Ανάπτυξη στην Ελλάδα χωρίς κίνητρα στους υποψήφιους επενδυτές δεν υπάρχει. Οταν η κυβέρνηση μιλά και αναφέρεται στο πολυπόθητο πάγωμα της ύφεσης, αυτό δεν θα γίνει διά μαγείας ούτε η ρευστότητα στην αγορά θα αποκατασταθεί από τη μια μέρα στην άλλη.
Οι πολίτες δεν θέλουν ούτε μπορούν πια να ακούνε υποσχέσεις και ευχολόγια. Αυτό που επιθυμούν σε αυτή τη φάση είναι την άμεση λήψη μέτρων προστασίας των εισοδημάτων τους, φοροελαφρύνσεις και ει δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας, Δεν θα φτάσουμε ποτέ στην ανάπτυξη όταν τα ποσοστά ανεργίας ξεπερνούν κάθε φαντασία, πολύ δε περισσότερο όταν ένα στους δύο νέους είναι άνεργος. Οι επενδυτές που περιμένουν στην ουρά δεν θα αναμένουν για πολύ ακόμη. Δέστε τι έγινε στα φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, ένας χώρος όπου παρά την κρίση κατέγραφε αναπτυξιακή πορεία. Παύση της χρηματοδότησης και όλα τα έργα πάγωσαν. Δέστε επίσης τι έγινε με τον τουρισμό, όπου οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα υποβαθμιστούν περαιτέρω λόγω αυτής ακριβώς της έλλειψης αναπτυξιακών κινήτρων και υποδομών. Και τουρισμός δεν είναι τα πολυτελή ξενοδοχεία, ούτε οι χλιδάτες διακοπές. Είναι η ανάδειξη του πολιτισμού και της φιλοξενίας, η κουλτούρα και η φιλοσοφία που αναπτύχθηκε στην αρχαιότητα και που πρέπει να αναδειχθεί. Μπορεί ο πρωθυπουργός να πανηγυρίζει ακόμα που κράτησε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, μπορεί η κυβέρνηση να αποφεύγει μέχρι στιγμής σοβαρούς κλυδωνισμούς, έτσι όμως ανάπτυξη δεν γίνεται όταν στη λογική των κυβερνώντων υπάρχει μόνο ο δανεισμός και οι νίκες στο διαπραγματευτικό πεδίο της εν λόγω χρηματοδότησης. Πλησιάζουμε τα έξι σχεδόν χρόνια ύφεσης και το μόνο που ακούει κανείς είναι διθυράμβους και επαίνους για τις θυσίες του ελληνικού λαού, συμπόνια και λόγια συμπαράστασης για τα βάσανα των πολιτών.
Σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνονται άμεσα μέτρα ανακούφισης των μικρομεσαίων στρωμάτων και το μόνο που βλέπει κανείς είναι να μετατίθεται στο μακρινό και αβέβαιο μέλλον η όποια κίνηση προς τη φοροαπαλλαγή. Να μιλήσει κανείς για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, πάλι τα ίδια θα πει. Οι φόροι για τους ελεύθερους επαγγελματίες ξεκινούν από το πρώτο ευρώ, λες και όλο το πρόβλημα ήταν εκεί, στο κατά πόσο θα εξοικονομηθούν χρήματα με οποιονδήποτε μέσο και τρόπο. Με λίγα λόγια, ταφόπλακα για τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις. Αυτό όλο το σκηνικό επικρατεί στην Ελλάδα από την έγκριση της δανειοδότησης και μετά. Με μια αντιπολίτευση να παραπέμπει τον καθένα αβλεπτί στο όνομα της υποτιθέμενης «καθαρής» αντιπολιτευτικής στάσης, με την κυβέρνηση απλά να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις με την αποδοχή της σύστασης προανακριτικών επιτροπών και το Κοινοβούλιο να έχει μετατραπεί σε χώρο ανταλλαγής ύβρεων μεταξύ των βουλευτών, οι ελπίδες για ανάπτυξη λιγοστεύουν και αυτοί που τη διαλαλούν είναι απλά καλοί ντελάληδες. Ανάπτυξη δεν έρχεται ούτε από τις πομπώδεις ρήσεις υπουργών περί της επαναλειτουργίας των μεγάλων οδικών έργων, πολύ δε περισσότερο πολιτισμός δεν υπάρχει όταν σε μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού η πολυπολιτισμικότητα αποτελεί κάτι σαν κήρυξη πολέμου κατά του έθνους!
Η διαπίστωση, λοιπόν, ότι η χώρα αυτή έχει προ πολλού μείνει στάσιμη δεν χρειάζεται και πολύ για να επιβεβαιωθεί.
Ας πάψουν, λοιπόν, μια και καλή τα πολλά λόγια για μια οικονομία που σέρνεται και πολίτες που έχουν κάνει μεγάλες θυσίες χωρίς αντίκρισμα. Ήρθε, λέω, η ώρα όπου όλοι τους θα πρέπει να σκεφθούν την θέση του πολίτη, είτε αυτός είναι δημόσιος υπάλληλος, είτε συνταξιούχος, είτε φοιτητής, είτε ιδιωτικός υπάλληλος, άνεργος ή άστεγος. Για να μιλήσουμε για ανάπτυξη πρέπει να δούμε στην πράξη μέτρα προστασίας των εισοδημάτων των πολιτών. Πρέπει ακολούθως να ανοίξουν οι φάκελοι των υποψήφιων επενδυτών που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας και να δοθούν τα κατάλληλα κίνητρα προκειμένου να κινηθεί η όλη διαδικασία. Σε αντίθετη περίπτωση, αυτό που θα δούμε πάλι θα είναι μόνο λόγια και υποσχέσεις για ένα άγνωστο μέλλον. Και η ιστορία θα επαναλαμβάνεται, οι πολίτες θα εξακολουθούν να θυσιάζονται και το μόνο που θα μένει θα είναι ο απόηχος από τα λεκτικά πανηγύρια. Η αγορά όμως δεν θα ξεφεύγει από την κρίση, η δε ρευστότητα θα παραπέμπεται στις Καλένδες. Ας αφήσουν, λοιπόν, καλύτερα κατά μέρους τις θριαμβολογίες. Με λόγια δεν κέρδισε ποτέ κανείς με υποσχέσεις, ούτε καμία ανάπτυξη τοιουτοτρόπως δεν καταγράφηκε. Η δε ανεργία ποτέ δεν έπεσε ως δια μαγείας, γιατί πολύ απλά προηγούνταν πάντα τα χατίρια των εκάστοτε πιστωτών.
