Υπάρχουν και στα ΕΠΑ.Λ. μαθητές

Μετά την έκδοση και ανακοίνωση των βαθμολογιών των Πανελλαδικών εξετάσεων των Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑ.Λ.) θεωρώ υποχρέωσή μου να επισημάνω και να θίξω κάποια κακώς κείμενα, που χρόνια τώρα δηλητηριάζουν αυτό το ζωντανό και ενεργό κομμάτι της τυπικής εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Είναι δεδομένο ότι στην Επαγγελματική εκπαίδευση φοιτούν ως επί το πλείστον μαθητές που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα, μαθητές με χαμηλό μαθησιακό και γνωστικό προφίλ, μαθητές που πολλές φορές ζουν σε νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον, μαθητές που εργάζονται καθ’ όλη τη διάρκεια της μαθητικής τους ζωής για να συνεισφέρουν με τον τρόπο τους στο οικογενειακό εισόδημα.
Κυρίως είναι μαθητές που έχουν υποστεί όλες  τις ματαιώσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος από τα πρώτα χρόνια της μαθητικής τους ζωής.
Σαφώς και δεν είναι τυχαία όλα αυτά. Είναι προϊόν μιας νοοτροπίας που υφέρπει χρόνια τώρα στην ελληνική κοινωνία που υπαγορεύει ότι στα ΕΠΑ.Λ. φοιτούν μαθητές «που δεν παίρνουν τα γράμματα» που δεν θα έχουν καμία τύχη φοιτώντας στο Γενικό Λύκειο, δημιουργώντας αυτόματα μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δυο τύπων Λυκείων. Και δυστυχώς πολλές φορές η άποψη αυτή εκφράζεται και μέσα από το δικό μας σινάφι, από τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς των Γυμνασίων και των Γενικών Λυκείων. Ή μήπως δεν έχουν ειπωθεί από «επίσημα» εκπαιδευτικά χείλη απευθυνόμενα σε γονείς: «Το παιδί σας δεν είναι για το Γενικό Λύκειο, καλύτερα να φοιτήσει σε ένα ΕΠΑ.Λ. να μάθει μια τέχνη». Γνωστά είναι όλα αυτά. Συμβαίνουν όμως μόνο στην Ελλάδα. Στην υπόλοιπη Ευρώπη τα πράγματα είναι εντελώς αντίστροφα. Δεν θα σταθώ όμως στις αιτίες που δημιουργούν το πρόβλημα είτε είναι πολιτικές, είτε κοινωνικές είτε εκπαιδευτικές. Θα χρειαστεί πολύ μελάνι για να αποτυπωθούν όλα.
Τι γίνεται όμως όταν φτάσει η στιγμή που η προσπάθεια αυτών των μαθητών εξαργυρώνεται μέσα από τις βαθμολογίες των Πανελλαδικών εξετάσεων; Όταν στις φετινές τους βαθμολογίες εκτοξεύτηκαν οι βαθμοί τους μέσα από όλες αυτές τις δυσκολίες που προανέφερα, συνυπολογίζοντας και το γεγονός ότι ελάχιστοι από αυτούς τους μαθητές και μαθήτριες, έχουν τη δυνατότητα φροντιστηρίου οποιασδήποτε μορφής, αναδεικνύοντας έτσι ακόμα περισσότερο το ρόλο των Επαγγελματικών Λυκείων  και των εκπαιδευτικών τους, που με περίσσευμα ψυχής αφιερώνονται πολλές φορές και εκτός ωραρίου διδασκαλίας στην εκπαίδευση των μαθητών μας, προκειμένου να τα σπρώξουν προς τα όνειρα τους.
Είναι καιρός νομίζω να απονείμουμε και σε αυτά τα παιδιά αυτό που τους αναλογεί. Να τα επιβραβεύσουμε όχι γιατί έχουν ανάγκη να το ακούσουν αλλά γιατί απλά το αξίζουν. Για το πείσμα τους, για την προσπάθεια τους, για το φιλότιμο τους.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ λοιπόν.  Σε όλους όσους από τους μαθητές των ΕΠΑ.Λ. συμμετείχαν στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Όχι μόνο σε αυτούς που πέτυχαν το στόχο τους. Σε όλους, γιατί όλοι προσπάθησαν. Γιατί θεωρώ ότι η προσπάθεια είναι προτιμότερη από την επιτυχία.
Γιατί όταν κάποιος αγωνίζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες (οικογενειακές, κοινωνικοοικονομικές κλπ) του αξίζει παραπάνω αναγνώριση. Για το λόγο ότι  ξεκινά από διαφορετική αφετηρία, με άλλα δεδομένα και με άλλα κριτήρια. Αλήθεια, γνωρίζει κανείς ότι για τις Πανελλαδικές εξετάσεις των ΕΠΑ.Λ. δεν προβλέπεται επαναληπτική εξέταση αν κάποιος μαθητής αρρωστήσει την ημέρα που το μάθημα εξετάζεται; Αρρώστησες; Δεν έχεις το δικαίωμα να εξεταστείς σε επαναληπτική εξέταση, όπως πολύ σωστά συμβαίνει με τους συμμετέχοντες στις Πανελλαδικές εξετάσεις των Γενικών Λυκείων.
Κάποια στιγμή λοιπόν θα πρέπει να ακουστούν όλα αυτά. Και πολλά άλλα.  Και εδώ θα πρέπει να παίξει πρωτεύοντα ρόλο το σύνολο των ΜΜΕ προβάλλοντας ισομερώς τους δυο τύπους Λυκείων είτε κατά τη διάρκεια των Πανελλαδικών εξετάσεων, όπου προβάλλονται υπέρ του δέοντος τα Γενικά Λύκεια  είτε αυτή καθεαυτή την καθημερινή λειτουργία τους.
Χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να πω λίγα από αυτά, με αφορμή τις βαθμολογίες που προέκυψαν. Μα περισσότερο απ’ όλα χαίρομαι που έχω την ΤΙΜΗ να διευθύνω ένα από αυτά τα σχολεία στα Χανιά. Είμαι πραγματικά πολύ περήφανος που ζω καθημερινά με αυτούς τους μαθητές, που με κάνουν να χαμηλώνω το βλέμμα μου όταν με κοιτάζουν με παράπονο, για όλα αυτά που ακούν γύρω τους, αναλαμβάνοντας εγώ απέναντι τους το βάρος μιας κοινωνίας που τα θεωρεί μαθητές Βήτα κατηγορίας.
Σας ευχαριστώ.

*διευθυντής 1ου ΕΠΑ.Λ. Χανίων