Υποσχέσεις χωρίς δεσμεύσεις

Oι ευθύνες δεν ανήκουν μόνο στους πολιτικούς αλλά και σε αυτούς που τους επιλέγουν. Σε αυτή τη φράση βρίσκεται η πεμπτουσία του πολιτικο-οικονομικού παιχνιδιού, δηλ. κατά πόσο και μέχρι πόσο αυτό θα εκτυλίσσεται, καθώς όλοι όσοι επιλέγουν την διαιώνισή του συνεχίζουν να τρέφουν αυταπάτες περί ικανοποίησης των αιτημάτων τους από αυτούς ακριβώς τους πολιτικούς που δεν νοιάστηκαν ούτε νοιάζονται για το κατάντημα της χώρας, καθώς η δουλειά τους είναι αυτή, να υπόσχονται χωρίς δέσμευση για υλοποίηση.
Οι πιθανότητες ικανοποίησης των αναγκών είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές, παρόλα αυτά σπεύδουν οι πολίτες να θυμίσουν στους εαυτούς τους ότι θα είναι και πάλι συνεπείς στην άσκηση του δικαιώματος ψήφου που θα διορίζει για τέσσερα χρόνια τον κάθε φιλόδοξο πολιτικό. Το δυστύχημα είναι πως όλοι πιστεύουν πως δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο, πως μοιραία κάποιος πρέπει να εκλεγεί για να κυβερνήσει την χώρα.
Τις διαμαρτυρίες για την διακυβέρνηση του τόπου τις αφήνουν για μετά, όταν αρχίσει το παραστράτημα και οι ανασχηματισμοί θα προσπαθούν να διορθώσουν την άσχημη εικόνα. Σκεφθείτε κάτι: ανασχηματισμός και όχι ανάκληση, αλλαγή θέσης και όχι χρονική αντικατάσταση. O λαός που είναι σε όλα αυτά;