Υπόθεση Μανδραγόρας του Χρήστου Φλουρή

Ούτε μία λέξη, στο βιβλίο του Χρήστου Φλουρή  με τίτλο « Υπόθεση Μανδραγόρας», δεν είναι τυχαία. Έχει μελετήσει πολύ σοβαρά και υπεύθυνα  οτιδήποτε περιγράφει στην ιστορία του.  Μπαίνει σε επιστημονικούς χώρους,  τους ψάχνει επιμελώς και μας  τους καταθέτει αφού πρώτα ο ίδιος τους έχει κατανοήσει πλήρως. Δεν χρησιμοποιεί όρους για να εντυπωσιάσει.  Μας μιλά απλά, αλλά με επιχειρήματα, μας φωτογραφίζει στιγμές που κουβαλούν μέσα τους ολόκληρες ζωές, μας ταξιδεύει σε χρόνους και χώρους που ίσως και μείς να είχαμε επισκεφτεί, αλλά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει -πριν την ανάγνωση του βιβλίου-  τι μας έχουν δώσει ή τι μας έχουν πάρει. Ορισμένοι ήρωες της ιστορίας μας θυμώνουν  γιατί  ίσως πολλοί από εμάς να  τους συναντήσαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας και πιθανόν να τραυματιστήκαμε από την άσχημη αλήθεια που ξεστόμισαν.  Άλλοι πάλι ήρωες της ιστορίας μας διδάσκουν, μας προτρέπουν να μην πέφτουμε στην παγίδα της δειλίας ή της απληστίας. Ο συγγραφέας  μιλά με πάθος για την αγάπη, μιλά έντονα για τον θάνατο, για τον έρωτα, για το ένστικτο που συχνά προσπερνάμε παρασυρόμενοι από τα «σιγουράκια» της λογικής- που μόνο σιγουράκια δεν είναι- μιλά για τα μηνύματα που μας στέλνουν αυτοί που «έφυγαν» και κατά πόσο εμείς γινόμαστε λήπτες αυτών των μηνυμάτων. Και τέλος μιλά για τη χειραγώγηση βάζοντας μας στη διαδικασία να σκεφτούμε αν έχουμε πέσει και μείς θύματα χειραγώγησης ή αν έχουμε  χειραγωγήσει άλλους συνειδητά ή όχι.  Κάθε σειρά του βιβλίου αντιστοιχεί σε δεκάδες σκέψεις με αποτέλεσμα στο τελείωμά του ένα βουνό προβληματισμών, αναμνήσεων, φιλοδοξιών να έχουν κυριεύσει τον αναγνώστη. Και όλα αυτά μπλεγμένα μέσα σε μια γρήγορη πλοκή, άκρως ενδιαφέρουσα, ακούραστη και απρόβλεπτη. Τα λογοτεχνικά στοιχεία της γραφής άφθονα, τα χρησιμοποιεί ο συγγραφέας χωρίς να δειλιάζει μαρτυρώντας έτσι τις γνώσεις του, την ποιότητα και την εμπειρία του.
Ο Χρήστος Φλουρής  είναι ένας Κρητικός συγγραφέας με ποιητική σκέψη που τιμά την πένα του, που δεν ξεχνά τον τόπο του αλλά τον πλασάρει στα μυθιστορήματά του διακριτικά μεν, αλλά  πάντα με αγάπη και περηφάνια.