Το άρθρο αυτό γράφηκε λίγες ώρες πριν την ψήφιση(;) του Ασφαλιστικού και Φορολογικού Νομοσχεδίου. Ανεξάρτητα με το αν ψηφισθεί ή όχι, το άγχος μου παραμένει το ίδιο: «Είναι σίγουροι γι’ αυτό που κάνουν;»
Διότι το Νομοσχέδιο επιδιώκει τη σύνδεση του ύψους των εισφορών ασφάλισης με το ύψος του εισοδήματος και αυτό είναι λογικό, ίσως να είναι και ζητούμενο. Ομοίως, η μείωση εισφορών των επιχειρήσεων που έχουν κατεδαφισθεί είναι και αυτό προς τη σωστή κατεύθυνση.
Εδώ όμως τίθεται ένας προβληματισμός, επειδή η ζωή -όπως καλά ξέρετε- είναι αρκετά πολύπλοκη. Πόσες φορές δεν έχουμε δει προσπάθειες που επιτυγχάνουν το αντίθετο από εκείνο που επιδιώκουν; Και εδώ, στο Νομοσχέδιο τούτο, όπως και στα Νομοσχέδια που έχουν ήδη ψηφιστεί, μαζί με τα θετικά υπάρχουν και κάποια αδιαμφισβήτητα αρνητικά στοιχεία. Μιλώ για εκείνα, που και οι ίδιοι λένε, πως τα ψηφίζουν με… βαριά καρδιά… Και ο φόβος μου, αγαπητοί μου αναγνώστες, είναι μην τυχόν κείνα τ’ αρνητικά, γενούν κύμα το οποίο θα ακολουθεί όχι ο ήχος κάποιου αθώου φλοισβίσματος μα ο συρτός ήχος κάποιου ασταμάτητου κοπετού…
Και οι ενδείξεις είναι όντως ανησυχητικές.
Οι νομοθέτες με την επιβολή εισφορών 29% επί των κερδών και με την αύξηση από 26% σε 29% του φόρου των μικρών επιχειρήσεων1 δείχνουν να μην κατανοούν ότι ζητούν επιπλέον επιβαρύνσεις και από τις οριακές για την επιβίωσή τους επιχειρήσεις. Κάτι τέτοιο θα τις οδηγήσει μαθηματικά να κάνουν παρέα με τις εκατοντάδες άλλες ήδη κατεστραμμένες επιχειρήσεις.
Τι μας απασχολεί η επιτυχής επιβάρυνση των πολύ ισχυρών επιχειρήσεων όταν ταυτόχρονα καταστρέφει μεγάλο όγκο μικρών επιχειρήσεων; Μα αυτό δεν θα είναι η χαρά των μεγάλων επιχειρήσεων; Διότι εφόσον τους περισσεύει θα πληρώσουν κάτι παραπάνω σε φόρους και εισφορές μα θα καταφέρουν με τη βοήθεια των νομοθετών να διώξουν πλήθος μικρών ανταγωνιστών από τα πόδια τους. Όχι μόνον δεν θα στεναχωρηθούν που θα πληρώσουν κάτι παραπάνω μα μπορεί να στήσουν και κανένα party -λέω- σήμερα το βράδυ.
Το χειρότερο όμως είναι αυτό που συμβαίνει στις επιχειρήσεις που θα καταφέρουν να μειώσουν την επιβάρυνσή τους με το νομοσχέδιο αυτό. Οξύμωρο σχήμα αυτό που ανέφερα αλλά ας το δούμε λίγο πιο προσεκτικά το θέμα. Για να κερδίσει μια επιχείρηση μακροπρόθεσμα, μειώνοντας την επιβάρυνσή της στις ασφαλιστικές εισφορές, πρέπει ή να στοχεύσει σε οργανωμένη φοροδιαφυγή ή αν πράγματι είναι στα απαλλασσόμενα όρια (όρια ήδη κατεστραμμένων επιχειρήσεων τα λέω εγώ) να κανονίσει για τον επιτάφιο θρήνο της, μια που τέτοια κέρδη αρκούν για λίγους μήνες ζωής… Αν πάλι αποφασίσει να παρατείνει τον επιτάφιο θρήνο τις για ένα με δύο χρόνια πολύ απλά θα επισπεύσει τον επιτάφιο θρήνο άλλων επιχειρήσεων που συνεργάσθηκαν μαζί της… Ο νοών νοείτω.
Συνοψίζοντας λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι “οριακές” για την επιβίωσή τους επιχειρήσεις θα κάνουν παρέα σύντομα με «κατεστραμένες» επιχειρήσεις. Οι δε πλούσιες, δεν θα ιδρώσει καν το αυτί τους και θα βλέπουν τους ανταγωνιστές τους -έναν προς έναν- να τους αδειάζουν την γωνιά. Τέλος, όποια επιχείρηση θέλει να τύχει της μείωσης του κόστους των ασφαλιστικών εισφορών ή θα πρέπει να φοροδιαφύγει ή θα πρέπει να προγραμματίσει τον επιτάφιο θρήνο της κατά τα ανωτέρω.
Παλαιότερα η Φοροδιαφυγή ήταν αυτόνομη από τον Εισφοροδιαφυγή. Τώρα για να εισφοροδιαφύγει μια επιχείρηση θα πρέπει να φοροδιαφύγει πρώτα. Παρακάτω θα δούμε πως μπορεί αυτός να είναι ίσως και ο στόχος του Νομοσχεδίου μα μπορεί -λέω μπορεί- και η ίδια η ταφόπλακά του.
Πέραν τούτων όμως στο Νομοθετικό Έργο κυριαρχεί και το θέατρο του παραλόγου αφού οι προχειρότητες «δίνουν και παίρνουν». Αυτές έχουν αναφερθεί από πολλούς και δεν χρειάζεται να τις επαναλάβω.
Μου έχει κινήσει όμως την περιέργεια μια πρόσφατη παρατήρηση για τους οφειλέτες του ΟΑΕΕ που έχουν πολύ παλαιές οφειλές. Σύμφωνα με την Νομοθεσία 2 οι καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές αναπροσαρμόζονται στο ύψος του ασφαλίστρου του χρόνου καταβολής τους. Δηλαδή με άλλα λόγια αν χρωστάει κάποιος 20 μήνες ασφάλισης (π.χ. στο ΤΕΒΕ) σε παλιά έτη που το ασφάλιστρο ήταν π.χ. 100 ευρώ και τώρα (στο 2016) το ασφάλιστρο είναι π.χ. 300 ευρώ για να υπολογιστεί η οφειλή του λογίζεται ως κεφάλαιο οφειλής τα 300 ευρώ και επί αυτού του ποσού λογίζονται οι προσαυξήσεις. (Αν θυμώσετε δεν έχει νόημα. Αυτό λέει ο Νόμος). Ετσι δηλαδή αφού χρωστά 20 μήνες ΤΕΒΕ επί 300 το ασφάλιστρο, μας κάνει οφειλή 6.000 ευρώ και επί αυτού θα υπολογιστούν οι προσαυξήσεις που μπορεί να καταλήξουν σήμερα ακόμα και στα 12.000 οφειλή (θυμίζω από τα 20 μήνες επί 100 ευρώ = 2.000 ευρώ…)
Με το νέο όμως Νομοσχέδιο τι θα γίνει η διάταξη αυτή; Αν αυτός ο επιχειρηματίας στο 2015 έχει πολύ μεγάλα κέρδη η οφειλή που προαναφέραμε δεν φτάνει που ήταν ήδη υπέρογκη αλλά θα οκταπλασιαστεί κιόλας!!! Και εδώ θα έχουμε και το ευτράπελο: Αν για… καλή του τύχη(!!!) μετά από ένα δύο χρόνια βγάλει ζημιές τότε αυτόματα το ίδιο χρέος θα μειωθεί… δέκα φορές(!!). Όλα αυτά γιατί όπως προαναφέραμε ο Νόμος ορίζει ότι «οι καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές αναπροσαρμόζονται στο ύψος του ασφαλίστρου του χρόνου καταβολής τους». Αν λοιπόν τα κέρδη ανεβοκατεβαίνουν, θα ανεβοκατεβαίνουν και οι εισφορές άρα θα τροποποιούνται και οι οφειλές με τον τρελό ρυθμό που μόλις πριν περίγραψαμε…
Παίρνω το θάρρος να πω πως, αμφιβάλλω αν αυτά τα έχουν σκεφτεί…
Οπως επίσης παίρνω το θάρρος να πω πως, αυτά δεν τα βλέπουμε ούτε στο σινεμά..
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο…
Λίγοι γνωρίζουν (εκτός τους λογιστές) ότι σε πρόσφατο φορολογικό νομοσχέδιο είχε ψηφιστεί και μια διάταξη που καθορίζει το πρόστιμο μη έκδοσης αποδείξεων. Πριν την ψήφιση, το πρόστιμο όριζε 100 ευρώ ανά απόδειξη που δεν εξέδιδε ο επιχειρηματίας. Αρα αν ερχόταν ένας έλεγχος σε μια καφετέρια που είχε 50 τραπεζάκια χωρίς απόδειξη, θα εξέδιδε πρόστιμο 50×100 = 5.000 ευρώ. Το πρόστιμο μετά την προ ολίγων μηνών ψήφιση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου όρισε το πρόστιμο στο 50% του ΦΠΑ των άκοπων αποδείξεων. Στο παράδειγμά μας ισοδυναμεί με 50 τραπεζάκια με 3 άτομα το κάθε τραπεζάκι και 3 ευρώ μέσο όρο τον κάθε καφέ μας κάνει 450 ευρώ. Ο ΦΠΑ των 450 ευρώ είναι 450×23% = 103,50 ευρώ άρα το πρόστιμο 103,50×50% = 51,75 ευρώ !!! Δηλαδή στο παράδειγμά μας από 5.000 ευρώ το πρόστιμο κατέληξε στα 51,75 ευρώ!!!. Κι αν ο έλεγχος γινόταν σε γιατρό που δεν έχει ΦΠΑ, άσε… δεν θέλω ούτε καν να το γράψω τι πρόστιμο αντιστοιχεί γιατί ντρέπομαι…
Σε αυτό το σημείο πρέπει να κάνω έναν απολογισμό των σκέψεων μου. Να σκεφτώ γιατί γίνονται όλα αυτά. Προσπάθησα να στύψω το μυαλό μου να σκεφτώ τι στο καλό μπορεί να στοχεύει ο Νομοθέτης με όλα αυτά που νομοθετεί…
Στην αρχή σκέφτηκα πως ο Νομοθέτης είναι βέβαιος πως θα πατάξει τη Φοροδιαφυγή και έτσι τα μέτρα αυτά -αν παταχθεί η φοροδιαφυγή- θα μεταστραφούν πανηγυρικά από αρνητικά σε θετικά. Και όντως έτσι θα είναι αν όλοι δείχνουν το πραγματικό τους εισόδημα και μετά οι επιβολές (ελπίζοντας με δεδομένο την μείωση των φορολογικών συντελεστών3) είναι σύμφωνες με αυτά τα εισοδήματα. Από την άλλη όμως σκέφτηκα πως δεν γκρεμίζεις ένα σπίτι αν δεν είσαι σίγουρος ότι μπορείς να βγάλεις άδεια οικοδομής για να χτίσεις ένα καινούργιο. Διότι αν κινηθείς κατά αυτόν τον τρόπο ελλοχεύει ο κίνδυνος να μείνεις τελικά σε σπηλιές. Δηλαδή με άλλα λόγια θεωρώ ότι έπρεπε πρώτα να πατάξουν την φοροδιαφυγή και μετά να μπουν σε τέτοιου είδος νομοθετήματα.
Ετσι κατέληξα αναγκαστικά στην εξής σκέψη:
Να δεις που είναι βέβαιοι πως τα χρήματα που δίνει ο πολίτης προς το Κράτος, καταλήγουν τελικά στους Τραπεζίτες και τα ξένα funds και αποφάσισαν να εξαναγκάσουν τους πολίτες να αυξήσουν τη φοροδιαφυγή από το 40% στο 150% ώστε να γλυτώσουν τελικά, με αυτόν τον τρόπο -αφού δεν υπάρχει άλλος- οι πολίτες τα λεφτά τους.
Ωστόσο, μέχρι και εσείς να βγάλετε κάποιο συμπέρασμα, εγώ, αγαπητοί μου αναγνώστες, θα ψάχνω για κανά σπηλιάρι, έτσι, για παν ενδεχόμενο…
*Οικονομολόγος Ανωτάτης
Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης
E-mail: eurohania@yahoo.gr
1. Αλήθεια πως είναι δυνατόν να μπαίνουν τέτοιες επιβαρύνσεις την τελευταία μεταμεσονύκτια στιγμή, κρυφά από την διαβούλευση και από το φως της δημοσιότητας; Οι τωρινοί νομοθέτες κατηγορούσαν τους παλιούς για τις κρυφές παρεμβάσεις της τελευταίας στιγμής, αυτές τις ύπουλες όπως τότε, ονόμαζαν και τώρα έχουν αναδειχθεί ως οι πλέον ειδικοί στις τακτικές αυτές..
2. Παράγραφος 3 του άρθρου 15 του ΠΔ.258/2005- Καταστατικό του ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) – Εγκύκλιος ΤΕΒΕ (ΟΑΕΕ) Νο 7/14-2-2013,
3. Σας έπιασα πάλι να κρυφογελάτε και αυτό μου είναι εκνευριστικό να ξέρετε…
