ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΑΙΡΕΤΗΣ
Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από τους διάφορους καλεσμένους των τηλεοπτικών εκπομπών για την “υποβάθμιση” αλλά και την εμπορευματοποίηση της υγείας όπως επίσης για τη διαφθορά που υπάρχει στα νοσοκομεία. Αυτή η μονόπλευρη παρουσίαση αδικεί τη μεγάλη πλειονότητα των γιατρών αλλά και του νοσηλευτικού προσωπικού που καθημερινά με αυταπάρνηση δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για την καλύτερη περίθαλψη των νοσηλευομένων. Αφορμή για το άρθρο αυτό είναι η προσωπική μου εμπειρία από τις δύο εβδομάδες που έμεινα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου λόγω σοβαρού τροχαίου αγαπημένου μου προσώπου. Ειλικρινά ήταν για μένα μία καταπληκτική εμπειρία ο τρόπος λειτουργίας του νοσοκομείου αυτού που το θεωρώ από τα καλύτερα στην Ελλάδα. Από διεστραμμένη δημοσιογραφική “λογική”, προσπάθησα γυρνώντας όλο το νοσοκομείο να βρω τις ατέλειες του συστήματος και να τις καυτηριάσω όπως κάνω πάντα. Oμως με αντικειμενικότητα, τώρα που είμαι μακριά από το νοσοκομείο, έχοντας ξεπεράσει κάθε κίνδυνο, θέλω να γράψω το άρθρο αυτό. Κατ’ αρχάς στα εξωτερικά ιατρεία υπάρχει ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου όπου οι άνθρωποι περιμένουν σε ένα άνετο αξιοπρεπή χώρο καθισμένοι χωρίς να ακούγεται η παραμικρή δυσφορία ή διαμαρτυρία. Το προσωπικό με ευγένεια προσπαθεί να εξυπηρετήσει τους επισκέπτες ενώ η καθαριότητα σε όλους τους χώρους είναι εντυπωσιακή. Θα μου επιτρέψετε να κάνω μία ιδιαίτερη αναφορά στο ορθοπεδικό τμήμα του νοσοκομείου όπου δέχεται καθημερινά κατά το πλείστον τροχαία ατυχημάτα, αντιμετωπίζοντας δύσκολα και ακραία περιστατικά. Εκεί ο καθηγητής ορθοπεδικής και τραυματολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης Γ. Κοντάκης μαζί με την κα Αλμπαντάκη Καλλιόπη λέκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης με υψηλό αίσθημα ευθύνης δίνουν την καθημερινή τους μάχη χωρίς καμία δυσφορία για τις ατέλειωτες ώρες που βρίσκονται στο χειρουργείο. Οσο στο Εθνικό Σύστημα Υγείας υπάρχουν γιατροί που λειτουργούν μόνο με γνώμονα τον όρκο του Ιπποκράτη όπως εγώ τουλάχιστον διαπίστωσα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, τότε το θέμα της περίθαλψης στην πατρίδα μας δεν πρόκειται ποτέ να καταρρεύσει.
Από το νοσοκομείο αυτό έφυγα με αίσθημα ευγνωμοσύνης και ελπίδας γιατί πέρα από τις όποιες οικονομικές κακές απολαβές των γιατρών, υπάρχει το πανανθρώπινο συναίσθημα που διακρίνει τους ευγενείς ανθρώπους που μετράνε πάνω από όλα την ανάγκη προσφοράς στον συνάνθρωπό τους. Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο σε όλους τους αφανείς ήρωες στον τομέα της Υγείας που καθημερινά δίνουν σε δύσκολες συνθήκες την πιο ανθρώπινη μάχη.
Σε όλους αυτούς ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους εμάς που σε δύσκολες συνθήκες ανιδιοτελώς μας συμπαραστέκονται.
Υ.Γ. Θα είναι εγκληματικό εάν όπως ακούγεται καταργηθεί το ορθοπεδικό (τμήμα σπονδυλικής στήλης).
