Οκτώβριος 28η του 2014 και βρισκόμαστε ενώπιον οικονομικών και γεωπολιτικών εξελίξεων, ενώ ταυτοχρόνως είμαστε υποχρεωμένοι σε επετειακές εκδηλώσεις μνήμης της ημέρας του “ΟΧΙ” απέναντι στη φασιστική στρατιωτική επίθεση των Ιταλών στα ελληνοαλβανικά σύνορα, μια επιχείρηση της μηχανής του Αξονα προς υποδούλωση του κόσμου. Ευκαιρία είναι τα μηνύματα της κοινής αντίστασης ν’ αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμησιν, να παραμερισθούν οι πολιτικές αντιπαραθέσεις και η ομοψυχία ν’ αποτελέσει ύψιστη προσφορά στη δεινοπαθούσα χώρα. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι με το να τιμάται η 28η Οκτωβρίου, με αυτό τον τρόπο διαγκωνιζομένων των πολιτικών ποιος θα ανέβει στην εξέδρα, δεν πρόκειται να διαμορφωθεί καλύτερο κοινωνικό περιβάλλον απ’ το σημερινό. Πιστεύουν ότι, παρά τα όσα λάθη έχουν κάνει οι πολιτικές ηγεσίες, μπορούν μετουσιώσουν την ιστορικότητα αυτής της εθνικής επετείου για να κατανοηθεί το μεγαλείο της αντίστασης ολοκλήρου του ελληνικού λαού ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων και να αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες του Αλβανικού πολέμου, όπως τους αξίζει, για να μάθουν οι νεοέλληνες τι συνέβη την ημέρα αυτή.
Κυρίως να συνειδητοποιήσουν ότι, όταν ένας λαός είναι ενωμένος και εμπνέεται από εθνικό φρόνημα και ομοψυχία, μπορεί να πετύχει το ακατόρθωτο. Η πνευματική κατάρτιση, η ψυχική ανάταση και η συναίσθηση της υπεροχής, που συνέχει τον κάθε Ελληνα, συμβάλλουν στο να παραμερισθούν οι διαφωνίες και να γίνει κατανοητό ότι η κοινή αντίσταση σφυρηλατεί την ιδέα για έναν κοινό σκοπό της υπέρτατης σωτηρίας και τον απομακρύνει από καιροσκοπισμούς και ιδιοτελείς επιδιώξεις. Οποιος θέλει να δει την αξία του εορτασμού της εθνικής εορτής το διαπιστώνει απ’ το κλίμα που επικρατεί στα περισσότερα σχολικά συγκροτήματά μας, όπου η επίφαση τρώει την ουσία. Διαπιστώνει, δυστυχώς, σε ποια κατάσταση βρίσκεται η πραγματικότητα και πού είναι το πρόβλημα. Το ζήτημα εστιάζεται στο ποιος θα γίνει σημαιοφόρος σε μια προχείρως προετοιμασμένη παρέλαση, όπου ο κάθε μαθητής, εκτός εξαιρέσεων, ντύνεται με ό,τι θέλει και κουρεύεται σε στιλ μοϊκανής έμπνευσης, οι δε μαθήτριες με ψηλό τακούνι, κοντές φούστες, ατημέλητες ή προκλητικά ντυμένες, παρελαύνουν μπουλουκιδόν χωρίς ρυθμό παρά την υπόκρουση εμβατηρίων της εποχής.
Απόδειξη ότι δεν έχουν επίγνωση της ιερής στιγμής, είναι μακράν του συμβολισμού των γεγονότων και ευρίσκονται εκτός της ιδέας εκείνων που θυσίασαν τη ζωή τους για να διατηρηθεί η εθνική ακεραιότητα του ελληνικού έθνους και τα ιδανικά της πατρίδας. Τίποτα δεν αναπαράγεται απ’ τη σύμπνοια και τον εθνικό ηρωισμό των προγόνων που ν’ ανεβάζει το φρόνημα και να ανανεώνει τη θέλησή τους να κρατηθεί η χώρα ζωντανή. Η μαθητιώσα νεολαία και οι μεταπολιτευτικές γενιές είναι παγιδευμένες σε ένα νοσηρό κλίμα που καλλιεργήθηκε απ’ το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο που κάθε άλλο παρά εθνική ομοψυχία φροντίζει να αναπτυχθεί!
Εύστοχο κα περιεκτικό κείμενο ενός δοκιμασμένου αρθρογράφου.