Από τα τέλη Αυγούστου είχε αποφασισθεί να συνέλθει η Σύνοδος Κορυφής στο Μιλάνο από τον Μάριο Ρέντσι, που προεδρεύει της Ε.Ε. Κύριο θέμα ενασχόλησης ήταν η ενίσχυση της αγοράς εργασίας και η εξεύρεση κοινής αναπτυξιακής πολιτικής εναντίον της λιτότητας. Στόχος του Ρέντζι και του Ολάντ ήταν να ρυθμισθούν τα εργασιακά, που έχουν προκαλέσει την οργή ιταλικών και γαλλικών συνδικάτων. Αυτό το ενιαίο μέτωπο των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου συνιστά πρόβα τζενεράλε και δημιουργεί ένα οπλοστάσιο εναντίον της Μέρκελ που δεν κάμπτεται απ’ τις διακηρυγμένες θέσεις της. Η Σύνοδος είχε προγραμματισθεί για την 8η Οκτωβρίου, όπου θα παρευρίσκετο και ο κ. Σαμαράς, ο οποίος συνέπεσε (!) να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, η έναρξη των συζητήσεων της οποίας στη Βουλή καθορίστηκε την ημέρα αυτή.
Ετσι η απουσία του πρωθυπουργού ήταν δικαιολογημένη. Με την κίνησή του ο κ. Σαμαράς δείχνει να θεωρεί ως δευτερεύουσα ενασχόληση την παρουσία του στο βουλευτήριο. Δεν έχει διευκρινισθεί τι συμβαίνει με τον κ. πρωθυπουργό που αποφεύγει τη Βουλή και δεν αντιμετωπίζει τους αντιπάλους του ευθαρσώς. Μήπως κατέχεται από φοβικό σύνδρομο; Είναι αδικαιολόγητη η συμπεριφορά του, όταν καθίσταται αναγκαίο να παραβρίσκεται σε συνάθροιση πλήθους διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Πώς εξηγείται το ότι μια φορά απ’ τις ελάχιστες παρουσίες του στη Βουλή απευθυνόμενος στον κ. Τσίπρα του είπε: «δεν σε κοιτάω γιατί θα γελάσω»(!) Θα τολμούσε να τόλεγε, αν στη θέση του κ. Τσίπρα ήταν ο κ. Βενιζέλος; Την αίτηση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, όταν την προκαλεί ο πρόεδρος της κυβέρνησης, οφείλει να παραβρίσκεται και να κάνει ο ίδιος την εισήγηση και να μην διορίζει τον κ. Βορίδη να τον εκπροσωπήσει στην έναρξη των συζητήσεων, διότι έτσι αφ’ ενός ισχυροποίησε την ύπαρξη κρίσης αντιπροσώπευσης στο ήδη υποβαθμισμένο Κοινοβούλιο και αφ’ ετέρου προκάλεσε όξυνση στο εσωτερικό της ΝΔ. Τίποτα δεν έχει αλλάξει ή μάλλον έχουν αλλάξει πολλά και το χειρότερο δεν αποκαταστάθηκε η εμπιστοσύνη του λαού προς το Κοινοβούλιο.
Δεν μπορώ να προσδιορίσω πώς αισθάνεται κάποιος, όταν ακούει από πολιτικούς μέσα στη Βουλή ότι «με ένα τηλεφώνημα ισχυρού επιχειρηματία ή φίλου του πρ/ργού μπορεί να ακυρωθεί ένας νόμος» ή αλλιώς πως «με επέμβαση κομματικών παραγόντων να ψηφισθεί μια τροπολογία!». Η πυραμίδα των δημόσιων λειτουργών απ’ τον πρωθυπουργό μέχρι και τον τελευταίο υπάλληλο συγκροτεί αυτό που λέμε κράτος. Η συμπεριφορά ορισμένων απ’ αυτούς τους λειτουργούς είναι τέτοια που μπορεί να τους χαρακτηρίσει επικίνδυνους. Μέτρα, που πρότειναν και λύσεις που έδωσαν στα προβλήματα του τόπου είναι ανόητα έως ύποπτα. Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου με τις οποίες κυβερνάται ο τόπος και οι τροπολογίες που ψηφίζονται σε άσχετα νομοσχέδια στο και πέντε έχουν πάρει μορφή καταιγίδας. Ισως μ’ αυτά τα ανοσιουργήματα που γίνονται σήμερα να δίδεται η εντύπωση ποιο σύνθημα θα επικρατήσει στις επόμενες εκλογές: «Κλείστε τα μάτια και ψηφίστε μας, χωρίς δισταγμούς, γιατί χανόμαστε»! Βαρέθηκε ο κόσμος από την ανυποληψία και αδιαφορεί, αν στην εξουσία βρίσκονται οι ίδιοι ή επελαύνει ο κ. Τσίπρας.
Οι αλληλεπιθέσεις της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης και η συνέχιση των παλαιοκομματικών εξαγγελιών δείχνουν αδυναμία ή απροθυμία στους αντιμαχομένους να πουν την αλήθεια. Αντί να τρώγονται μεταξύ τους και να προαναγγέλουν την εξάλειψη του επαχθούς ή απεχθούς χρέους, την προσέλκυση επενδύσεων, την εξεύρεση χιλιάδων θέσεων εργασίας και την αύξηση μισθών και συντάξεων, ας ομονοήσουν και ας καθίσουν μαζί, να βρουν τη χρυσή τομή, να μας βγάλουν από την κρίση δημιουργώντας κράτος δικαίου. Αλλιώς η παρακμή θα είναι ο ηθικός εκφυλισμός μας και το τελευταίο στάδιο υπάρξεώς μας.
