Υπνοβάτες!

Η υπνοβατική πολιτική φιλοδοξία που σκιάζει τη συγκυβέρνηση την αναγκάζει ν’ αντιμετωπίζει με μεσαιωνικό τρόπο το πρωτογενές πλεόνασμα. Ολα σύμφωνα με την κυβερνώσα ρητορική περιστρέφονται γύρω από αυτό το πλεονέκτημα.
Ο,τι επετεύχθη σε αυτόν τον τομέα έγινε με σουλτανικού τύπου χαράτσια, υπερφορολόγηση, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, σε μισθούς και σε συντάξεις.
Δεν είμαστε ισοπεδωτικοί, αναγνωρίζουμε ότι η ελληνική οικονομία έπρεπε να ξεφύγει… από την κατάρα των ελλειμμάτων. Αυτό όμως πόρρω απέχει από τον ανηλεή διωγμό της μεσαίας τάξης, ενώ η κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης εξαντλείται (sic!) στη μείωση του Φ.Π.Α. στην εστίαση.
Δυστυχέστατα η πικρή, ελληνική αλήθεια είναι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα δεν επιτεύχθηκε από τη λήψη και εφαρμογή αναπτυξιακών μέτρων, από επενδύσεις, αύξηση της απασχόλησης, της ρευστότητας και της εσωτερικής ζήτησης.
Το πλεόνασμα είναι υποπροϊόν μιας ανηλεούς λιτότητας. Η οικονομία δηλαδή δεν κινήθηκε προς τα εμπρός, αλλά προς τα πίσω!
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αναλυτές που ισχυρίζονται ότι τέτοιου τύπου πλεόνασμα, που βυθίζει στην ύφεση την πραγματική οικονομία… καλύτερα να μας λείπει.
Η διαφθορά δεν πατάχθηκε συστηματικά, αρκετοί ισχυρίζονται ότι οι τσεπολόγοι και οι ρουσφετολόγοι δρουν ακόμη.
Ο μεγάλος πλούτος, οι “εξυπνάκηδες” συνεχίζουν να ανθυπομειδιούν φοροδιαφεύγοντας, πληρώνουν μόνο όσοι έντιμοι και υποδειγματικοί πολίτες έχουν φορολογική συνείδηση.
Για να πάει μπροστά ο τόπος, χρειάζεται πραγματική ανάπτυξη, ευέλικτο κράτος, ασπίδα κοινωνικής προστασίας.
Ειδάλλως και μετά από 10 χρόνια τα ίδια πάλι θα λέμε…