Υπάρχουν άνθρωποι

Μέσα σ όλη την αβεβαιότητα και την εξαθλίωση που κυριαρχεί στη ζωή μας, υπάρχει και το υπαρκτό πρόβλημα της μετανάστευσης, κυρίως από τα γειτονικά μας κράτη από την βόρεια Αφρική.
Ανθρωποι που στην πλειοψηφία τους δεν το αποφάσισαν από μόνοι τους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να μεταναστεύσουν προς την “πολιτισμένη Δύση”, για να ζήσουν κι αυτοί το αμερικανικό ή ακόμα καλύτερα το ευρωπαϊκό όνειρο, απλώς υπακούουν στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που τους υπαγορεύει ότι πρέπει να φύγουν από εκεί που κινδυνεύουν οι ζωές τους. Θα έλεγα μάλιστα, ότι είναι ξεκάθαρο, ότι για αυτήν την αβεβαιότητα και για τις φρικαλεότητες που κυριαρχούν στις χώρες τους, οι κυρίως υπεύθυνοι είναι η δημοκρατική Αμερική, η πολιτισμένη Δύση, ενίοτε και η κραταιά Ρωσία, για έναν και μοναδικό λόγο: Θέλουν όλοι τους να συνεχίσουν να έχουν υπό την επιρροή και την κηδεμονία τους όλες αυτές τις φτωχές, αλλά σημαντικές για τη γεωστρατηγική τους θέση χώρες, πολλές δε εξ αυτών πλούσιες σε ενεργειακά κοιτάσματα.
Απ’ ότι φαίνεται οι ισχυροί της γης, το έχουν πλέον στο DNΑ τους, το έχουν μάθει από την εποχή της αποικιοκρατίας: Την υφαρπαγή του πλούτου των αδύναμων χωρών.
Η Ελλάδα βέβαια που ανήκει στην Ευρώπη, δεν ανήκε ποτέ σε αυτό το ισχυρό club, τουναντίον μάλιστα, μετά την καταστροφή της και την υφαρπαγή του πλούτου της τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, ήταν κι αυτή μία χώρα που την εγκατέλειπαν οι κάτοικοί της για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αυτές τις μέρες γινόμαστε θεατές για πολλοστή φορά σε ένα δράμα, που 350 μετανάστες αποβιβάστηκαν στα νότια παράλια του Νομού, από τους οποίους οι 150 είναι Σύριοι.
Οσοι λοιπόν δεν είναι Σύριοι θα πρέπει σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία να απελαθούν. Οι Σύριοι επειδή έχουν πόλεμο στη χώρα τους μπορούν να ζητήσουν άσυλο. Μέχρι εδώ καλά. Από εδώ και πέρα όμως αρχίζει ο παραλογισμός… η γραφειοκρατική παράνοια και ο ευρωπαϊκός φαρισαϊσμός ή καλύτερα ο εξευτελισμός του ανθρώπου. Γιατί γι’ αυτούς που θα απελαθούν δεν υπάρχει χώρος υποδοχής μέχρι την απέλασή τους με αποτέλεσμα να τους έχουν μαντρώσει σ’ ένα εγκαταλελειμμένο χώρο στην Αγιά χωρίς τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους.
Για τους Σύριους που έχουν αναστολή απέλασης για έξι μήνες, φιλοξενείται ένα μεγάλο μέρος και για δύο μέρες μόνο, από την κοινωνική Πρόνοια σε ένα ξενοδοχείο που νοικιάστηκε και οι υπόλοιποι φιλοξενούνται από …. τα “κακά παιδιά” της rosa nera. Μετά δεν υπάρχει για αυτούς απολύτως κανένας σχεδιασμός. Για το πού θα κοιμούνται και τι θα τρώνε. Το μόνο που έχει φροντίσει γι’ αυτούς το κράτος είναι να τους απαγορεύσει την μετάβαση και διαμονή στους Νομούς Θεσπρωτίας, Αχαΐας και Αττικής, γιατί από εκεί πιθανόν να φύγουν για άλλες χώρες της Ευρώπης και οι καλοί μας… φίλοι και προστάτες δεν τους θέλουν.
Το ότι οι οικονομικά ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν την είσοδο των μεταναστών στα κράτη τους το καταλαβαίνω, το ότι εμείς… το ελληνικό κράτος τους βοηθούμε σε βάρος και των δικών μας συμφερόντων για να το πετύχουν, δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω. Τώρα ρωτώ εγώ και λέω χωρίς καμιά διάθεση φιλανθρωπίας, {άλλωστε αρκετοί Ελληνες δυστυχώς ψάχνουν την τροφή τους στους κάδους}, πολιτισμένες κοινωνίες λέμε ότι είμαστε, προηγμένη χώρα και ήπειρος λέμε ότι είμαστε, όπου ας είναι καλά η  τρόικα όλα τα προβλέπουμε τα προγραμματίζουμε και τα μεταρρυθμίζουμε, δεν μπορούμε να διευθετήσουμε με στοιχειώδη κριτήρια ανθρωπιάς αυτό το πιεστικό και δύσκολο πρόβλημα της μετανάστευσης ; Πόσο ανθρώπινο, πόσο ορθολογικό, αν θέλετε και πόσο επικίνδυνο είναι να βγάζεις 150 ανθρώπους με ανήλικα παιδιά στο δρόμο; Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να φάνε και να κοιμηθούν κάπου ή μήπως μας ήρθαν εδώ να πεθάνουν αντί να πεθάνουν στην πατρίδα τους; Γιατί εφόσον οι ισχυροί επιμένουν να έχουν όλη την πίτα στο σπίτι τους για τον εαυτό τους επόμενο είναι ότι οι κατατρεγμένοι θα έρχονται υποχρεωτικά εκεί που είναι η πίτα για να τσιμπολογήσουν κι αυτοί. Υπάρχει βέβαια κι η άλλη ποιο δίκαιη, ορθολογική και ποιο εύκολη λύση: Να μένει ένα μέρος της πίτας που δικαιωματικά τους αναλογεί σε αυτές τις χώρες, το σπουδαιότερο, να μην υποδαυλίζονται συρράξεις και εμφύλιοι πόλεμοι, έτσι που να μην συντρέχει λόγος να εγκαταλείπουν οι άνθρωποι αυτοί τις εστίες τους.
Το βέβαιον είναι, ότι στην πόλη μας υπάρχουν κινήματα και άνθρωποι που δραστηριοποιούνται, όπως συνέβη και σ’ αυτήν την περίπτωση και κάνουν ότι θα έπρεπε να κάνει ένα οργανωμένο κράτος δικαίου. Αυτό που δεν είναι βέβαιον, είναι εάν υπάρχει κράτος.