Η εκχώρηση του αεροδρομίου “Δασκαλογιάννης” και των υπολοίπων 13 περιφερειακών αεροδρομίων είναι αποτέλεσμα ενός άνευ προηγουμένου εκβιασμού της χώρας και των πολιτών της από τους δανειστές και ειδικά την Γερμανική κυβέρνηση.
Η συγκεκριμένη όμως εκχώρηση δεν είναι μία κλασικού τύπου ιδιωτικοποίηση και συνεπώς σφάλλουν ορισμένοι οπαδοί του λιγότερου κράτους όταν χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο. Εδώ δεν έχουμε λοιπόν μία ιδιωτικοποίηση αλλά μια μεταφορά δημόσιου πλούτου από το Ελληνικό στο Γερμανικό δημόσιο. Και αυτό διότι όπως είναι γνωστό η Fraport ανήκει κατά βάση σε δημόσιους φορείς της Γερμανίας
Γενικά παρατηρούμε ένα σημαντικό παράδοξο στην πολιτική της Γερμανικής επιτροπείας. Ενώ επιβάλλει στην Ελλάδα διαμέσου των μνημονίων εκτεταμένες παραχωρήσεις περιουσιακών στοιχειών της που είναι περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων πολιτών, το ίδιο το γερμανικό κράτος σπεύδει να κρατικοποιήσει ελληνικούς κερδοφόρους οργανισμούς έναντι ευτελούς τιμήματος και με όρους αποικιακού χαρακτήρα που μόνο σε κράτη της υποσαχάριας Αφρικής μπορεί να δει κανείς και όχι στην πολιτισμένη Ευρώπη.
Η απόφαση της εκχώρησης είναι όμως πράξη πολιτική η οποία βλάπτει το δημόσιο συμφέρον εφόσον εκχωρούνται βασικοί πυλώνες οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής και ευθύνες για αυτό φέρουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις οι οποίες συναίνεσαν στη πράξη εκχώρησης.
Επί της ουσίας έχουμε την παράδοση των πυλών εισόδου και της ναυαρχίδας της ελληνικής οικονομίας, που είναι ο τουρισμός, στους δανειστές και στη Γερμανική ηγεμονία. Είναι γνωστό ότι ήδη οι Γερμανοί ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της διακίνησης των τουριστών προς την Ελλάδα μέσω του γερμανικoύ κολοσσού tour operator TUI αλλά και άλλων μικρότερων εταιρειών αυτού του είδους. Οι γερμανικός αυτός κολοσσός πιέζει ασφυκτικά τον ελληνικό ξενοδοχειακό τομέα για χαμηλές τιμές και κυρίως στο λεγόμενο all inclusive μία πρακτική που δεν στηρίζει ούτε τις τοπικές υπηρεσίες ούτε την τοπική παραγωγή. Είναι γνωστό επίσης ότι ο “εθνικός” ιδιωτικός αερομεταφορέας αποτελεί ένα περιφερειακό βραχίονα της, επίσης, γερμανικής εταιρείας Lufthansa η οποία είναι και αυτή μέτοχος στη Fraport εφόσοντα δρομολόγια και οι πολιτικές καθορίζονται από τη Star Alliance με έδρα τη Γερμανία.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μεγάλος μέρος του ξενοδοχειακού τομέα ήδη ελέγχεται από γερμανικές επιχειρήσεις και ότι η κατάσταση θα επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο εξαιτίας του τραπεζικού που έχει ο εν λόγω κλάδος. Μεγάλο μέρος αυτού του χρέους θα εκχωρηθεί σε ξένα funds και κυρίως σε γερμανικά. Εδώ δεν ελοχεύει μόνο ο κίνδυνος του αφελληνισμού του ξενοδοχειακού κλάδου αλλά το πέρασμα του βασικού πυλώνα της ελληνικής οικονομίας που είναι ο Τουρισμός στα χέρια της γερμανικής ηγεμονίας.
Εν ολίγοις, η τουριστική κίνηση διαμέσου των tour operator, οι αερομεταφορές, οι πύλες εισόδου με βασικό κορμό τα αεροδρόμια και ο ξενοδοχειακός τομέας τείνουν να βρεθούν υπό την πλήρη Γερμανική κυριαρχία. Και αυτό δεν είναι σενάριο καταστροφολογίας ούτε ανήκει στις θεωρίες της συνομωσίας. Είναι μία πραγματικότητα η οποία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
H υπογραφείσα σύμβαση είναι αποικιακού χαρακτήρα εφόσον αποτελεί το ακραίο προϊόν του συμβιβασμού, της συνθηκολόγησης και της οικονομικής κατοχής της χώρας. Οι απαλλαγές και τα ειδικά προνόμια που εκχωρούνται στη Fraport είναι άνευ προηγουμένου για το επιχειρηματικό γίγνεσθαι στη χώρα. Η εν λόγω εταιρεία θα είναι σε τέτοιου βαθμού κρατικοδίαιτη που προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Ορισμένοι από τους αποικιακούς όρους εκτός από τη δραματική αύξηση των εισιτηρίων λόγω αύξησης και της επιβολής νέων τελών είναι ότι:
α) η FRAPORT απαλλάσσεται από υποχρέωση καταβολής ΕΝΦΙΑ για τα εκατοντάδες στρέμματα που θα της παραχωρηθούν
β) στερεί την τοπική Αυτοδιοίκηση από Δημοτικά τέλη και φόρους απαλλάσσοντας τη FRAPORT από την υποχρέωση πληρωμής για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. θα απαλλάσσεται επίσης από φόρους και τέλη για τα δίκτυα αποχέτευσης και τις δημοτικές υποδομές που θα χρησιμοποιεί.
γ) Το ελληνικό κράτος θα πληρώνει για τις υπηρεσίες πυρόσβεσης μετακινώντας 400 άνδρες της πυροσβεστικής από τα διάφορα κλιμάκια στα αεροδρόμια. Εν ολίγοις οι Eλληνες πολίτες θα πληρώνουν το μισθολογικό κόστος των 400 ανδρών της πυροσβεστικής καθώς και όλες τις δαπάνες συντήρησης των υποδομών και των οχημάτων
δ) για οποιοσδήποτε ατύχημα το Δημόσιο θα πληρώνει τις αποζημιώσεις και τα έξοδα νοσηλείας κ.λπ.
Η Fraport δεν θα προχωρήσει σε καμία επένδυση στο αεροδρόμιο Χανίων εφόσον το επενδυτικό πρόγραμμα και η επέκταση έχει ήδη σχεδόν ολοκληρωθεί με δημόσιο και κοινοτικό χρήμα. Απλά θα έρθει, θα το καταλάβει και μάλλον θα κόψει και την κορδέλα των εγκαινίων.
Οι επιπτώσεις στη τοπική οικονομία θα είναι αρνητικές εφόσον η Fraport ήδη ανακοίνωσε τη δημιουργία μεγάλων εμπορικών κέντρων τα οποία θα λειτουργήσουν ανταγωνιστικά προς τις δεκάδες μικρές και μικρομεσαίες τοπικές επιχειρήσεις.
Η επεκτατική πολιτική των Γερμανών γύρω από τα αεροδρόμια θα σημάνει τον μαρασμό και την καταστροφή του ήδη εμπορικού ιστού των μικρών ελληνικών πόλεων.
Θα πρέπει λοιπόν το Αεροδρόμιο “Δασκαλογιάννης” να παραμείνει περιουσιακό στοιχείο των Ελλήνων πολιτών.
Να συνεχιστούν οι προσπάθειες με την στήριξη προσφυγών με ένδικα μέσα στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια για την ακύρωση της “συμφωνίας εκποίησης” και να αναπτυχθεί και να στηριχθεί από την τοπική κοινότητα το κίνημα της “Πρωτοβουλίας πολιτών ενάντια στην εκχώρηση του Δασκαλογίαννης” που ξεκίνησε από τα Χανιά και ήδη παίζει σημαντικό παράγοντα στην διαμόρφωση των εξελίξεων.
Αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να ληφθούν μετρά για μία ορθολογική και αποτελεσματική λειτουργία του “Δασκαλογιάννης” καθώς και των υπολοίπων περιφερειακών αεροδρομίων με την επανεπένδυση των κερδών σε κτιριακές και άλλες υποδομές οι οποίες θα βελτιώνουν την προσβασιμότητα των ντόπιων και ξένων επισκεπτών. Αυτό περνάει αναγκαστικά από την δημιουργία ενός δημόσιου Ενιαίου Φορέα Διαχείρησης Αερολιμένων με την συμμετοχή πιθανά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
*Ο Αντώνης Σκαμνάκης είναι επ. καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
