«Io di notte sono qui…»

«Io di notte sono qui…» (εγώ τις νύχτες είμαι εδώ…). Ο νους του «έπαιζε» το μελωδικό παθιάρικο μπλουζ του Albano των sixties κι αυτός χόρευε σφιχταγκαλιασμένος με την αγαπημένη του. Άφησε τη σκέψη να ταξιδέψει. Ναι, το παραδέχτηκε ήταν ερωτευμένος, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Αυτή στην αρχή δεν το ήξερε κι οι γονείς του δεν την ενέκριναν, καθώς ήταν πολύ μεγαλύτερή του και όχι ιδιαίτερα ευκατάστατη. Του πρότειναν μια άλλη (κι αυτή μεγαλύτερη) με λεφτά και μεγαλύτερη κοινωνική καταξίωση, αλλά αυτός, τίποτα. Ανένδοτος.
Συνέχισε το φανταστικό χορό και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, την πόλη των ονείρων του. Εδώ θα έμεναν οι δυο τους, όχι βέβαια για πολύ. Τέσσερα χρόνια ήταν καλά, δεν είχαν και μεγάλη οικονομική άνεση. Βλέπεις, εξαρτιόταν ακόμα από τους γονείς.
Θυμήθηκε πόσες θυσίες είχε κάνει γι’ αυτήν και πόσα ξενύχτια. Πριν τη γνωρίσει σύχναζε στα γυμναστήρια, έκανε διατροφή και ήταν πάντα fit. Το  look ήταν στην πένα και το ντύσιμο με την τελευταία λέξη της μόδας. Τα δυο τελευταία χρόνια, όμως, τα παράτησε όλα. Έκαναν συμφωνία οι δυό τους ότι για να είναι μαζί στο μέλλον θα έπρεπε να γίνουν θυσίες από μέρους του και να αφοσιωθεί μόνο σ’ αυτήν. Δέχτηκε τα πάντα, παράτησε το γυμναστήριο, πήρε βάρος, βρικολάκιασε τις νύχτες, ενώ η ατημέλητη εμφάνιση τον συνόδευε σαν σκιά παντού.
Τέλος πάντων, χαλάλι της. Άξιζε τον κόπο. Σήμερα είχε μεγάλη αγωνία, καθώς θα μάθαινε αν δεχόταν να φύγει μαζί του στην πλανεύτρα φτωχομάνα του Βορρά ή ακόμα και στο εξωτερικό. Έτρεξε, λοιπόν, στο σχολείο και είδε τη βαθμολογία των Πανελλαδικών. Βρήκε το όνομά του. Ναι!!! Περνούσε στη Σχολή της επιλογής του, στο Τμήμα Χημείας Θεσσαλονίκης. Εντάξει, μπορεί οι γονείς να ήθελαν Φαρμακευτική (επιστήμη αιώνων), αλλά αυτός ήθελε τη Χημεία (κι αυτή αιωνόβια).
Ενθουσιασμένος γύρισε στο σπίτι καβάλα στο παπάκι του τραγουδώντας, «On a dark desert highway, cool wind in my hair…» («Σε ένα σκοτεινό έρημο αυτοκινητόδρομο, κρύος αέρας στα μαλλιά μου…», Hotel California, Eagles), καθώς είχε κερδίσει το στοίχημα με τον πατέρα του ότι αν έμπαινε σε μια καλή Σχολή θα πήγαινε τριήμερο με τα κολλητάρια του στην Πάρο. Η αγαπημένη του ας τον περίμενε μέχρι τον Οκτώβριο. Μπήκε στο δωμάτιό του και κοίταξε το ημερολόγιο στον τοίχο του δωματίου του, το οποίο έδειχνε 27 Αύγουστου 1984…