Είπε γνωστός ηθοποιός της παλιάς γενιάς σε συνέντευξη που έδωσε παλαιότερα, πως δεν είμαστε τόσο αφελείς να πιστεύουμε ότι εκείνος ο καταχραστής πρώην υπουργός είναι ο μόνος που απίστησε!
Φυσικά και δεν το νομίζουμε.
Καλά το ξέρουμε πια όλοι μας, πως… ουκ ολίγοι απ’ αυτούς που υποτίθεται ότι θα μας… υπηρετούσαν, εν ψυχρώ μας έχουν κατακλέψει!
Αναρωτήθηκε πρόπερσι γνωστός δικηγόρος ποιος θα επικαρπωθεί τα εκατομμύρια ευρώ που θα συλλεχτούν όταν οι 200 χιλιάδες συνάδελφοι του ανά την Ελλάδα προμηθευτούν τα υποχρεωτικά μηχανάκια αποδείξεων, που στοιχίζει το καθένα από 1000-1300 ευρώ!
Και γιατί θα πρέπει να φύγει τόσο χρήμα έξω για την εισαγωγή τους, τη στιγμή που κάποιοι συνάδελφοι του δεν κόβουν πάνω από δυο αποδείξεις τον μήνα, μερικοί μάλιστα καμιά…
Είπε ανάστατη η δασκάλα για τον μικρό της μαθητή: «Μπήκε μέσα νύχτα απ’ τον φεγγίτη κρατώντας ένα αναμμένο κερί και πήρε το… κουμπαρά της τάξης…»
Κι αναρωτιόμαστε, γιατί θα πρέπει να πεινούν τα παιδιά του σήμερα, ν’ αγωνιούν για τη δόση του δανείου που κάθε μήνα ροκανίζει τα πενιχρά οικονομικά της οικογένειας, να κοιτούν το μέλλον με τρόμο, να γίνονται αναγκαστικά μικροί “Αγιάννηδες” των “Αθλίων” απ’ τα δέκα τους;
«Υπερφορολόγηση, έλλειψη ρευστότητας μέσω των Τραπεζικών συστημάτων, αύξηση των εξόδων όπως π.χ. το ρεύμα που έχει ανέβει κατά 40% μας οδηγούν σε σίγουρο αφανισμό!» ανακοίνωσαν οι έμποροι της πόλης που ανήμποροι έξω από τ’ άδεια μαγαζιά τους κοιτούν τον κόσμο να βγαίνει απ’ το πολυκατάστημα, μετρούν σακούλες κι απελπίζονται, γνωρίζοντας πως εκείνοι δεν θα πουλήσουν, δεν θα μπορέσουν ν’ ανανεώσουν το είδος, δεν θα καλύψουν τις ποικίλες υποχρεώσεις, δεν θα ζήσουν!
Εις απάντηση είπαν, έταξαν και ξαναέταξαν οι κάθε λογής εκλεγμένοι…
Φώναξαν, ξαναφώναξαν οι νέοι, οι εργαζομενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, ελπίζοντας σε μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία…
Κι άλλοι από διαφορετικούς χώρους λένε πολλά κι αναρωτιούνται το ένα ή το άλλο…
Είπαμε κι εμείς και γράψαμε επανειλημμένως ένα σωρό συμπεράσματα, συμβουλές και παινέσεις…
Λέμε, γράφουμε, αναρωτιόμαστε, χτυπιόμαστε αλλά ποιος ακούει;
Φωνή βοόντως εν τη ερήμω»…
Κι η δυστυχία, η ανασφάλεια κι η ανέχεια όλο να μεγαλώνουν…
