Όταν το περασμένο καλοκαίρι η διοίκηση του ΣΦΠΧ άρχισε… το χτίσιμο της νέας ομάδας που θα μετείχε στο πρωτάθλημα της Α2 βόλεϊ ανδρών, στη δεύτερη κατά σειρά ανακοίνωση περιλαμβανόταν ένα όνομα πολύ γνωστό στον χώρο, το οποίο τα τελευταία 20 χρόνια αγωνιζόταν σε ομάδες της Α1 Εθνικής, πανηγυρίζοντας πολλές και σημαντικές διακρίσεις, ενώ υπήρξε μέλος και της εθνικής μας ομάδας.
Ο λόγος για τον Κώστα Γκιρτζίκη, τον 38χρονο κεντρικό, ο οποίος με τις ικανότητες και την εμπειρία του αποτελεί μεγάλο “όπλο” για τον Χανιώτικο σύλλογο, στην προσπάθεια που θα κάνει για να διεκδικήσει κάτι πρωτόγνωρο για το βόλεϊ του νομού μας, δηλαδή την άνοδο στην Α1 Εθνική (με τη μορφή που έχει πλέον η κατηγορία αυτή, γιατί στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ο Κύδωνας είχε αγωνιστεί στην τότε Α’ Εθνική).
Σίγουρα κάθε ομάδα θα ήθελε στο δυναμικό της έναν αθλητή με τα δικά του προσόντα, ο οποίος αποτελεί “δύναμη” στο μπλοκ, αλλά και στις επιθέσεις που γίνονται σε 1ο χρόνο και γενικότερα με την παρουσία του προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες.
Με τον Κ. Γκιρτζίκη είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία, κατά τη διάρκεια της οποίας αναφέρθηκε στη μέχρι τώρα πορεία του ΣΦΧΠ, τη συνέχεια του πρωταθλήματος, αλλά και σε διάφορα άλλα θέματα σχετικά με το βόλεϊ.
Μετά από 20 χρόνια στην Α1, πώς πήρες την απόφαση να έρθεις στα Χανιά και να παίξεις στην Α2 Εθνική κατηγορία με τον ΣΦΠΧ;
Υπήρξε συνδυασμός γεγονότων. Δηλαδή εφενός εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από την ομάδα των Χανίων να με εντάξει στο δυναμικό της, αφετέρου ήθελα να έρθω στον νομό για οικογενειακούς λόγους, αφού η σύζυγος μου ήταν πέρυσι αναπληρώτρια – καθηγήτρια φυσικής αγωγής στο ειδικό σχολείο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Κισάμου, θέση που παρέμεινε και φέτος. Ετσι ήταν για μένα εύκολη η απάντηση στη σίγουρα πολύ καλή πρόταση για συνεργασία που μου έγινε από τον πρόεδρο του ΣΦΠΧ, κ. Μιχελάκη.
Να προσθέσω ότι, λόγω της δουλειάς της συζύγου μου έχω ξανάρθει στα Χανιά, ενώ έχω πάει και στο Ρέθυμνο. Μου αρέσει, λοιπόν, η περιοχή σας, είναι πιστεύω ιδανικός τόπος για μια οικογένεια, κάτι που έπαιξε επίσης ρόλο στο να πάρω την απόφαση να έρθω εδώ.
Πόσο εύκολο είναι για έναν επαγγελματία αθλητή να αφήσει την Α1 και να πάει μια κατηγορία πιο κάτω και μάλιστα σ’ επαρχιακή ομάδα;
Θέλω να διευκρινήσω ότι ο όρος “επαγγελματίας αθλητής βόλεϊ”, όπως τον ξέραμε πριν κάποια χρόνια, δεν υπάρχει πλέον. Λόγω και της οικονομικής κρίσης έχουν αλλάξει πολλά στον χώρο μας, οι περισσότερες ομάδες της Α1 “πατάνε” και σε αυτήν την κατάσταση, με αποτέλεσμα να λειτουργούν πιο ερασιτεχνικά και από αυτές της Α2.
Μπορεί να έχεις ένα επαγγελματικό συμβόλαιο που σε καλύπτει σε κάποια πράγματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά και μπορώ να σου πω ότι οι μέχρι τώρα συνθήκες στα Χανιά είναι πολύ καλύτερες απ’ ό,τι σε πολλές ομάδες της μεγάλης κατηγορίας.
Οταν αποφάσισες να υπογράψεις στον ΣΦΠΧ ήξερες τους παίκτες που θα αποτελούσαν το ρόστερ του και αν ναι, συνέβαλε στο να πάρεις αυτήν την απόφαση;
Με ενημέρωσαν σχετικά οι άνθρωποι του συλλόγου και σίγουρα με ικανοποίησε το γεγονός ότι θα έπαιζα μαζί με παιδιά που τα ήξερα από την Α1. Όμως αυτό λειτούργησε συμπληρωματικά θα έλεγα, αφού όπως προανέφερα, η παραμονή της γυναίκας μου στα Χανιά ήταν το πιο σημαντικό για να δεχθώ την πρόταση συνεργασίας με την ομάδα.
Έχοντας παίξει τα 2/3 του α’ γύρου, ποια είναι η άποψή σου για τη μέχρι τώρα εικόνα του ΣΦΠΧ;
Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι οι δυνατότητές μας είναι πάρα πολύ περισσότερες από αυτές που έχουμε δείξει μέχρι τώρα. Δεν έχουμε φορμαριστεί ακόμη, είμαστε καινούργια ομάδα που το ρόστερ της “έκλεισε” λίγο πριν την πρεμιέρα και μας λείπουν τα παιχνίδια για να “δέσουμε” ως σύνολο. Μπορεί αυτό σε κάποιους να ακούγεται παράξενο, μπορεί αρκετοί από τους παίκτες να έχουμε εμπειρίες από την Α1, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να δουλέψουμε αρμονικά ως ομάδα. Εχουμε να βελτιώσουμε ακόμη πολλά πράγματα στο παιχνίδι μας και είμαι σίγουρος ότι όσο περνάει ο καιρός θα δείξουμε πολύ καλύτερη εικόνα. Αν είμαστε υγιείς, συνεχίσουμε τη δουλειά και παραμένει το καλό κλίμα που υπάρχει μέχρι τώρα, αισιοδοξώ ότι η απόδοσή μας θα βελτιωθεί σημαντικά και στη συνέχεια θα παίξουμε πολύ καλύτερο βόλεϊ.
Μπορεί ο ΣΦΠΧ να κάνει πρωταθλητισμό και να φτάσει στο σημείο να διεκδικήσει την άνοδο στην Α1;
Με τις κινήσεις που έκανε το καλοκαίρι η ομάδα και με τον τρόπο που λειτουργεί μέχρι τώρα, νομίζω ότι δεν μπορεί να δοθεί άλλη απάντηση εκτός από “ναι”. Φυσικά και είναι εφικτός ένας τέτοιος στόχος, δηλαδή να πάρουμε μέρος στα μπαράζ ανόδου. Μπορεί ο όμιλος μας να έχει ακόμη 3-4 πολύ καλές ομάδες, όμως εμείς έχουμε τα φόντα να είμαστε στην πρώτη δυάδα και να προσπαθήσουμε για κάτι που απ’ όσο ξέρω θα είναι πρωτόγνωρο για το χανιώτικο βόλεϊ, δηλαδή την άνοδο στην Α1.
Ποιος ήταν ο αγώνας που μετά τη λήξη του είπες “σήμερα παίξαμε καλά”;
Σε κανέναν αγώνα δεν είχαμε απόδοση ανάλογη των δυνατοτήτων μας. Σε κάποια σημεία ή σετ παιχνιδιών παίξαμε ποιοτικό βόλεϊ, προσφέραμε θέαμα, όμως συνολικά σταθερή απόδοση δεν είχαμε σε κανένα μέχρι τώρα παιχνίδι.
Αυτό είναι το πρόβλημα, ότι δηλαδή δεν έχουμε καταφέρει να σταθεροποιήσουμε για μεγάλο διάστημα την καλή μας απόδοση. Επαναλαμβάνω, μπορούμε να παίξουμε πάρα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι έχουμε δείξει μέχρι τώρα και ελπίζω ότι κάτι τέτοιο θα γίνει πολύ σύντομα.
Υπάρχει κάτι στην ομάδα που θεωρείς ότι αποτελεί ατού της και αντίθετα, έχει κάποιο σημείο που πιστεύεις ότι είναι το αδύνατό της;
Εκτός από την εμπειρία, αυτό που μας διακρίνει είναι ότι μπορούμε να πάρουμε εύκολα το “σάιτ άουτ”, δηλαδή αυτό που λέγαμε παλιά “αλλαγή”, αφού μετά από σερβίς της αντίπαλης ομάδας έχουμε τους παίκτες μπροστά που μπορούν να μας δώσουν άμεσα τον πόντο. Οσο για το αδύνατο, θα έλεγα ότι είναι, γενικότερα, ο κακός μας εαυτός. Όποτε βρεθούμε σε τέτοια κατάσταση, τότε κάνουμε πολύ εύκολα το λάθος, γεγονός που φέρνει εκνευρισμό και μας βγάζει εκτός ρυθμού.
Δυστυχώς αυτήν την αδυναμία δείξαμε παρατεταμένα στο τελευταίο παιχνίδι με την Αργυρούπολη, στο οποίο κάναμε τη χειρότερή μας εμφάνιση και την… πληρώσαμε ακριβά. Η μεγάλη μας θέληση για νίκη, την οποία έχουμε σε κάθε ματς και το γεγονός ότι η αναμέτρηση ήταν ιδιαίτερα σημαντική, ίσως μας φόρτωσε με άγχος. Θέλαμε να κάνουμε κάτι καλό αλλά δεν μας έβγαινε και αυτό λειτούργησε αρνητικά και στην ψυχολογία μας. Ελπίζω ότι ήταν μια κακή παρένθεση η εικόνα που παρουσιάσαμε στην Αθήνα και ανάλογη δεν θα επαναληφθεί.
Από τους μέχρι τώρα αντιπάλους ποιον ξεχώρισες;
Πιο ολοκληρωμένη και πιο δουλεμένη ομάδα θεωρώ ότι ήταν η Κύζικος, ενώ και η Αργυρούπολη παρουσίασε ένα πολύ καλό σύνολο, το οποίο χαρακτήριζε η σταθερή απόδοση και το γεγονός ότι δεν έκανε λάθη.
Αυτό που θεωρώ ξεκάθαρο, είναι ότι ο όμιλός μας έχει 3-4 πολύ καλές ομάδες και αναμένεται να γίνουν “μάχες” για τις προνομιούχες θέσεις της βαθμολογίας, δηλαδή την 1η που οδηγεί απ’ ευθείας στα μπαράζ ανόδου και τη 2η που όποια ομάδα την καταλάβει θα παίξει με τις 2ες των δυο άλλων ομίλων για μια ακόμη θέση στα μπαράζ ανόδου.
Η παρουσία τόσων έμπειρων παικτών πιστεύεις ότι βοηθάει να βελτιωθεί το επίπεδο του αθλήματος στον Νομό μας;
Κατά τη γνώμη μου αποτελεί εξτρά κίνητρο για όλους όσοι ασχολούνται με το βόλεϊ και περισσότερο βέβαια για τα παιδιά της ομάδας μου.
Στην επαρχία και ακόμη περισσότερο σε νησί, από τη στιγμή που δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν είναι εύκολο να βελτιώσεις το επίπεδό σου. Το γεγονός λοιπόν ότι ειδικά τα νέα παιδιά μπορούν και κάνουν προπόνηση με παίκτες οι οποίοι έχουν αγωνιστεί σε μεγάλες ομάδες της Α1, τους επιτρέπει να δουν και να αφομοιώσουν καινούργια χρήσιμα στοιχεία και εικόνες, κάτι που σίγουρα βοηθάει στο να γίνουν ακόμη καλύτερα.
Για τους φιλάθλους των Χανίων τι έχεις να πεις;
Είναι εξαιρετικοί. Όπως συμβαίνει συνήθως στην επαρχία είναι φίλαθλοι και όχι οπαδοί, κάτι που βοηθάει ακόμη περισσότερο την ομάδα μας. Σίγουρα η παρουσία τους έχει θετική επιρροή σε όλους μας, άλλωστε είναι γνωστό ότι ο κόσμος βοηθάει τους παίκτες σωματικά και ψυχολογικά, συμβάλλοντας στο ανέβασμα τους κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Τους θέλουμε λοιπόν κοντά μας σε κάθε παιχνίδι και θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να προσφέρουμε καλό θέαμα, ώστε να τους ανταποδίδουμε τη βοήθεια.
Ποια είναι η γνώμη σου για το γενικότερο επίπεδο του ελληνικού βόλεϊ;
Πιστεύω ότι βρισκόμαστε προς… τα χαμηλά. Όταν εγώ έπαιζα στην εθνική, αρχές δεκαετίας του 2000, θυμάμαι ότι υπήρχε μια πλειάδα παικτών σε όλες τις θέσεις που περίμεναν… στην ουρά για να κληθούν στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και οι οποίοι ήταν σχεδόν ισάξιοι με αυτούς που αγωνιζόντουσαν. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει τωρα.
Γενικότερα το άθλημα δεν διαχειρίστηκε σωστά -όπως έκανε π.χ. το μπάσκετ- τις όποιες επιτυχίες είχε, ώστε να φέρει νέα παιδιά στον χώρο. Στη συνέχεια μπήκαν οι ξένοι στις ομάδες και έτσι δεν ήρθαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα από την εθνική, τα οποία είναι γνωστό ότι λειτουργούν ως “κράχτης”.
Τα δυο τελευταία χρόνια κάτι δείχνει να αλλάζει, η οικονομική κρίση δημιουργεί πολλά προβλήματα σε όλους τους τομείς, όμως είναι αυτή που δίνει πλέον ευκαιρίες και πολύ μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στα Ελληνόπουλα, αφού οι ομάδες δεν έχουν τα χρήματα για να πάρουν ξένους. Αν τα σωματεία δουλέψουν σωστά και έξυπνα, θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν και να εκμεταλλευτούν θετικά τα δικά τους παιδιά, κάτι που θα λειτουργήσει υπέρ του ελληνικού βόλεϊ.
Να προσθέσω ότι θετικό γεγονός αποτελεί η αγωνιστική άνοδος των επαρχιακών ομάδων, αφού πλέον οι παραδοσιακά μεγάλες ομάδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με τα οικονομικά ανοίγματα που έχουν κάνει και τα χρέη που έχουν μαζέψει, δεν μπορούν να υποστηρίξουν όπως παλιά το βόλεϊ.
Απαιτούνται κάποια ιδιαίτερα προσόντα για ν’ ασχοληθεί ένα παιδί με το βόλεϊ;
Αποψή μου είναι ότι αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη για το άθλημα και η πολλή δουλειά. Το ύψος, η καλή τεχνική, η εξυπνάδα είναι στοιχεία που προδιαθέτουν για κάτι καλό, όμως ξέρω πολλούς νεαρούς αθλητές που είχαν αυτά τα προσόντα, αλλά χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου γιατί δεν δούλεψαν στις προπονήσεις. Αντίθετα, παιδιά που δεν ξεχώριζαν ιδιαίτερα στα πρώτα τους βήματα, με σκληρή δουλειά κατάφεραν να κάνουν καριέρα στον χώρο.
Πολύ πλούσια καριέρα
Ο Κώστας Γκιρτζίκης γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1975 στην Κομοτηνή, έχει ύψος 1.97μ. και αγωνίζεται ως κεντρικός.
Ασχολήθηκε πρώτη φορά με το βόλεϊ σε ηλικία 16 ετών, στην ομάδα της Α.Ε. Κομοτηνής, φάνηκε ότι το “είχε” το άθλημα, αφού η πρόοδός του ήταν μεγάλη, την επόμενη σεζόν έπαιξε βασικός στην Α2, ενώ το 1994 πανηγύρισε μαζί της την άνοδο στην Α1 Εθνική και έκτοτε έχει συνεχείς παρουσίες στη μεγάλη κατηγορία. Το 1997 πήρε μεταγραφή στον Άρη Θεσσαλονικης και έμεινε εκεί μέχρι το 2000, την επόμενη σεζόν πήγε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, όπου είχε και τις πρώτες μεγάλες διακρίσεις. Τη δεύτερη χρονιά (2001-2) η ομάδα κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο Ελλάδος, ενώ στο κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης πήρε την 3η θέση. Ακόμη την περίοδο 2003-4 κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος και είχε άλλη μια συμμετοχή σε φάιναλ φορ.
Το διάστημα 2004-2006 έπαιξε στην άλλη ομάδα της συμπρωτεύουσας, τον ΠΑΟΚ, ενώ στη συνέχεια… κατηφόρισε στην Αθήνα, αγωνίστηκε δυο σεζόν (2006-8) στον Παναθηναϊκό κατακτώντας και τις δυο το κύπελλο Ελλάδος και την επόμενη αγωνιστική περίοδο φόρεσε τη φανέλα της Ε.Α. Πατρών, με την οποία πήρε μέρος και στο Ευρωπαϊκό Challenge Cup, καταλαμβάνοντας την 4η θέση στην τελική φάση της διοργάνωσης.
Ακολούθησαν οι ομάδες ΑΕΚ (2009-10), Επίκουρος Πολίχνης (2010-11), ΠΑΟΚ (2011-12), Άρης (2012-13) και το περασμένο καλοκαίρι πήρε μεταγραφή στον ΣΦΠΧ.
Οσον αφορά την εθνική ανδρών, υπήρξε μέλος της το διάστημα 1999-2004, έχοντας συμμετοχές σε φιλικά παιχνίδια.
Στα σχεδόν 22 χρόνια που ασχολείται με το βόλεϊ και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο, είναι λογικό να έχει ζήσει πολλές καλές στιγμές, από τις οποίες ξεχωρίζει τον πρώτο τίτλο με τον Ηρακλή, ο οποίος κατακτήθηκε στον 5ο τελικό. Σε αυτόν νίκησε 3-2 σετ τον Ολυμπιακό μέσα στη Δραπετσώνα και αναδείχθηκε πρωταθλητής με 3-2 νίκες, με την αποστολή να γνωρίζει αποθεωτική υποδοχή κατά την επιστροφή της, από χιλιάδες οπαδούς του “γηραιού” που είχαν κατακλείσει τις αίθουσες του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης.
Είναι παντρεμένος με την Στεφανία Κορολόγου και έχουν μια κόρη 7 ετών.
