, είναι ό,τι ευκολότερο να διατυπώνεις το μακρύ σου και το κοντό σου!
Εν κατακλείδι, τώρα που θα κυρώσουμε και τα άκυρα, που θα επανατυπώσουμε και νέα βιβλία ιστορίας, ίσως θα πρέπει ν’ αρχίσουμε να αναδιαπραγματευόμαστε και τα εξ ων συνετέθημεν. Κι αν δεν είμαστε αυτοί που είμαστε ποιοι θα μπορούσαμε να είμαστε; Ιδού το μέγα ερώτημα!
Βρε σεις μπας κι ο Κώστας Μακεδόνας είναι τελικά Σκοπιανός, παρότι Θεσσαλονικιός;
Κι αν δεν είναι, γιατί τον λένε Μακεδόνα;