Το πόσο σπουδαίο είναι οι νέοι και οι νέες, όλα τα παιδιά, οι έφηβοι, να µπορούν να εκφράζονται για όλα όσα τους συµβαίνουν, βιώνουν, για εκείνα που τους προβληµατίζουν, αναδείχθηκε µέσα από τη συζήτηση τριών γυναικών χθες στο ΚΑΜ, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων.
Πρόκειται για τη βουλευτή Χανίων Σέβη Αµανατίδου-Βολουδάκη, την Εµµανουέλα Κατζουράκη παγκόσµια πρωταθλήτρια σκοποβολής και τη Μαριάννα Σκυλακάκη, CEO της αθηΝΕΑς, όπου κουβέντιασαν για τις “Μικρές επικίνδυνες”, ένα βιβλίο των Εκδόσεων Key Books µέσα στις σελίδες του οποίου 100 κορίτσια, 13-22 ετών, µοιράστηκαν τις ιστορίες τους χωρίς φόβο, µε ειλικρίνεια και γενναιότητα.
Όπως είπε η κα Βολουδάκη το συγκεκριµένο βιβλίο είναι το “αδερφάκι” ενός άλλου βιβλίου που λεγόταν “είµαι επικίνδυνη”, στο οποίο 100 γυναίκες έλεγαν την ιστορία τους αρχίζοντας µε αυτή τη φράση: «Πήραµε συνεντεύξεις από 100 κορίτσια, µας είπαν την ιστορία τους και βγήκαν τα συναισθήµατα αυτών των κοριτσιών, τι πιστεύουν για την οικογένεια, το σχολείο, τις σχέσεις µε το άλλο φύλλο, τι θα ήθελαν να αλλάξουν στον κόσµο», επεσήµανε και συµπλήρωσε: «Είδαµε ότι τις απασχολεί η συµπερίληψη κι ο σεβασµός σε άλλες οµάδες κοινωνικές, ηλικιακές, φυλετικές, την ίδια ώρα που διαπιστώναµε τις διαφορές µε τις δικές µας γενιές, καθώς οι σηµερινές που λαµβάνουν σοβαρά τα περιστατικά έµφυλης και οικογενειακής βίας. ∆ιαπιστώσαµε επίσης πως σήµερα, µπορεί να βγει κάποιος να µιλήσει, να γραφτούν αυτά που θα πει».
Από τη πλευρά της η Μαριάννα Σκυλακάκη µίλησε για την ευκαιρία που δόθηκε µέσα από τις “Μικρές Επικίνδυνες” «να διαπιστώσουµε πως πρόκειται για µία γενιά πιο δουλεµένη και συνειδητοποιηµένη σε κάποια ζητήµατα, από ότι οι προηγούµενες. Την ίδια ώρα, όµως, είναι πιο προβληµατισµένη και ίσως τραυµατισµένη από κάποιες καταστάσεις που βλέπουµε τον τελευταίο καιρό. Σίγουρα, όµως, µε µία νότα αισιοδοξίας, διότι πραγµατικά αν κάτι προκύπτει από αυτά τα 100 κορίτσια είναι ότι είναι παιδιά που στέκονται στα πόδια τους, δεν φοβούνται να κοιτάξουν την πραγµατικότητα κατάµατα και να αναζητήσουν αυτά τα οποία θέλουν».
Μπορεί η Εµµανουέλα Κατζουράκη να µην εµπλέκεται µε τη δηµιουργία του συγκεκριµένου βιβλίου αλλά βρήκε µέσα σε αυτές τις 100 ιστορίες πολλές που ένιωσε πως «τα έχω ζήσει και εγώ». «Πρόκειται για παιδιά, υπάρχει πολύ έντονα το συναισθηµατικό κοµµάτι και το εξαιρετικό ήταν ότι όλα αυτά τα κορίτσια εκφράστηκαν. Πρέπει οι µικρές κοπέλες να µαθαίνουν από µικρές ηλικίες να µιλάνε, που παλιότερα αυτή η ελευθερία δεν υπήρχε. Τόσο για να πεις αυτά που σε προβληµάτιζαν όσα όµως και που σου συνέβαιναν», ανέφερε.
