Ισίδωρος Βωμ

Α’ Μέρος
Στα μέσα του 19ου αιώνα στην πόλη των Χανίων εγκαταστάθηκε ένα Γάλλος φιλέλληνας, ιατρός, ο Ισίδωρος Βωμ. Ο Βωμ ήρθε στην Κρήτη το 1841 με τα αιγυπτιακά στρατεύματα και εγκαταστάθηκε στα Χανιά, όπου πέθανε και θάφτηκε. Ο Γάλλος ιατρός αγαπούσε πολύ τους Έλληνες και βοηθούσε όσο μπορούσε τον ντόπιο πληθυσμό. Φήμες από παλαιότερους διέσωζαν την πληροφορία ότι είχε παραγγείλει στον γιό του, ο οποίος ήταν δικηγόρος, να τον θάψει στο ορθόδοξο νεκροταφείο (όπως και έγινε), διότι είχε μαλώσει με τους καθολικούς ιερείς της πόλης. Υπήρχαν και διάφορες ιστορίες γύρω από τη ζωή και το έργο του στα Χανιά, με τη μορφή ανέκδοτων, καθώς ο Βωμ αν και ιδιόρρυθμος και άθεος (σύμφωνα με τον αρθρογράφο), ήταν αλτρουιστής και πολύ καλός άνθρωπος.
Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν επιστήμονες γιατροί στην πόλη εκτός από τον Βωμ, γι’ αυτό «Η γνώμη του, ως ιατρού, εθεωρείτο αυθεντία και τούτο διότι δεν υπήρχον επιστήμονες ιατροί εν Κρήτη ει μόνον μερικοί ¨Λαπατζήδες¨ ονομάζοντο δε ούτω οι πρακτικοί ιατροί ως εκ των λαπάδων (καταπλασμάτων) που μεταχειρίζοντο συνήθως εις τους ασθενείς των. Όταν τον καλούσε κανείς πλούσιος ασθενής, και δη Οθωμανός, τον μαδούσε κυριολεκτικώς, ενώ εξ αντιθέτου δεν έπαιρνε τίποτε από τους φτωχούς, αλλά κατά τας περιστάσεις τους βοηθούσε και υλικώς. Κάποτε νοσήλευε τον υιόν μιας φτωχοτάτης χήρας, εις την οποίαν συνιστούσε να δίδη στον άρρωστο καθαράν και άφθονο τροφήν και να του βράζη κάθε μέρα ένα κοτόπουλο. – Αχ! γιατρέ μου! Εμείς δεν έχομε ψωμί να φάμε και αυτός σου διατάζεις κοτόπουλα! – Γκιατί λέει ψέμματα; Εγκώ ξέρω πως έχεις λίρες σου κασέλα. Άνοιξε κασέλα σου να βλέπω.
Και ενώ η δυστυχής γυναίκα άνοιξε την κασέλα της και ήρχισε να βγάνη ένα-ένα τα ρούχα, αυτός πέταξε μέσα με τρόπο δυο εικοσάφραγκα. Και η γυναίκα τώρα αντιληφθείσα την τόσην λεπτή και ευγενική χειρονομία του, του φίλησε τα χέρια πνιγμένη σε δάκρυα ευγνωμοσύνης».
Η αντιπάθειά του για τους Τούρκους ήταν η αφορμή να κυκλοφορήσουν πολλά ανέκδοτα από τους ντόπιους. «- Πόσους Τούρκους έκεις σκοτωμένους; ρωτούσε κάποτε έναν οπλαρχηγόν. – Σάμπως, ξέρω κι εγώ; δεν τους μέτρουνα. Καμιά δεκαριά νομίζω! – Μπά! Τόσα λίγκο; Εγκώ που ντεν είμαι καπετάνιο έχω σκοτώσει ως τώρα χίλιους! – Μα ίντα λογιώς εδά γιατρέ, που ατός σου δεν πολέμησες ποτές σου με τους Τούρκους; -Σε νε πα μπεζουάν (Δεν είναι ανάγκη) να κάνει πόλεμο με τα σκυλιά! Τα σκυλιά τέλουν… στρυκνίνη!», απάντησε με νόημα ο Βωμ, υπονοώντας ότι τους δηλητηρίαζε! («Εσπερινός Ταχυδρόμος», «Μια αλησμόνητος φυσιογνωμία. Ισίδωρος Βωμ», 22/6/1932)

Συνεχίζεται