Ο Πλάστης όντεν έπλασε ετούτονέ τον κόσμο
στσι πρωτοπλάστους όρισε να σέβουντ’ ένα νόμο.
Μα δεν υπολογίσανε παράδεισο εχάσαν
και δεν ελογαριάσανε γενιές π’ ακολουθήσαν.
Εδά ίντα να κάμουνε άρχοντες οι μεγάλοι
με τουτηνέ τη συμφορά απού μας ήρθε πάλι;
Θαρρούνε πως βρεθήκανε σε τουτηνά τη θέση
και θα μασε φορέσουνε νέες ψευτιές και φέσι.
Ξεχάσανε πως είμαστε λαοί ευλογημένοι
πριν ξεπροβάλλει ο ιός κι εδά δυστυχισμένοι.
Μητσοί ‘μαστε μα έχουμε δύναμη στην ψυχή μας
δύναμη που δε χάνουμε στα τέλη τση ζωής μας.
Τη δύναμη απούχουμε σε ούλη μας τη ζήση
δίπλα μας είναι ο Θεός δε θα μας λησμονήσει.
Η πίστη κι η συνείδηση πάντα μας συνοδεύουν
σ’ ούλη τη γη δικαίωση αυτή μόνο γυρεύουν.
Κι όντε θα φύγει η ζωή κάτι μας απομένει
για κεινουσάς που μένουνε θύμηση δεν ποθαίνει.
