Δύστυχο καταμόναχο ένα μου
Τι θ’ απογίνεις
Θα σε φάνε απ’ το πλάι πέντε εξ μηδενικά
Και πάει τετέλεσται
Νάτηνε από τώρα κιόλας
Ντύνεται Μοίρα η εξουσία και σου σφυράει
Οδ Ελύτης
«Ας ξεχάσουμε τα αριστερά. Μεγαλώσαμε πια. Το θέμα είναι να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές». Ποιος φαντάζεστε ότι το είπε αυτό; Το απόφθεγμα του Τσώρτσιλ παραφρασμένο; Μα ο κ. Μπαλάφας στη τελευταία κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στις 28/9/2018.
Μάλιστα. Απίστευτο και όμως αληθινό.
Εχουμε και λέμε: Κατ’ αρχάς κάνει εντύπωση η ταχύτητα με την οποία απεσύρθη από όλα τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Αρα υπάρχει μηχανισμός σε ετοιμότητα και δυνατότητα παρόμοιων παρεμβάσεων. Κατά δεύτερο λόγο αυτή καθ’ εαυτή η φράση. Οταν εκστομείται ξεδιάντροπα στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ίχνος διαμαρτυρίας, λες και ο κ. Μπαλάφας είπε κάτι φυσικό, λογικό, συμβατό με το κλίμα της κεντρικής επιτροπής.
Συμπέρασμα: Ξεπεσμός. Δεν ψάχνει ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον για αριστερές λύσεις διότι “μεγαλώσαμε πια”, τον ενηλικίωσε η κυβερνητική εξουσία. Ψάχνει πλέον για αφελείς η “ιδιώτες” με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου που θα τον ψηφίσουν στις επομενες εκλογές.
Υπάρχει ένα ερώτημα: Τι είναι η εξουσία. Το μαγικό ραβδί της Κίρκης που σε κάνει χοίρο όταν σε ακουμπήσει η οι άνθρωποι ήσαν “έτοιμοι” από καιρό; Δηλαδή μπορεί ο κ. Μπαλάφας και άλλοι και άλλοι να είχαν “μεγαλώσει” καιρό πριν.
Μπορεί αυτοί οι κύριοι να έπαψαν να αναζητούν αριστερές λύσεις αλλά δεν έπαψε η κοινωνία και οι πολίτες. Οι άνθρωποι πάντα θα τείνουν προς μία κοινωνία όπου κάθε άνθρωπος θα έχει την ευκαιρία να αυτοπραγματώνεται.
Προς μια κοινωνία της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας. Ο άνθρωπος γεννιέται και διαμορφώνεται μέσα στην κοινωνία και από την κοινωνία. Δεν υπάρχει ατομικός άνθρωπος όπως πρεσβεύει η κυρίαρχη ιδεολογία. Ο άνθρωπος ή είναι κοινωνικό υποκείμενο ή δεν υπάρχει.
Ο μισός μας εαυτός στον Αλλο κατοικεί. Στον κάθε Αλλο. Ανθρωπος έξω απο την ανθρώπινη κοινωνία δεν υπάρχει.
Αυτή είναι η νομιμοποίηση των αριστερών λύσεων, της προόδου, της αναζήτησης μιας πιο ελεύθερης και πλουραλιστικής κοινωνίας. Επομένως τώρα με ποιον να στοιχηθούμε; Με την κυνική ειλικρίνεια του κ. Μπαλάφα ή με τις διακηρυκτικές ρητορίες του κ. Τσίπρα, ότι τώρα θα δείξουμε το αριστερό μας πρόσωπο διότι μέχρι τώρα διαχειριζόμαστε ό,τι μας επέβαλλαν οι “θεσμοι”;
Βέβαια εκείνον που έπρεπε να “συναισθανόμαστε” είναι ο κ. Μητσοτάκης που οι νεοφιλελεύθερες επιλογές του Τσίπρα τον άφησαν χωρίς στρατηγική.
«Εσπρωξα τη μικρή ξύλινη πόρτα και άναψα κερί που μια ιδέα μου είχε γίνει αθάνατη» μας λέει ο Ελύτης.
Τα 70 χρόνια είναι μια στιγμή στην ιστορία…
