Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί κ. Αντώνης Σαµαράς, που είπε το περήφανο(!) «δεν συνοµιλούµε µε πειρατές» και ο κ. Κώστας Καραµανλής που φανέρωσε στου Μπαϊρακτάρη ότι «δεν θα κάνουν κουµάντο πέντε νταβατζήδες», δε δυσκολεύονται να εργαλειοποιούν τα εθνικά ζητήµατα ως αδιάλλακτοι υπερπατριώτες. Αποτελούν κοινό µέτωπο απ’ την Ακροδεξιά ως τη δογµατική αριστερά, τους δεξιόστροφους του ΠΑΣΟΚ, παράγοντες του υπό διάλυσιν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όχι και µέλη του ΚΚΕ που είναι υπέρ του διαλόγου µε την Τουρκία, χωρίς τάσεις υποχωρητικότητας.
Ας είµαστε σοβαροί! Όσο περισσότερο κουβεντιάζουµε µε τον αναθεωρητικό γείτονα, όλο και πιο πολλά ανακύπτουν προβλήµατα. Λέµε: «∆εν συζητάµε θέµατα Εθνικής Κυριαρχίας». Μα οι συνοµιλίες περί την Αποκλειστική Οικονοµική Ζώνη (Α.Ο.Ζ.) τι άλλο µπορεί να είναι από εθνικό θέµα αφού αφορά θαλάσσιες ελληνικές περιοχές, που οι Τούρκοι τις θεωρούν δικές τους; Όταν εναέριος χώρος και αιγιαλίτιδα ζώνη συνδέονται µεταξύ τους, τούτο καθιστά κυριαρχικό δικαίωµα που δεν έχει ασκηθεί, διότι ο µεν εκτείνεται στα 110 ν.µ. βάσει διατάγµατος του 1931, η δε στα 6 ν.µ. µε νοµοσχέδιο του 1936.
Ο κ. Σαµαράς κάνει σφοδρή κριτική για την επικείµενη προσέγγιση στις 8 Νοεµβρίου των υπουργών Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη και Χακάν Φιντάν. Αντιδρά, διότι οι απαιτήσεις που τίθενται προς συζήτηση, τις θεωρεί «χαριεντισµούς» πάνω στα εθνικά θέµατα, τα οποία συνδέουν το Αιγαίο µε το Κυπριακό. Καθίσταται δε αυτονόητο ότι δεν θα συµφωνήσουν σε πολλά, καθ’ όσον από ελληνικής πλευράς οι συζητήσεις αφορούν µόνο την οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. και της υφαλοκρηπίδας υπό τις προϋποθέσεις του δικαίου της θαλάσσης. Πρόκειται για τη Σύµβαση (UNCLOS) του Μοντέγκο Μπέι στη Τζαµάικα, την οποία έχουν υπογράψει 168 χώρες, όχι όµως η Τουρκία, η οποία την έχει εφαρµόσει στη Μαύρη Θάλασσα επεκτείνοντας την αιγιαλίτιδα ζώνη, γνωστή ως χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά µίλια.
«Παλιά µου τέχνη κόσκινο» για τον Ερντογάν, ο οποίος έχει αποκτήσει επιδεξιότητα και στις προτεραιότητές του, µπορεί να την κάνει χρήση µε άνεση και ειρωνικά, µειώνοντας τις προκλήσεις. Για να παραδεχόµαστε ότι οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά κινούνται σε «ήρεµα νερά» δείχνουµε ότι έχουµε αποκτήσει εµπειρία στην πολιτική.
Αµφισβητείται ο ισχυρισµός ότι στο Αιγαίο επικρατούν «ήρεµα νερά» κατόπιν της τουρκικής ΝΑΥΤΕΞ µε αφορµή την πόντιση καλωδίου µεταξύ Χίου και Λέσβου, καθώς η Άγκυρα θεωρεί ότι η θαλάσσια περιοχή ανήκει στη δικαιοδοσία της.
Άγνωστα τα προς συζήτηση θέµατα, όταν η κυβέρνηση δεν αντιδρά καταλλήλως στις αναθεωρητικές τάσεις της Τουρκίας. Ενδεχοµένως να υπάρχει κρυφή ατζέντα που αγνοούν οι πολιτικοί ηγέτες και η ελληνική κοινωνία. Πάντως η υπεράσπιση των Εθνικών ∆ικαιωµάτων και η τήρηση της νοµιµότητας είναι η πρωταρχική υποχρέωση της όποιας κυβέρνησης.
