«Ηρχισαν να κινούνται δραστηρίως οι υποψήφιοι δημοτικοί άρχοντες»

Ποια είναι τα προβλήματα που απασχολούν τους Χανιώτες; Είναι εκείνα που τους απασχολούσαν και τις προηγούμενες εκλογές;
Αυτά αναρωτιόμουν διαβάζοντας το σχετικό ρεπορτάζ (βλ. σελ. 8-9) στο οποίο πολίτες εκφράζουν την άποψή τους για την «“τριτοκοσμική” κατάσταση του οδικού δικτύου, το χρόνιο πρόβλημα του κυκλοφοριακού, την έλλειψη καθαριότητας[…] σημειώνοντας ότι τα θέματα της καθημερινότητας δεν έχουν αντιμετωπιστεί σοβαρά και συστηματικά μέχρι σήμερα».
Ανέτρεξα λοιπόν στο αρχείο μου και… ανέσυρα ένα κείμενο που είχε δημοσιευθεί στη στήλη του γράφοντος “Ανασκαλεύοντας” τον Ιανουάριο του 2014, τότε με αφορμή τις δημοτικές εκλογές που θα διεξάγονταν στις 25 Μαΐου του αυτού έτους.
Ο τίτλος του: «Ηρχισαν να κινούνται δραστηρίως οι υποψήφιοι δημοτικοί άρχοντες».
Παραθέτω ένα μέρος του μόνο για να αναθυμηθούμε και να κλαυσογελάσουμε… ολίγον!
«[…]Λίγο – πολύ ίδια κατάσταση επικρατούσε όμως και προ 55 ετών, στις αρχές του Ιανουαρίου του 1959. Σχεδόν καθημερινά από τον τοπικό Τύπο γίνονταν αναφορές στις δημοτικές εκλογές. […]στο βασικό άρθρο με τίτλο “Η πόλις μας” […] ξεχωρίσαμε κάποιες από τις πολλές “υπομνήσεις” -σχετικές με την εικόνα της πόλης μας- τις οποίες οι υποψήφιοι δήμαρχοι “καλόν είναι να έχουν υπ’ όψιν των κατά τον καταρτισμόν των προγραμμάτων”.
“Τα Χανιά πρέπει να ευπρεπισθούν. […] Πρέπει να καλλωπισθούν ωρισμέναι πλατείαι, ωρισμένοι κεντρικοί και πολυσύχναστοι χώροι οι οποίοι αποτελούν την βιτρίναν της πόλεως”, αναφέρεται χαρακτηριστικά, ενώ ενδιαφέρον έχει και η σύγκριση με το Ηράκλειο, το οποίο έδειχνε στους επισκέπτες του το καλό του πρόσωπο, αυτό μια σύγχρονης πόλης, παρόλο που κι εκείνο είχε “ελεεινούς δρόμους” κι εκεί “υπάρχουν συνοικίες που δεν ημπορείς να περάσεις και πολύ περισσότερο να σταθής”.
Τέλος ο αρθρογράφος επισημαίνει την αναγκαιότητα “να απαγορευθεί η δίοδος των κάρρων, των ποδηλάτων και των φορτηγών αυτοκινήτων από μερικούς δρόμους…”. Μήπως κι εμείς σήμερα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε παρόμοιες υπομνήσεις στους υποψηφίους και με την παραίνεση βέβαια όχι μόνο να τις έχουν υπόψη κατά τον καταρτισμό των προγραμμάτων τους αλλά και να τις υλοποιήσουν;», κατέληγε το κείμενο τότε!
Σήμερα 1-2, 1-2 επαναλαμβάνω: Μήπως κι εμείς σήμερα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε παρόμοιες υπομνήσεις στους υποψηφίους και με την παραίνεση βέβαια όχι μόνο να τις έχουν υπόψη κατά τον καταρτισμό των προγραμμάτων τους αλλά και να τις υλοποιήσουν;