«Σου είπαν ψέματα πολλά
ψέματα σήμερα σου λένε ξανά
κι αύριο ψέματα ξανά θα σου πουν.
Ψέματα σου λένε οι εχθροί σου
μα κι οι φίλοι σου
με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν…»
Μ. Θεοδωράκης
Υπαρξιακή κρίση, λοιπόν, αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση σύμφωνα με την πιο επίσημη ομολογία του Jean-Claude Juncker, προέδρου της Κομισιόν. Μία κρίση οικονομική, θεσμική, πολιτισμική, πολιτική και προπάντων ηθική.
Σιγά – σιγά συνειδητοποιούμε ότι η οικονομική κρίση δεν περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι απλώς το πειραματόζωο… Ακόμα και η ισχυρή Γερμανία έχει πρόβλημα με τη μεγαλύτερή της τράπεζα, τη Deutsche Bank… με μαύρες τρύπες, ελλείμματα και πλαστή κεφαλαιακή επάρκεια. Πρόσφατα της επεβλήθη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των Η.Π.Α. πρόστιμο 14 δισ. για δημιουργία και πώληση “τοξικών” χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Και ενώ φαίνεται να είναι η μεγαλύτερη απειλή για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα δεν ασχολείται ουδείς ευρωπαϊκός θεσμός μαζί της, αλλά με την κεφαλαιακή επάρκεια των μικρών συνεταιριστικών τραπεζών στη χώρα μας. Θεσμική κρίση, γιατί οι θεσμοί της Ευρώπης είναι ουσιαστικά απόντες όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης και έχουν αντικατασταθεί από την τρόικα. Ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ καλούσε στην τελευταία του συνέντευξη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε “πραξικόπημα” κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία… ποδηγετείται από τον γαλλογερμανικό άξονα. Με την παγκοσμιοποίηση και την εδραίωση του νεοφιλελευθερισμού, όπου το κέρδος των ολίγων υπερισχύει των συμφερόντων των πολιτών, δυστυχώς χάνουμε τις ρίζες μας και μαζί μ’ αυτές τον πολιτισμό μας. Εντατικοποίηση των παραγωγικών διαδικασιών που αποσκοπούν σε όλο και μεγαλύτερα κέρδη, χωρίς να λαμβάνεται μέριμνα για την προστασία του πλανήτη, που μετά από μας θα πρέπει να φιλοξενήσει τις επόμενες γενιές. Μετά από 135 χρόνια μετρήσεων της θερμοκρασίας του πλανήτη, ο Ο.Η.Ε. μας ενημερώνει ότι φέτος ο Ιούλιος και ο Αύγουστος ήταν οι πιο θερμοί μήνες όλων των εποχών… η απειλή από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι κοντά. Οσο για την κρίση της πολιτικής, οι πολίτες διαπιστώνουν ότι οι πολιτικοί “ηγέτες” της Ευρώπης αντί να επιβάλουν πολιτικές, τους επιβάλλονται από το χρηματοπιστωτικό κατεστημένο. Αντί να υπηρετούν τους λαούς τους, υπηρετούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ο κ. Μπαρόζο από πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής… μη εκτελεστικός πρόεδρος στη Goldman Sachs… τόσο απλά. Με όλα τα παραπάνω δεν νομίζω να αμφισβητεί και ο πλέον καλόπιστος πολίτης την ηθική κρίση στην Ευρώπη. Δείτε για παράδειγμα τι γίνεται με το προσφυγικό, όπου οι ισχυρές οικονομικές δυνάμεις, που το δημιούργησαν, στην προσπάθειά τους να ελέγχουν τον ορυκτό πλούτο αυτών των χωρών, δεν είναι διατεθειμένες να συμβάλουν στη λύση του… με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται οι όμορες χώρες που είναι και οι ασθενέστερες οικονομικά. Δηλαδή γιατί τόσος θόρυβος για το Ωραιόκαστρο… εδώ η Ευρώπη υψώνει φράχτες και η ρατσιστική βία έχει γίνει μια συνήθης καθημερινότητα σε πολλά από τα κράτη – μέλη. Η Ελλάδα υπολογίζεται ότι έχει επιβαρυνθεί με 2 δισ. ευρώ. Η βοήθεια των… “αλληλέγγυων” εταίρων ανέρχεται μόλις σε 330 εκατ. ευρώ, όχι προς την ελληνική κυβέρνηση, αλλά σε δικές τους Μ.Κ.Ο.
Σε αυτήν την Ευρώπη, όπου ο Ρέντσι, πρωθυπουργός της Ιταλίας, στην τελευταία συνάντηση των Ευρωπαίων ηγετών μας ενημέρωνε ότι: «Δεν θα παίξω ρόλο γραμμένο, δεν φοβάμαι να πω ότι αυτήν τη φορά διαφωνώ». Σε αυτήν την Ευρώπη όπου ισχύει απροκάλυπτα το δίκιο του ισχυρού, διερωτώμαι πώς μπορεί μια μικρή αδύναμη οικονομία να ορθοποδήσει, όπου, όπως μας έλεγε ο εμβληματικός πολιτικός Χέλμουτ Σμιτ, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να πληρώσει το τεράστιο χρέος και που στην πραγματικότητα πολλά από τα δισεκατομμύρια ευρώ της βοήθειας προς την Ελλάδα βρίσκονται μόνο στα βιβλία. Σε αυτήν την Ευρώπη που σιωπά και υποτάσσεται στη Γερμανία, ακόμα κι όταν αυτή αρνείται προκλητικά να ανταποκριθεί στις διεθνείς της υποχρεώσεις, όπως το κατοχικό δάνειο, όπου ο κ. Τσίπρας μας διαβεβαίωνε στη Δ.Ε.Θ. ότι… κάποια μέρα θα το απαιτήσει η κυβέρνησή του. Η απάντηση της καγκελαρίας; Το θέμα για εμάς έχει λήξει νομοθετικά και πολιτικά. Η κα Γεροβασίλη δεν μπήκε καν στον κόπο να ανταπαντήσει και να ρωτήσει, πότε και πώς έληξε, για να ενημερώσει κι εμάς… τους υπηκόους της.
Και είναι απορίας άξιον σε αυτήν την Ευρώπη που αντιμετωπίζει τόσα πολλά προβλήματα ποιες βάσιμες ελπίδες έχει μια “Αριστερή” κυβέρνηση να λύσουμε εμείς τα δικά μας μέσα σ’ αυτήν τη λυκοσυμμαχία.
