Υπάρχει ελπίδα;

Τούτες τις μέρες, η καλοσύνη υποκατέστησε την υποκρισία.
Η καλοσύνη μονάχη ήταν, ενώ η υποκρισία άγγιξε μέχρι και τους ξένους διπλωμάτες.
Για τους δικούς μας, δεν λέω τίποτα, τα βλέπετε, τα νοιώθετε, τα μαθαίνετε.
Δεν θέλω να σας γράψω… ένα ποίημα για τον Αύγουστο, μέσα σε μια μαζική καταστροφή της συλλογικής ή της μεμονωμένης ευθύνης.
Κανείς δεν δροσίζεται πια μ’ αυτά, όταν βαραίνει το σκηνικό.
Μα υπάρχει μια ελπίδα ακόμη.
Και η ελπίδα είναι η ανάληψη των ευθυνών και ο σχεδιασμός για το μέλλον.
Πιότερο στέκομαι στο μέλλον, γιατί αυτό “θεραπεύει” το χθες.
Τι θα γίνει από δω και κάτω;
Με τις μπουλντόζες σε 60 αυθαίρετα, πιο πολύ επικοινωνία κάνεις.
Ανακατεύεις την κουτάλα της.
Εξάλλου στη Μάνδρα Αττικής με τις πλημμύρες δεν έγινε τίποτα.
Οι πολίτες ρωτούν… γιατί σύμφωνα με τον “Economist” μας νίκησε η κλιματική αλλαγή και η έλλειψη σχεδίου.