Ιντλίμπ όνειρο χαμένο!

Η Τουρκία τον τελευταίο καιρό ακολουθεί επιθετική- εξωτερική πολιτική που μεταλλάσσεται σε διεκδικήσεις προνομίων και εδαφών.
Εχει ανοίξει πολλά μέτωπα και επιδιώκει, να παρασύρει και την Ελλάδα. Μετά τα γεγονότα της Λιβύης επανέρχεται στη Συρία, στην οποίαν η κατάσταση χαρακτηρίζεται πλέον “ανεξέλεγκτη”.
Η συμμαχία Πούτιν – Ερντογάν είναι υποκριτική φιλία, αφού οι δυο τους βρίσκονται σε αντίθετες θέσεις στην περιοχή του Ιντλίμπ, παρά τη συνεργασία τους σε άλλους χώρους της Συρίας.
Η Τουρκία περιμένει πρώτον να κάνει στην άκρη η Ρωσία στο Ιντλίμπ και μετά να σταματήσει αυτή. Τα συμφέροντά τους αλληλοσυγκρούονται, διότι οι δυο τους υποστηρίζουν αντιμαχόμενες πλευρές.
Ο Πούτιν υποστηρίζει τον Ασαντ, που τον πολεμά ο Ερντογάν και ο Ερντογάν είναι με το μέρος του Λίβυου ηγέτη Αλ Σαράτζ, τον οποίον εχθρεύεται ο Πούτιν, ο οποίος είναι φίλια προσκείμενος στον Χαφτάρ.
Ετσι η λυκοφιλία των δύο άσπονδων φίλων, που τους ενώνει μόνο η εχθρότητα της πολιτικής των ΗΠΑ, δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις τους.
Η εχθρότητά τους, φαινομενικά, γίνεται για την ανταρτοκρατούμενη περιοχή του Ιντλίμπ. Οι δυνάμεις του Ασαντ υποστηριζόμενες απ’ τη Ρωσία, αεροπορικώς, έχουν προχωρήσει προς το Ιντλίμπ, πράγμα, που έχει θορυβήσει και έχει κάνει “έξαλο” τον Ερντογάν.
Είχε προειδοποιήσει: «Σταματήστε τους βομβαρδισμούς στο Ιντλίμπ, διαφορετικά η υπομονή μας εξαντλείται.
Στο εξής θα κάνουμε, ό,τι είναι αναγκαίο». Πραγματοποίησε την απειλή του με στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή.
Μπορεί να έπληξε στόχους του Ασαντ, αλλά είχε σημαντικές απώλειες με έμψυχο υλικό και πολεμοφόδια. Του κατέρριψαν και δύο drones.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο νέος “σουλτάνος” δεν μετράει τα λόγια του. Τα όσα είπε εν πτήσει κατά την επίσκεψή του στο Κιέβο για την Κριμαία και εν συνεχεία για τις προθέσεις του στο Συριακό προκάλεσε τη Ρωσία σε σημείο, να δηλώσει ο Λαβρόφ, ότι η χώρα του… «είναι προσηλωμένη στην αυστηρή τήρηση των δεσμεύσεων, που έχει αναλάβει… στηρίζοντας τις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις».
Φυσικά της νόμιμης κυβέρνησης του Ασαντ. Παρά ταύτα τόλμησε, να υπερασπισθεί, στην πράξη, τα ενεργούμενα και υποχωρούντα όργανά του στο Συριακό μέτωπο, που μετά τις απώλειες, που είχε, ενδεχομένως να τα εγκαταλείψει, φοβούμενος κλιμάκωση της έντασης με απρόβλεπτες εξελίξεις.
Με τις επιδιώξεις της η Αγκυρα κινδυνεύει να απομονωθεί.
Εξελίσσεται διπλωματικά σε ασταθή παίκτη στη διεθνή σκηνή, πράγμα που το αντιλαμβάνεται και αρχίζει να πιστεύει λίγο-λίγο, ότι τα ωφέλη, που προσδοκούσε με τις επιχειρήσεις της, δεν θα πραγματοποιηθούν.